maandag 31 oktober 2005

Knip- en plakwerk

Met internet als een oneindige informatiebron is knip- en plakwerk voor artikelen, boeken en werkstukken heel gewoon geworden. Een knipselcultuur.
Om creatief te zijn, helpt het om mooie vondsten te verzamelen en zo mogelijk te hergebruiken. Een mooie die ik graag binnenkort eens wil gebruiken is homo zappiens. Sputtermacht, het souterrain van de woningmarkt en de gromfactor zijn ook erg mooi. Niet origineel dus, maar een woord een plek in een nieuwe context geven.
Is dat plagiaat? In feite wel. Hitchcock ging zelfs nog een stapje verder. 'Stijl is zelfplagiaat', zei hij. Eigenlijk zou je jezelf steeds moeten vernieuwen, nooit in herhaling vervallen, om werkelijk tot iets nieuws te komen.
Maar je laten inspireren door anderen, dat kan wel. Bijvoorbeeld door Stephen Emmer, die tunes voor televisieprogramma's maakt. Hij stopt in iedere tune zijn 'handtekening'; een grapje of een geluid van een alledaags ding in plaats van een 'officieel' instrument. Het lijkt me spannend om zoiets ook in teksten te doen.
Stephen Emmer had eens een hoge frequentie in een tune van een programma gestopt, die alleen voor honden waarneembaar was. En de kijkers maar verbaasd zijn dat de hond telkens bij dat programma aansloeg. Kijk, dat is grappig.

Toch nog een mooie van Loesje, in de recycling.

'Met mijn gedachten ergens anders, ben ik altijd onderweg'

Wicky de Viking


Wicky de Viking is een van mijn helden. Hij begint niet meteen zoals zijn vader met stenen te sjouwen, maar gaat eerst even op een heuveltje liggen, naar de wolken staren, wat onder zijn neus kriebelen en dan ineens.... Sterretjes!
Die stenen sjouwt hij vervolgens niet zelf, maar hij bouwt twee bomen om tot katapult. En hij laat vervolgens die reuze-katapult het werk doen. Geweldig!

Creatief denken is het resultaat van allerlei complexe verbindingen die in je hersenen worden gelegd. Hoe meer soorten verbindingen je kunt leggen, hoe beter het resultaat. Dat betekent dus dat je ideeën de kans moet geven om op te borrelen. Dat had de aloude Wicky dus uitstekend in de gaten.

Halloween of Sint Maarten?

Morgen is het Halloween; een Amerikaans feest dat snel Nederland veroverd heeft. Zitten we te wachten op alweer zo'n Amerikaans feest? Ik denk het niet, al is het alleen maar omdat we - op griezelige uitdossingen na - we nauwelijks weten hoe we Halloween zouden moeten vieren. Pompoenen OK, maar gaan we ook aan de pompoensoep? En Trick or Treat? In het Engels soms, of is er al een Nederlandse variant? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
Daarbij, we hebben ons eigen najaarsfeest: Sint Maarten. Met pompoenen, lichtjes en een hele reeks (historische) liedjes. Kijk maar op www.pinkelotje.nl. Ik heb trouwens wat met lichtjes: het licht overwint de duisternis. Een universele wens, kijk maar naar het Kerstfeest en het Hindoestaanse Diwali-feest.
Sint Maarten, oorspronkelijk katholiek, is in ieder geval oer-Hollands. Bij ons in de buurt zijn helaas slechts kleine groepjes kinderen die met een lampion de straat op gaan. Wat mij betreft komt daar verandering in. En mijn kinderen doen mee. Binnenkort verspreiden ze een brief in de straat, waarin ze hun komst op vrijdagavond 11 november aankondigen. Wie het leuk vindt dat ze aanbellen, kan dat met een kaars voor het raam of bij de deur kenbaar maken. En de brief bevat ook een oproep aan alle andere kinderen in de straat om mee te doen, zodat er hopelijk straks een sliert van kinderen door de straat schuifelt.
Dat suffe liedje - Sinte Maarten, Sinte Maarten, de koeien hebben staarten... - vraagt trouwens ook om verandering. Op dezelfde website Pinkelotje vond ik veel leukere liedjes. Onder andere deze:
Dag mevrouw en dag meneer,
He, hallo, daar ben ik weer
Met mijn la-la lampion
Van pompoen of van karton
'K zing een liedje, mooi is dat
Als ik klaar ben, krijg ik wat
(melodie: altijd is Kortjakje ziek)

Zo, met die laatste zin weet ook meteen iedere toehoorder wat de bedoeling is van de avondlijke strooptocht! Ik ben benieuwd!

Begin bij het begin

Ik ben begonnen in het boek Laat je creativiteit zien, De geheimen van een creatief talent, van Rob Bevan en Tim Wricht. Begin ergens, begin nu, adviseren ze. Dat advies neem ik met deze weblog ter harte. Het is nog een beetje eng - wat haal ik me op de hals? - maar het voelt ook goed.

Smile!


Een foto in de lachspiegel van de Efteling. Smile!