dinsdag 30 januari 2007

Powervrouwen

De vrouw van nu wil volgens Samsung een hippe telefoon die tegelijkertijd een sieraad is om mee gezien te worden. Met nepdiamantjes, een opmaakspiegeltje aan de binnenzijde en een nagellak-roze kleur. KPN denkt ook de psyche van de vrouw te begrijpen en organiseert een speciale Lady's Week om dit soort producten te promoten.

Ik sluit niet uit dat er best een groep vrouwen is die als een blok valt voor zo'n Ladyphone, maar persoonlijk vind ik dat een minstens zo grote groep vrouwen hiermee schromelijk onderschat wordt. Alsof ook volwassen vrouwen net als kleine meisjes kunstmatig roze gehouden moeten worden met een kinderlijk apparaatje vol glinstersteentjes.

Ik heb het over powervrouwen die Anouk, Hillary Clinton en Madonna als voorbeeld hebben, niet de piekerprinsessen die zich spiegelen aan Bridget Jones of de desperate housewives. Deze powervrouwen willen geen lief rond autootje, maar een vlotte krachtige wagen met voldoende opbergruimte, die gemakkelijk te parkeren is. En deze vrouwen willen zeker geen glimmend ding waar je toevallig ook nog mee kunt bellen, maar een functioneel apparaat, dat niet al te snel kapot gaat en met een toegankelijke gebruiksaanwijzing (zo eentje die niet bol staat van de technische specificaties).

Hoog tijd voor een tegenhanger van de WAF (Wife Acceptance Factor). Deze term verwijst naar de argumenten die mannen kunnen gebruiken om hun partner van de aanschaf van een of ander apparaat, auto of gadget te overtuigen. Bedrijven zijn niet te beroerd om mannen die argumenten te verschaffen in de vorm van een leuke kleur voor het apparaat of een extra (hoe origineel) make-upspiegeltje in de auto. Maar er is ook grote behoefte aan een CAF (Company Acceptance Factor). Geef powervrouwen de argumenten waarom zij in zee zouden gaan met bedrijven die hen met dergelijke zoethoudertjes afschepen.

maandag 29 januari 2007

In navolging van Buurman & Buurman

Hoe fijner je buurt, hoe lekkerder je woont. Daar mag je niet alleen zelf voor zorgen, maar ook de gemeente, de woningbouwcorporatie en andere instanties helpen graag een handje om ervoor te zorgen dat mensen prettig met elkaar omgaan.

Hierbij enkele manieren om het straatleven een nieuwe impuls te geven, geïnspireerd op het klussende duo Buurman & Buurman (ofwel Pat en Mat). Twee helden, die altijd bereid zijn elkaar bij te staan, elkaar van de wal in de sloot helpen, maar toch altijd optimistisch samen naar een oplossing blijven zoeken.

1. De helpende hand
Een goede buur help je natuurlijk bij een klusje. De een zorgt voor de ladder, de ander voor het gereedschap. En na afloop natuurlijk samen gezellig worstjes braden bij de barbeque (maar dan wel op een veilig vuurtje; op dit punt kunnen juist Buurman & Buurman nog heel wat leren).
2. Running dinner
Een familie nodigt een aantal andere gezinnen uit, die op hun beurt ook weer enkele gezinnen uitnodigen. Deze groep mensen krijgen allemaal de opdracht om een voorgerecht, hoofdgerecht of een nagerecht te koken. Van te voren komt de hele groep bijeen op een centrale plek, waar ieder gezin te horen krijgt waar de eerste gang genuttigd wordt. Na de eerste gang wordt de plek van de tweede gang bekend gemaakt (à la Buurman & Buurman: goulash en gebakken eieren) en zo verder. Op één avond eet je dus gerechten in drie verschillende gezelschappen.
3. Een straatweblog
Met allerlei berichtjes over de straat, aankondigingen van buurtborrels en interessante persoonlijke weetjes, maar ook straatpolls en de telefoonnummers van de kinderoppasdienst. Buurman & Buurman zouden hier hun mysterieuze bouwtekeningen delen met hun buren.
4. Het doorgeefboeketje
Je geeft een bosje bloemen aan iemand in de straat die het verdiend heeft. De ontvanger geeft ook weer een boeket aan een andere persoon die in het zonnetje gezet mag worden. Zo ontstaat een bloemenestafette. Buurman & Buurman zouden hiervoor een estafette-machine bedenken.
5. De sociale architect
Deze architect bouwt niet met stenen, maar met mensen. Hij komt speciaal in actie in buurten, die dreigen af te glijden naar verloedering. Hij brengt groepen en problemen in kaart en bedenkt oplossingen om de betrokkenheid te vergroten. In de overzichtelijke wereld van Buurman & Buurman komt het zo ver niet, maar zij hebben plannen genoeg voor een bijdrage. Zo zijn ze graag bereid om een SOS-waarschuwingssysteem met stokken voor de hele buurt te bedenken of met een verfje de buurt een aardiger aanzien te geven.
6. Het sloopfeest
Feestjes om de opening van een nieuw gebouw te vieren zijn er al genoeg. Maar als de hele buurt gerenoveerd wordt, is een sloopfeest ook een goed idee. Een moment van samenkomst markeert in ieder geval een ingrijpend moment voor veel bewoners, van wie velen vaak niet meer terug zullen keren naar de hernieuwde buurt. Dit vinden Buurman & Buurman fantastisch, met name de sloop.
7. Kale-terreintjes-theater
In afwachting van nieuwe bouwprojecten hebben veel buurtjes kale veldjes, waar niets mee gebeurt. Deze terreintjes kunnen tijdelijk in gebruik genomen worden als trapveldje of als terrein voor een theater-act. Buurman & Buurman verzorgen een live-opvoering à la Brainiac met explosies en veel troep. Maar met een goed einde.

A je to!

vrijdag 26 januari 2007

De afstompende wereld van Hip, Vet & Cool

De voortijdig schoolverlater, de hangjongere, de vandaal of de jongere die veel te veel drinkt.

Talrijke organisaties die zich met overheidsbeleid of welzijnswerk bezighouden, willen in contact komen met dit soort jongeren om hen te beteugelen of te vertellen hoe zij hun leefwijze moeten aanpassen. Maar de grote vraag waar zij allen over tobben, is hoe je contact komt met jongeren die nauwelijks nog kranten lezen en vooral veel communiceren in hun eigen wereldje: via sms, msn en games als World of Warcraft.

De Haagse politie probeert het met een speciale jongerenwebsite waarbij jongeren aangesproken worden met hip (?) taalgebruik als tipz en smooz. Het Openbaar Ministerie gaat met de Vetverkeerdkrant eveneens op de populaire toer. In dezelfde rijtje hoort ook Vetvuurwerk thuis, waarbij jongeren een iPod Nano kunnen winnen als ze hun verhaal vertellen wat ze zelf met vuurwerk hebben meegemaakt.

Bedrijven dienen vaak als voorbeeld, omdat zij al volop experimenteren met nieuwe media voor hun marketingdoeleinden. Ze plaatsen bijvoorbeeld een filiaal in Second Life of maken opmerkelijke filmpjes, die jongeren aan elkaar doorsturen. In navolging daarvan is Greenpeace ook een site begonnen om jongeren bewust te maken van milieuproblemen. Op de site staat onder meer een gek filmpje, waarbij een reuze-CO2NDOM over milieuvervuilende fabriekspijpen wordt heengetrokken. Leuk om aan je vrienden door te sturen. Daarnaast is er speciale Greenpeacemuziek te downloaden onder het motto You'd better listen. Maar is dat niet precies het probleem? Iedereen is maar aan het 'zenden', maar er is niemand meer om te luisteren. Het is veel te druk in de zapwereld van Hip, Vet & Cool.

Volgens mij worden jongeren enorm onderschat. Zij willen juist serieus genomen worden, zoals onder meer blijkt uit het succes van NRC Next onder jongeren. De krant krijgt klachten als er te veel lichte onderwerpen in staan, zware onderwerpen als aids en klimaatverandering blijken juist te scoren. Scholieren pleiten deze week zelfs voor extra lessen, want op school voelen zij zich vaak aan hun lot overgelaten. Als informatie voortdurend makkelijk verteerbaar en hip gemaakt wordt, is er geen klap meer aan.

De zorgmeetlat

Als je ziek of gehandicapt bent, dien je toch zo lang mogelijk in je eigen woning te kunnen blijven wonen. Dit is al sinds jaar en dag het uitgangspunt van de overheid. De nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning, die sinds 1 januari van dit jaar van kracht is, bevestigt dat nog eens. De zorgzame samenleving heet dat.

Hoogste tijd voor een test van de mooie uitgangspunten. We leggen het nieuwe WMO-loket van de gemeente langs onze persoonlijke Zorgmeetlat.

1. De gemeente heeft één centraal zorgloket ingericht waarbij 'zorg op maat' geleverd kan worden. Dit loket is heel goed toegankelijk voor iedereen die informatie nodig heeft.
Nee. Op een informatie-aanvraag per mail krijg ik geen reactie van het zorgloket. Dan maar een telefoontje. De telefoniste heeft eerst niet in de gaten wat ik eigenlijk bedoel als ik doorverbonden wil worden naar het loket. Uiteindelijk krijg ik toch een ambtenaar aan de lijn. Net op tijd, want telefonisch is het loket alleen tot 10.30 uur te bereiken.

2. Mensen die technologische hulpmiddelen nodig hebben om langer zelfstandig te kunnen blijven wonen, krijgen de benodigde ondersteuning van de gemeente.
Nee, de gemeente zoekt allereerst naar de goedkoopst mogelijke oplossing. Een buurvrouw die de sleutel krijgt en op die manier hulp kan verlenen, is veel goedkoper dan een technische installatie om de voordeur automatisch vanuit de slaapkamer te openen.

3. Maar als die technologische oplossing toch noodzakelijk is, kun je een beroep doen op het budget van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning.
De elektronische deuropener kost volgens de gemeente-ambtenaar meer dan 2000 euro. Bij bedragen hoger dan 1500 euro hanteert de gemeente als richtlijn dat de bewoner naar een andere woning moet verhuizen, waar de voorziening al aangebracht is.

4. In de gemeente zijn natuurlijk voldoende aangepaste woningen met electronische deuropeners. De gemeente is namelijk voorbereid op het feit dat veel meer mensen langer thuis zelfstandig willen blijven wonen.
Nee, die woningen zijn er niet.

5. Geeft niet. De gemeente helpt toch.
Ja, de ambtenaar belooft met zijn collega's te overleggen hoe we uit deze patstelling kunnen komen.

6. De gemeente heeft voortaan de regie voor diverse wetten rond zorg en welzijn. De gemeente maakt die rol ook waar.
Nee. De gemeente-ambtenaar die ik vanochtend aan de telefoon had, wist niets over indicatiestellingen en andere beschikbare mogelijkheden. En verwees mij toch weer door naar een heel ander loket.

Eindoordeel: Ik proef geen onwil bij de gemeente-ambtenaar, maar de nieuwe wet belooft veel meer dan dat er waargemaakt kan worden. Er is weliswaar aan de voorkant van de gemeente een zorgloket opgericht, maar de dienstverlening achter het loket is grotendeels onveranderd. Al met al scoort het zorgloket een dikke onvoldoende.

donderdag 25 januari 2007

Sporen leggen met Klein Duimpje



Klein Duimpje is mijn held. Eerst is hij zijn samenzwerende ouders te slim af door listig kiezeltjes te strooien op het pad. Daarna zijn de vogels net iets slimmer door al zijn broodkruimeltjes op te peuzelen.

Laat je niet kisten

Ja, hij is dan toch wel een beetje dom. Maar Klein Duimpje laat zich niet kisten en weet zichzelf en zijn broers veilig uit de grijpgrage handen van de Grote Reus te houden. Klein Duimpje zit telkens te broeden op nieuwe ideetjes en is op die manier niet klein te krijgen. Een echte ideeënmaker dus.

Laat sporen na

Hij spreekt ook tot mijn verbeelding omdat hij sporen achterlaat en op die manier dus (na) gevolgd kan worden. Soms zijn die sporen overduidelijk, in de vorm van kiezeltjes. Soms onduidelijk en in ieder geval erg onvolledig, zoals de broodkruimeltjes.

Wees flexibel

Als de nood echt aan de man komt, kan Klein Duimpje ook nog terugvallen op de Zevenmijlslaarzen. Een gelegenheidsoplossing natuurlijk, maar je moet in crisissituaties flexibel zijn. Op die manier weet Klein Duimpje zijn verdwaalde broers toch nog veilig naar huis te loodsen. Al is het hoogst wonderbaarlijk dat het ventje de terugweg uiteindelijk zonder verdere bewegwijzering kan afleggen. De sporenuitzetter heeft zijn eigen speurtocht dus bij nader inzien helemaal niet nodig voor de terugtocht.

Bij thuiskomst zijn ouders en kinderen zo blij dat ze elkaar teruggevonden hebben, dat de gidsrol van Klein Duimpje onderbelicht blijft. Eerherstel voor het slimme ventje lijkt me toch wel op zijn plaats!

Gedachten spinnen

Mooie, inspirerende, onverwachte gedachten spin je zo:

1. Zorg voor een overvloed aan bronnen
Voor inspiratie heb je bronnen nodig. Ga dus voortdurend op zoek naar nieuwe impulsen. Zelf lees ik vaak achtergebleven kranten en tijdschriften in de trein. Of ik ga naar een boekwinkel en sla kris-kras nieuwe boeken open.

2. Raap woorden
Speur overal naar mooie woorden. Op billboards, in puzzels of taalwebsites. Of luister naar cabaretiers en dichters. Wat vondsten: polderiek, war on error, soul searchen, de Krentenier (de naam van een Vlaams blad voor zuinige mensen)

3. Doe hersengymnastiek
Voor routine-denkwerkjes leggen gedachten in onze hersenen steeds dezelfde routes af. Voor het krijgen van nieuwe ideeën moeten in de hersenen dus nieuwe verbindingen gelegd worden. Je kunt je brein hiertoe stimuleren door een vorm van hersengymnastiek te doen. Een moeilijke puzzel maken of een gedicht schrijven, bijvoorbeeld. Maar ook een sport waarbij coördinatie van ledematen een belangrijke rol speelt, bewijst goede diensten. Ikzelf speel djembé, waarbij je zowel de linker- als rechterhand veel gebruikt en moet wisselen in ritme en toon. Goed om de samenwerking tussen linker- en rechterhersenhelft te activeren.

4. Ga stofzuigen of tuinieren ...
...of iets anders wat weinig denkinspanning vraagt. Als je iets met je handen doet, krijgen gedachten de vrije loop. Een stiltewandeling in de vrije natuur, maar ook saaie vergaderingen of kerkdiensten kunnen buitengewoon inspirerende activiteiten zijn! Gun je hersenen dus die kans.

5. Leg losse invallen vast
Gedachten vliegen weg als je ze niet vastlegt. Zorg dus voor notitieblokjes op vele plekken. Eenmaal op papier gezet, komt de uitwerking van de gedachte er vaak vanzelf achteraan.

6. Maak een ideeënarchief
Berg ideeën op in mapjes, boekjes, kaartenbakken, tekenblaadjes of weblogs. Losse gedachten gaan in zo'n archief verbindingen aan en zorgen zo voor nieuwe ideeën. Door een ordening aan te brengen, ontstaan samenhangende plannen of gedachtevormsels.

7. Gebruik muziek
Met muziek kom je in de juiste stemming om je gedachten te laten dwarrelen. Psycholoog René Diekstra beveelt in Gezond Nu aan om minstens tien minuten naar de Mattheus Passion te luisteren alvorens een moeilijk denkprobleem bij de kop te pakken. Door deze muziek kom je in een beschouwende stemming. Ook andere zintuigen zijn te prikkelen om in een ideeënmakende stemming te komen. Zo schijnt een gele ruimte volgens kleurentherapeuten buitengewoon goed te zijn voor het stimuleren van creativiteit.

8. Neem de tijd
In één keer een groots plan opzetten leidt vaak tot een grote mentale blokkade. Maar in stukjes gehakt, lukt het wel. Op die manier ben ik er bijvoorbeeld in geslaagd om mijn denkbeeldige levensloop voor de komende veertig jaar uit te schrijven. Geef ideeën dus de kans om te rijpen en uit te dijen. Plannen moeten kunnen groeien.

9. Of neem de ruimte...
Dat was tenminste de overtuiging van Oom Dagobert Duck. In één van de strips van Donald Duck zegt hij, al ijsberend door een enorme zaal: "Ik heb meer ruimte nodig voor inspiratie."

Ideeën zijn dope

Horeca en politie in Engeland hebben een experiment gedaan met chocola. In een uitgaanscentrum deelden ze chocolaatjes uit om agressie te bestrijden. Het geweld daalde op de eerste avond met zestig procent. Naar aanleiding van deze spectaculaire resultaten zijn ook Nederlandse politiekorpsen geïnteresseerd om hiermee te experimenteren.

In chocolade zit een soort geluksstofje, dat ons blijer maakt en dat dus blijkbaar ook agressieve gevoelens de kop in kan drukken. Chocolade biedt daarmee buitengewoon interessante perspectieven. Ik zie het al voor me: chocolade-automaten en tappunten voor warme chocolademelk in uitgaansgebieden. Niet een avondje stappen afsluiten met het halen van een ‘vette bek’, maar met chocolade-drugs. Eindelijk een excuus om repen met volle overgave te nuttigen.

Ik denk dat bij het krijgen van goede invallen ook zo’n stofje vrijkomt. Bij het spinnen van mooie gedachten ben ik minutenlang in de wolken. Eenmaal goed op gang, krijg ik zelfs de ene na de andere inval. Het vormgeven van denkbeelden geeft een enorme kick.

Ideeën zijn dope.

dinsdag 23 januari 2007

Lijstjes van lijstjes

Lijstjes brengen ordening aan in de chaos. Dat is waarschijnlijk de reden dat ik er dol op ben. Hierbij dus mijn lijstje van lijstjes.
  1. De overtreffende trap van alle lijstjes-lijsten is een lijstje van de beste lijstjes. Het Amerikaanse cultuurmagazine Yes But No But Yes maakte deze ''2006 List of Lists of Lists". Dat is een lijstje met een overzicht van de eigenaardigste lijstjes die op internet zijn verschenen. Over elk denkbaar onderwerp heeft blijkbaar wel iemand ooit een lijstje gemaakt.
  2. De Nederlandse lijst van de meest uiteenlopende lijstjes is te vinden op Alles op een rijtje. Van gekke namen tot overzichten van bewindslieden die tijdens hun ambtsuitoefening overleden zijn.
  3. Geweldig is ook het overzicht van checklists met controlelijstjes voor boodschappen, vakantie, verhuizen verbouwingen en nog veel meer. Reuze handig is dat je je ook nog op kunt geven voor gratis geheugensteuntjes met checklists die je via de mail worden toegezonden. Zo kun je echt nooit meer iets vergeten.
  4. Een van de intrigerendste lijstjes is de Top Tien van regels voor top-tiens. Met de onvergetelijke regel die nu voor altijd in mijn geheugen gebeiteld staat: begin sterk en eindig sterk. Wat mij doet twijfelen aan het nut van zo'n lijst, want brengt die dan wel enige orde aan?
Behalve ordening brengen lijstjes ook weer nieuwe ideeën. En vaak brengen ze ook de twijfel naar boven of zo'n vaste ordening eigenlijk wel mogelijk is. En eigenlijk is dat ook weer heel goed. Hoe meer chaos in de orde, hoe meer creativiteit.

zondag 21 januari 2007

Life & Eating


Jaspers verjaardagsfeestje = chocoladesoesjes, worstenbroodjes en pizza.

Als er ergens een feestje georganiseerd kan worden, denk ik meteen aan de gerechten die bij die gelegenheid gebakken of gebraden worden. En soep natuurlijk. Wat is het leven zonder soep!

Willem en de kinderen doen al even gretig mee. Zodra de kinderen aan het einde van de middag het huis binnenvallen, vragen de kinderen meteen wat er 's avonds op tafel staat. Niels bedenkt er ter plekke een salade bij. En Italië is voor ons zo'n leuk land omdat dit het land is van de pizza's en de spaghetti bolognese (en de heerlijke wijn). Kortom, lekker eten staat behoorlijk centraal in ons leven. (Ik hoorde laatst een wetenschapper op de radio vertellen dat het afkicken van eten (afslanken dus) vele malen moeilijker is dan van een rook- of alcoholverslaving af te komen, aangezien eten een oerdrift is. Maar dit terzijde.)

Vandaar dus dat het niet moeilijk was om een eigen familiekookboek te schrijven met onze favoriete recepten van groentensoep, spinazietaart en natuurlijk de Salade Nielsoise. Life & Eating zou een mooi motto zijn voor ons boek!

De ontdekking van het ultieme boek

Harry Mulisch zal nooit mijn favoriete schrijver worden, maar is wel de schrijver van mijn favoriete Nederlandse boek. Dat bedacht ik mij ter gelegenheid van de verkiezing van het beste Nederlandse boek van NRC Handelsblad en NPS. Hoe zit dat?

Mulisch ken ik als de schrijver van de geniale overkill. Van de boeken propvol verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog, de klassieke oudheid, muziek, wetenschap en nog veel meer. Het boek Het Stenen Bruidsbed is bijvoorbeeld een mega-puzzel, die je eerst moet ontcijferen voordat je tot de diepere betekenis kunt doordringen. (In mijn middelbare schooltijd dacht ik zelfs dat een boek pas literair genoemd mocht worden als je er dit soort decodeer-exercities op los kon laten. Maar later heb ik gelukkig ontdekt dat die gedachte een groot misverstand is. )

In ieder geval heb ik het werk van Mulisch daarna lange tijd niet meer aangeraakt. Wat niet moeilijk was, want ieder openbaar optreden van deze auteur bevestigde meer en meer wat een enorme betweterige arrogante man dit is. Erudiet, maar hij weet het zelf helaas ook zo goed.

Ter gelegenheid van zijn 65e verjaardag had hij zijn Magnum Opus geschreven. In 65 hoofdstukken. Hoe hoog kan je grootheidswaan reiken, dacht ik toen nog. Het vormde voor mij in ieder geval geen aanmoediging om dit kloeke boek nu eens te gaan lezen.

Toen ik dat enkele jaren later uiteindelijk toch deed, ging ik echter snel door de knieën. Dit boek was niet alleen een ontzagwekkende aaneenrijging van wetenschap, geschiedenis, kunst, religie en hedendaagse geschiedenis, maar ook nog eens een geloofwaardig en uiterst leesbaar verhaal over mensen. Liefde, de diepe vriendschap tussen twee mannen, de verhouding tussen vader en zoon, alles zat er in. Drama, psychologie en spanning in een kunsthistorische setting, waar geen Dan Brown tegenop kan. Het voert je als lezer in een wervelende reis van het Haagse Statenplein - thuishaven van de über-regentenfamilie Donner - naar Cuba, Westerbork, Rome, Jeruzalem en ... de ruimte. Bovendien verwerkte Mulisch ook nog eens een actuele morele probleemstelling in zijn boek, namelijk de wijze waarop de mensheid omgaat met de wereld.

Al heb ik een veel grotere waardering voor de schrijfster Hella Haasse, die ik veel inspirerender vind en minstens zo erudiet. Het ultieme boek heeft zij echter niet geschreven. Het beste boek van de Nederlandse literatuur is zonder twijfel De Ontdekking van de Hemel.

zaterdag 20 januari 2007

Journalisten en lezers

NRC Next roept vandaag lezers op aan te geven welke boeken gerecenseerd moeten worden. In dezelfde krant vertellen journalisten vertellen hun eigen belevenissen tijdens de grote storm van gisteren in plaats van lezers daarover aan het woord te laten. De traditionele rolverdeling tussen journalisten en lezers - de een schrijft, de ander leest - vervaagt heel snel.

Waarom zijn lezers überhaupt nog geïnteresseerd in literatuurrecensies van specialisten? Een oordeel geven over een boek kunnen zij zelf ook wel, gezien de vele websites waarbij gebruikers een product de hemel inprijzen of afkraken. En waarom zou je als journalist eigenlijk nog stormervaringen noteren? Via allerlei andere media kan iedereen die zijn eigen verhaal belangrijk vindt, zijn ei volop kwijt. Business News Radio riep de luisteraars bijvoorbeeld op om alledaagse belevenissen met de storm voor de radio te vertellen.

Dat ik zelf als lezer toch nog recensies en stormverhalen wil lezen in mijn krant, dat is misschien nog wel het meest achterhaald.

woensdag 17 januari 2007

Ranonkels


My Flower


Eerst paste de ranonkel het beste bij mijn charmante blog, maar inmiddels is het toch een daadkrachtige tulp geworden. Dit blogbloemetje is een van de nieuwe manieren van het Bloemenbureau om mij als consument te verleiden nog vaker bloemen in huis te halen. Bloggers zijn namelijk vaak jonge vrouwen, toevallig ook fervente bloemenkoopsters. Het blogbloemetje scant woorden op mijn blog en vertelt aan de hand daarvan welke bloem het beste bij mijn stemming past.

Tja, zal ik frisse tulpen kopen vanmiddag, die zo goed bij mijn drukke agenda passen? Of toch maar romantische ranonkels ter versterking van mijn charmante uitstraling?

dinsdag 16 januari 2007

Boze ouders

Hoeveel boze ouders stappen naar de rechter als er iets mis is op de school van hun kind? Hoeveel ouders weten wegwijs te worden uit de grote hoeveelheid klachtencommissies, alsof de verzuiling nog volop actueel is in het Nederland van 2007?

Ik denk dat het er niet veel zijn. Wie ontevreden is over de school moet over bijzonder veel doorzettingsvermogen beschikken. Overstappen naar een andere school is toch een stuk gemakkelijker.

Alom wordt de vrees uitgesproken over de juridisering van onze maatschappij en dus ook in het onderwijs. Ouders zouden scholen al te gemakkelijk met claims dreigen als hun kind op school niet alle benodigde aandacht krijgt. Gescheiden ouders zouden hun conflicten over hun kinderen uitvechten via de school door bijvoorbeeld allebei het originele schoolrapport op te eisen. Maar in de praktijk lijkt het er juist op dat ouders bijzonder weinig poten hebben om op te staan.

Ik denk bijvoorbeeld weer terug aan de toestand op onze eigen school, twee jaar geleden. Ouders die verontrust waren over de leerachterstanden van hun kinderen trokken tevergeefs aan de bel bij het schoolbestuur en de inspectie. Docenten deden hun beklag bij de vakbond, maar er gebeurde niets. Pas een massale kaartenactie zorgde ervoor dat er uiteindelijk beweging in de zaak kwam. Ondertussen hadden de ouders wel een kapitaal uitgegeven aan bijlessen voor hun kinderen, al bleken veel leerlingen een jaar later toch nog steeds ondermaats te presteren.

Een moeder in Eindhoven heeft ook heel bittere ervaringen met haar zoon, die op een vmbo-school enkele keren mishandeld werd. Zij klaagde de school aan vanwege nalatig gedrag. Daarbij ontdekte ze dat de inspectie helemaal niet reageert op individuele klachten. Pas als er een grote groep ouders ernstige klachten heeft, komt de onderwijsinspectie in het geweer. Ook een rechtszaak had geen succes.

De vrouw heeft inmiddels een website opgezet, waarbij ze andere ouders advies geeft. Als je een kind hebt met ADHD of iets anders waardoor extra aandacht van de school vereist is, moet je al vanaf de allereerste dag alles rondom de school documenteren, raadt ze aan. Alle communicatie met de school dien je zoveel mogelijk schriftelijk te laten verlopen. Bij moeilijke gesprekken kun je maar het beste een getuige meenemen. Kortom, je moet alles doen om schriftelijke bewijzen te verzamelen. Want zonder dergelijke documentatie heb je bij de rechter geen poot om op te staan.

Dat geeft toch wel een heel ander beeld van de vermeende sterke positie van ouders, die onbekommerd hun rechten zouden opeisen. Het enige dat je als ouder wél kunt doen is de zaak openbaar maken. De betreffende moeder schrijft nu een boek.

zaterdag 13 januari 2007

Denkbeeldige levensloop

15 september 2048
Goudkleurige bladeren dwarrelen traag naar beneden. De herfst valt vroeg in dit jaar, zie ik vanuit mijn bed. De hele zomer heb ik door de openslaande tuindeuren van mijn slaapkamer de planten zien groeien en bloeien. De oostindische kers heeft het lang volgehouden. Nu zijn de deuren dicht en moet ik mij licht oprichten om nog iets van de tuin te kunnen zien.
De laatste jaren heb ik alleen doorgebracht in dit buitenhuis. Mijn kleurrijke sierraden heb ik aan mijn kleindochters gegeven. Mijn memoires zijn opgetekend. Na mijn dood zullen mijn zoons dit laatste boek publiceren onder de naam Woorden op Wolken. Mijn leven is klaar.

Sterven doe ik op 81-jarige leeftijd in een buitenhuis in Amersfoort aan Zee. Zo heb ik bedacht in mijn denkbeeldige levensloop, naar een idee van kunstenaar Eric Wie. Hij bedacht een Curriculum Illusione, de tegenhanger van het Curriculum Vitae. In het CV staat een feitelijke terugblik op je leven, het CI bevat de dromen en plannen voor de jaren die nog voor je liggen.

Het is wel wat griezelig om mijn eigen sterfomstandigheden, ziekten die mij treffen en de tegenslagen voor mijn geliefden te voorspellen. Maar ook inspirerend. Zo weet ik dat ik over enige jaren met mijn werk nog eens een heel nieuwe koers insla, dat we nog grote reizen gaan maken naar het Verre Oosten, dat ik ga zingen bij een koor met wereldmuziek en dat ik nog diverse boeken ga schrijven. Vooral het Gekke-Soepen-Kookboek wordt een enorm succes. Eerst komen er jaren van creatieve ontwikkeling, schrijven en ontdekkingen, daarna breekt het tijdperk van reflectie en oogsten aan.

Het bedenken van mijn eigen toekomst geeft vooral ook het gevoel dat mij en mijn geliefden nog heel wat moois te wachten staat. Je heden vormgeven vanuit de toekomst, je zou er zomaar zin in krijgen.

woensdag 10 januari 2007

Echte mensen

Het lijkt toch een voor de hand liggende vraag aan een manager van de frontoffice-afdeling van een zorgverzekeringsmaatschappij. Wat willen uw klanten graag weten?, vroeg ik hem. Naar welke informatie zijn ze het meest op zoek? Maar helaas, hij moest het antwoord schuldig blijven. "Eh, ik zit alleen maar in managementoverleggen en zo", zei de man. "Ik spreek zelf nooit klanten."

Vandaag was het alweer raak. Ik zat om de tafel met een beleidsmedewerker van een woningcorporatie, die allerlei mooie plannen verzint om ervoor te zorgen dat buurtgenoten meer met elkaar praten. Maar hij kon mij niet in contact brengen met een huurder, die uit eigen ervaring over dit soort initiatieven kon vertellen. "Ik schrijf alleen maar beleidsrapporten. Ik spreek nooit een huurder."

Dit is toch wel ernstig: denken dat je achter je bureau de contacten tussen buurtbewoners kunt bevorderen en ondertussen zelf nooit een huurder van vlees en bloed spreken. Echte mensen zijn blijkbaar héél eng.

maandag 8 januari 2007

Inspiratie voor een aangename pauze

Op wolken lopen
Altijd al op wolken willen lopen? Kijk bij Nupaca. En steun met de aankoop van een tapijt van de wol van deze ontzettend aaibare alpaca's meteen de maatschappelijk verantwoorde onderneming van Ronald (en de Peruaanse tapijtmakers natuurlijk).

Goede voornemens
Heb je goede voornemens om in 2007 mens-, dier en milieuvriendelijk te consumeren? En wil je daar ook nog eens blij van worden? Goede waar biedt leuke aanknopingspunten. (En via de site van 43things kun je jezelf er later aan herinneren of je die goede voornemens echt uitvoert!)

Gek filmpje
Wil je je even verbazen? Kijk naar deze inspirerende filmpjes. Vooral het filmpje over de tafeltennissers is geweldig!

Eigenwijsheid testen
Jij beweert dat je niet eigenwijs bent? Test het op deze website en druk vooral NIET op die rode knop!

zondag 7 januari 2007

Goede voornemens

Mijn goede voornemens voor dit jaar zijn wat anders dan anders:

Niet sporten
Een half uur gewone beweging per dag is voldoende voor een gezond leven, zegt het Voedingscentrum. Iedere dag minimaal dertig minuten fietsen, lopen, tuinieren en trappen lopen is dus meer dan genoeg. En dat doe ik allemaal al, dus ik hoef niet te gaan sporten dit jaar.

Geen geld aan bedelaars
Bedelaars halen tussen de 90 en 150 euro per dag op en ontvangen vaak ook nog eens een uitkering, beweert de gemeente Rotterdam. Wie aan bedelaars geld geeft, financiert vaak diens verslaving en houdt hem of haar bovendien indirect uit handen van de hulpverlening. Om die vicieuze cirkel te doorbreken, is het dus beter om de bedelaars geen geld meer te geven.

Langere reistijden
Ik hoop op meer vertragingen van de Nederlandse Spoorwegen. Des te meer kan ik genieten van de muziek op mijn nieuwe hippe MP3-spelertje. Met muziek om lekker rustig van te worden of juist energiek en vrolijk. Pure vitamine M!

zaterdag 6 januari 2007

Keukenkolder

Onze zoektocht naar een nieuwe keuken wordt langzamerhand steeds langduriger maar ook steeds gekker. Al onze verbijsteringen op een rijtje.

1. Geen afspraak, geen advies
Les één voor beginnelingen: ga nóóit naar een keukenzaak zonder eerst een afspraak te hebben gemaakt voor een gesprek met een keukenadviseur. De eerste keer dat wij in keukenkoopland onaangekondigd advies wilden, konden we alleen een stapel keukenboekwerken meekrijgen. Verbijstering 1: gastvrijheid geldt blijkbaar niet bij keukenzaken.

2. Zonder deurtje geen keuken
Een afspraak is één ding, een gesprek over een nieuwe keuken is een andere zaak. Het eerste gesprek ging alleen maar over de vraag wat voor soort deurtje er in zou moeten. Toen wij te kennen gaven dat we ook graag wilden praten over een ontwerp, keek de adviseur ons niet begrijpend aan. Zonder eerst het ultieme deurtje te bepalen, viel er met hem niet verder te praten over de rest van de keuken.
Verbijstering 2: de verkoper verdiept zich niet in de wensen van de klant.

3. De 'echte' prijs
"Ik geef meteen de échte prijs erbij, want van al dat gegoochel achteraf houd ik niet", zei keukenverkoper twee. Toen we hem enkele bijeenkomsten later confronteerden met de prijzen die de concurrent voor een soortgelijke keuken rekende, bleek de prijs echter wel degelijk een paar duizend euro te kunnen zakken. "Daar had je niet om hoeven te vragen hoor, want die korting hadden we sowieso wel gegeven", luidde toen ineens het commentaar.
Verbijstering 3: de verkoper manipuleert zijn klanten.

4. Geheim ontwerp
Wil je met of zonder veegrand? Komen de knoppen van het fornuis bovenop of aan de voorzijde? Wil je een lijst bij de verlichting of niet? Nog 78 andere vragen verder hadden we eindelijk een ontwerp bij keukenverkoper nummer 3. Dat ontwerp en de bijbehorende offerte wilde ik graag mee naar huis nemen voor nadere bestudering. No way! was de felle reactie van de verkoper. Stel je voor dat deze gevoelige bedrijfsinformatie in handen gespeeld zou worden van de concurrent! Uiteindelijk kreeg ik een kopietje van het ontwerp en mocht ik de offerte handmatig overschrijven.
Verbijstering 4: de verkoper geeft de klant niet de rust om een weloverwogen beslissing te maken.

5. Het offerte-theater
Keukenverkoper drie gaf eerst de gewone prijs, haalde wat trucs uit op zijn rekenmachine en schreef toen de nettoprijs op. Maar op zijn formulier was nóg een leeg hokje voor een prijs. Daarvoor haalde de keukenbediende de baas erbij, die nogmaals op zijn calculator ging zitten prutsen. Et voila!: de speciale aanbiedingsprijs werd tevoorschijn getoverd. Mits we binnen enkele weken zouden toehappen, want daarna zouden de prijzen vast en zeker weer gaan stijgen...
Verbijstering 5: de verkoper gebruikt trucs om de klant onder druk te zetten snel een besluit te nemen.

6. Bei uns ist alles besser...
Vervolgens staken we ons licht op bij een keukenzaak in Duitsland. Daar ontdekten we dat de Duitsern beter hun marketingtechnieken onder de knie hebben. Zij laten de mond-op-mond-reclame hun werk doen: op de parkeerplaats ontwaarden wij talrijke andere auto's uit Nederland, de meesten zelfs uit de Randstad! Dezelfde mensen ontmoetten we later weer in een nabijgelegen restaurant, waar we op kosten van de keukenzaak onze lunch aangeboden kregen.
"Wij zitten standaard 25 procent onder de Nederlandse prijs", zei keukenverkoper vier zelfverzekerd. "Vroeger zelfs nog meer. Maar wat jullie eerdere keukenverkoper durfde te vragen, dat is toch echt veel te veel."
Hij stelde voor om een breder fornuis te kiezen en nog wat andere upgradings toe te passen.
Verbijstering 6: Met eenvoudige middelen kun je je concurrenten overtreffen en nog meer verkopen ook.

7. ... maar het kost wel een besteklade
Toch raadpleegden we na het bezoek aan Duitsland nog een Nederlandse keukenverkoper. "Van dat fornuis had die Duitse zaak zeker nog een hele voorraad liggen", schamperde deze keukenadviseur. "Hiermee gaat de besteklade helemaal niet meer open...."
Verbijstering 7: De verkopers maken elkaar zwart. En als klant weet je niet meer wie je nu kunt vertrouwen.

woensdag 3 januari 2007

Zonder missers geen succesverhalen

Stuntelen is leuk. Laurel & Hardy, Mr. Bean en Bridget Jones zijn groot geworden met hun klunzigheid. En wat is er heerlijker dan te lezen over blunders en misstappen van bekende Nederlanders. Niet alleen uit sensatiezucht trouwens. Een misser maakt de VIP meteen een stuk menselijker en sympathieker.

In bedrijven en overheidsorganisaties zie je juist het omgekeerde. Managers grossieren in succesverhalen. Projectleiders venten hun best practices breed uit. Kortom: overwinningen mogen in de krant, terwijl missers worden bedekt met de mantel der liefde. Maar hoe vaker je zo’n opgepompt verhaal hoort, hoe vervelender het wordt om er naar te luisteren. Minstens zo erg is dat niemand het op den duur nog gelooft.

De succesverhalen en de best practices maken deel uit van het verhalenrepertoire waar iedere organisatie over beschikt. Daarnaast zijn er ook nog de officiële speeches en de formele visies die vertellen hoe het met de organisatie verder gaat in 2010 of 2015. Soms daadwerkelijk visionair en inspirerend, vaker opgeleukte braaftaal die geen enkel hart raakt.

Nee, dan de informele verhalen en roddels uit de wandelgangen. Vaak circuleren er levendige verhalen waarmee nieuwkomers ingewijd worden over gebeurtenissen uit de geschiedenis van de organisatie of over personen die tot de verbeelding spreken. Echte verhalen, die de essentie raken van vertellen: het opbouwen van spanning. Zonder helden en antihelden van vlees en bloed is er geen boeiend verhaal te bakken.

Verhalen mogen best over goede resultaten gaan, maar zeker ook over de tegenslagen die nodig waren om ze te bereiken. Zonder missers geen succesverhalen.

Design your own life

Grappig hoor, hoe bedrijven zich sterk maken voor beweging, gezond eten en zelfbewustheid, terwijl zij tegelijkertijd op een slimme manier zichzelf promoten. Kinderen die dankzij de Buitenspeelbond veel buiten spelen, krijgen immers ook vieze kleren die weer schoon gewassen moeten worden. De aandacht die Blue Band geeft aan gezonde hersenen heeft alles te maken met de ontwikkeling van Blue Band Idee! Door deze speciale halvarine op je boterham te smeren, krijgen kinderen volgens de fabrikant namelijk vanzelf de vetzuren binnen die nodig zijn voor de groei en de ontwikkeling van hun brein. En wie een tweedehands boek verkoopt ten bate van het World Food Programme, heeft de postbode nodig voor verzending aan de koper.

Ikea is wat mij betreft wel een vreemde eend in de bijt. Met ‘Design your own life’ promoot de meubelgigant dat consumenten beter naar zichzelf luisteren en ook bij woninginrichting zichzelf minder laten sturen door de smaak van anderen. Kennelijk is het de bedoeling om mensen op die manier te stimuleren om zelfbewust bij Ikea te gaan shoppen.
Maar vrijwel iedereen heeft wel iets van Ikea in huis staan. Dus als iets de smaak van de massa vertegenwoordigt, is het wel het Zweedse woonwarenhuis! Als je je eigen leven wilt vormgeven, sluit in de kerstvakantie vooral niet met je auto achteraan in de file voor Ikea.

maandag 1 januari 2007

Oudejaars-BAL

Aargh, alweer een stel van die vervelende plastic balletjes! In een boze bui had Niels gisteren ons hele huis vol gestrooid met piepkleine ronde bolletjes, afkomstig uit een kapotte vulling van een speeltje. Als een ware Klein Duimpje had hij in alle vertrekken zijn sporen achtergelaten. En wij konden er met de stofzuiger achteraan.

Het moet gezegd: voor een kind met een boze bui had hij wel een goed passende actie gekozen. De afgelopen dagen waren we als gezin namelijk geheel ‘in de ban van de bal’ om ons oudejaarsfeestje op te luisteren. Dat wil zeggen: we hadden onze gasten gevraagd in een ballerige outfit dan wel een outfit met balletjes te komen en om hapjes in balvorm mee te nemen.

Daar hadden zij trouwens vol enthousiasme gehoor aan gegeven. Gehaktballetjes, kaassoesjes, doperwtjes in sinaasappelmosterdsaus, fruitbolletjes, ronde olijfjes: aan ronde ideeën geen gebrek. En uiteraard ontbraken de olieballen niet. We kunnen gerust zeggen dat we zelden zoveel balletjes bij elkaar gezien hebben (met uitzondering van de ballenbak dan). En dan hebben we de bubbeltjesballetjes in de champagne nog niet eens meegeteld.

Afgezien van zijn bozige strooiactie leverde Niels van alle feestgangers de grootste bijdrage. Hij had een groot deel van de decoratie van de huiskamer
voor zijn rekening genomen, inclusief prachtig gekrijte ballen op het schoolbord. Zijn topstuk was culinair: de Soezerberg, een bouwwerk van soesjes, kersen, chocoladesaus en zilveren garneringsballetjes. Nog een geluk dat hij die soesjes niet als strooigoed gebruikt heeft.

's Nachts na twaalven hebben we als stuiterballen op en neer gedanst. Een uitstekend begin van het nieuwe jaar. Heerlijk!