Met internet als een oneindige informatiebron is knip- en plakwerk voor artikelen, boeken en werkstukken heel gewoon geworden. Een knipselcultuur.
Om creatief te zijn, helpt het om mooie vondsten te verzamelen en zo mogelijk te hergebruiken. Een mooie die ik graag binnenkort eens wil gebruiken is homo zappiens. Sputtermacht, het souterrain van de woningmarkt en de gromfactor zijn ook erg mooi. Niet origineel dus, maar een woord een plek in een nieuwe context geven.
Is dat plagiaat? In feite wel. Hitchcock ging zelfs nog een stapje verder. 'Stijl is zelfplagiaat', zei hij. Eigenlijk zou je jezelf steeds moeten vernieuwen, nooit in herhaling vervallen, om werkelijk tot iets nieuws te komen.
Maar je laten inspireren door anderen, dat kan wel. Bijvoorbeeld door Stephen Emmer, die tunes voor televisieprogramma's maakt. Hij stopt in iedere tune zijn 'handtekening'; een grapje of een geluid van een alledaags ding in plaats van een 'officieel' instrument. Het lijkt me spannend om zoiets ook in teksten te doen.
Stephen Emmer had eens een hoge frequentie in een tune van een programma gestopt, die alleen voor honden waarneembaar was. En de kijkers maar verbaasd zijn dat de hond telkens bij dat programma aansloeg. Kijk, dat is grappig.
Toch nog een mooie van Loesje, in de recycling.
'Met mijn gedachten ergens anders, ben ik altijd onderweg'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten