donderdag 24 juli 2008

Weet ik je nieuwsgierigheid te wekken?

Prikkeldingen in de lucht

Als goede schrijver zet je iets in het intro van je verhaal dat de nieuwsgierigheid van de lezer opwekt. Alleen, hoe weet je nou of dat ook echt werkt?

Nou, zo dus. Het stellen van een vraag is enorm effectief om de lezer door te laten lezen. De vraag wijst de lezer namelijk fijntjes op een kennistekort. En een mens zit zo in elkaar dat hij zich daar onprettig bij voelt en dat hij graag bereid is tot doorlezen om dat tekort op te heffen.

Maar wat mij betreft is de kous daarmee niet af, dus ik moet nu snel een nieuwe prikkel geven om jou aan te moedigen om verder te lezen. En dat doe ik door een nieuw raadsel te geven, die je nieuwsgierigheid opwekt. Anders dan je misschien zou denken ben jij namelijk helemaal niet geïnteresseerd in concrete oplossingen. Nee, jij wil verleid en verrast worden. Je wilt een houvast, waarmee je kunt gaan spoorzoeken door deze tekst. Om allereerst een antwoord te vinden op de vraag waar dit stukje in hemelsnaam over gaat! En gek genoeg vind je het helemaal niet vervelend om daarbij allerlei zijpaadjes te bewandelen, die je ervan weerhouden rechtstreeks op het doel van dit stukje af te stevenen.

Inmiddels ben ik ook bezig om je mee te laten denken over de bedoeling van dit stuk. Door jou op een indirecte wijze tot deelname te prikkelen, wek ik veel meer jouw aandacht dan rechtstreeks de boodschap van dit stukje te vertellen. Omdat ik je uitnodig om mee te doen, ben je namelijk veel actiever en betrokkener dan wanneer je alleen maar wat informatie tot je neemt. Hoe actiever, hoe groter de kans dat mijn boodschap van dit stukje ook beklijft. Behalve de uitnodiging tot deelname is ook het tussentijds geven van wat extra informatie een belangrijke manier om te zorgen dat jij als lezer nog steeds doorleest. Bij deze dus.

Goed, wat is nu de clou van dit verhaal? Dat mag jij zelf bedenken. Ik bied welbewust een open einde aan. En als het goed is, weet je inmiddels waarom.

dinsdag 22 juli 2008

Zomeropruiming

Ik houd zomeropruiming van allerlei ideetjes en inspiratiebronnen. Wie weet zit er wat bij om in de vakantieperiode uit te proberen!

Inspiratie:
  • Kijk naar het verleden, een vreemde cultuur of de natuur (patronen, vachten), kies een ander medium of gebruik nieuwe ingrediënten.
  • Nog een manier om op nieuwe ideeën te komen: Leen een mens bij de Mensenbieb: mensen die zich beschikbaar stellen om op een andere manier tegen dingen aan te kijken.
  • Huur eens een scenarioschrijver in voor je brainstormsessie. Het Pentagon huurde Steve de Souza in om uit actiefilms ideeën te putten voor de bestrijding van het terrorisme... (Deze tip liever niet in je vakantie uitproberen).
  • Denk in kleuren: "Mag die muziek wat blauwer?"
  • Ga egosurfen (je naam googelen) en ontdek andere persoonlijkheden met dezelfde naam. Wat doet die persoon wat jij niet doet?
Activiteiten:
  • Maak eens foto's van je eigen huis. We maken wel foto's van onze vakanties, maar we vergeten welke meubels er in ons eigen huis stonden. Richard Wagner fotografeerde jaarlijks zijn kerstboom. Deze foto's zijn een belangrijk tijdsdocument geworden.
  • Doe iets onverwachts: stuur je zakelijke relatie een kerstkaart in de zomer (die valt echt veel meer op) of geef een opblaasbaar bootje cadeau met een toepasselijk gedicht.
  • Hou een kledingruilavond: 'Jouw vod is mijn vintage'.
  • Houd een ideeënproeverij
  • Houd een logboek van etentjes bij, net als beroemde koks van koningshuizen en ambassadeurs. Noteer wie aanwezig is, welke gerechten op tafel staan met welke wijnen, wat de smaakvoorkeuren van de gasten zijn en illustreer het met foto's en/of de uitnodiging.
  • Bouw je eigen huis of toekomstige woning van Lego.

dinsdag 15 juli 2008

Ideeënmaker gezocht: een creatieve denker binnenhalen in je organisatie

Een creatieveling binnenhalen is 'linke soep' - door Jasper (10)


Je ziet het in heel veel personeelsadvertenties opduiken: "een creatieve of innovatieve persoonlijkheid gevraagd". Niet alleen productontwikkelaars of copywriters moeten vindingrijk zijn, maar ook administratief medewerkers, peuterleidsters of verzekeringsagenten.

Toch blijft creativiteit in deze vacatureteksten een vaag begrip.
Een creatieve denker in je organisatie binnenhalen omdat je wilt innoveren, wat betekent dat eigenlijk?
  • Een ideeënmaker is een nieuwsgierige onderzoeker die zichzelf voortdurend vragen stelt. Bij vergelijking van karaktereigenschappen die uitvinders met elkaar gemeen hebben - maar ook bij Leonardo da Vinci - komt vaak het volgende rijtje bovendrijven: slimheid, vasthoudendheid, heel goed zijn in onverwachte associaties, nieuwsgierigheid en onafhankelijkheid. Maar bovenal verdragen zij geen imperfectie van de dingen om zich heen. Zij blijven denken, zoeken, wroeten en verlangen naar iets beters, net zolang zij een antwoord gevonden hebben.
  • Een ideeënmaker weet zich los te weken. ‘Als een idee in eerste instantie niet volstrekt belachelijk is, is er uiteindelijk weinig hoop voor’, zei Albert Einstein. Een ideeënmaker is een persoon die in staat is ‘anders te zien’ en onverwachte invalshoeken kan kiezen. Open staan voor het totale andere, dáár gaat het bij creatieve denkers om. Dat vraagt om speelsheid en gedrevenheid. Wie echt creatief is gaat onverwachts te werk, is onafhankelijk, ziet aarzelingen als iets positiefs en bouwt niet op zekerheden.
  • Een ideeënmaker legt zichzelf geen beperkingen op. Wie onder hoge tijdsdruk aan een heel concreet omschreven opdracht werkt, loopt het risico het ei van Columbus te missen. Een ideeënmaker houdt zijn zoektocht in het voortraject juist heel breed en begint niet meteen naar een concrete oplossing te zoeken. Fuzzy front end, heet dat. Daarvoor is ook lef nodig. Hoe radicaler de stijl van problemen oplossen - dat wil zeggen hoe meer gebruik van intuïtie en andere werkwijzes waarbij linker- én rechterhersenhelft ingezet worden - hoe innovatiever.
  • De ideeënmaker werkt hard. De ideeënmaker heeft relatieve rust nodig om creatief te kunnen zijn, maar is geen lummelaar. Van alleen maar 'genieten' word je niet creatief. Hij komt met veel plannen en initiatieven, zoekt naar oplossingen en maakt daarbij zo nodig uitstapjes naar allerlei andere vakgebieden. Een ideeënmaker is zeker niet alleen actief van negen tot vijf.
  • Een ideeënmaker is een persoon die op het juiste moment zijn ideeën kan evalueren, schiften en nieuwe combinaties maken. Een manier daarvoor is bijvoorbeeld de combinatie van oude en nieuwe technieken (crossovers). Als A niet werkt, kun je overgaan op optie B. Maar je kunt ook de goede dingen van A verrijken met de pluspunten van B.
  • Een ideeënmaker is een doorzetter bij het concretiseren en het ‘verkopen’ van zijn ideeën. Hij gaat de boer op met zijn idee, is bestand tegen frustraties en is niet bang om ruimte voor zichzelf te regelen. Doorzettingsvermogen is een vereiste, omdat hij voortdurend 'ja-maar-zeggers' op zijn pad vindt.
  • Een ideeënmaker durft fouten te maken. Risicomijdend gedrag is fnuikend voor de vindingrijkheid. Fouten maken hoort er dus bij. Het grootste gevaar is juist dat een team van innovatieve medewerkers te langzaam fouten maakt. Waar het om gaat is de onvermijdelijke foutjes maken in een stadium dat je er nog van kunt leren.
  • Een ideeënmaker ligt vaak dwars. Een ideeënmaker heeft vaak een dwarse en rebellerende houding. Daarvoor moet hij natuurlijk wel de kans krijgen van zijn omgeving, die afwijkende meningen moet tolereren. Want hoe beter de relatie is tussen chef en medewerker, hoe innovatiever de medewerker zich gedraagt.
En daarmee ligt de bal dus weer bij de organisatie zelf, die de ideeënmaker zoekt. Die moet bereid zijn om de medewerker dwars door conventies en afspraken heen te laten opereren en fouten te laten maken. Zo niet, dan is het raadzamer een minder creatief persoon te zoeken.

maandag 14 juli 2008

Imagocampagne voor Afrika

Nubische stuurman op een zeilboot op de Nijl

In Kenia zijn duurzame schoenen heel gewoon en het is nog booming business ook. De schoenen worden van gemaakt van autobanden. Ze zitten lekker en gaan lang mee. Voor arme mensen zijn het ideale goedkope sandalen, waarmee ze lastig begaanbare plekken kunnen trotseren. Stedelingen hebben ze ontdekt als hip schoeisel. De makers in de stalletjes verdienen er inmiddels een leuke boterham mee.

Een mooi verhaal dat nauwelijks doordringt tot de westerse media. Deze media berichten liever over kindsoldaten, massamoorden, aidsweesjes en voedselrellen in Afrika. In ons hoofd staat dit continent daardoor gelijk aan een opeenstapeling van ellende, dat er nimmer in slaagt een stap vooruit te boeken.

Niet terecht, want er zijn ook signalen dat Afrika het prima redt. Sterker nog, schrijver Bas Vlugt stelt dat de toekomst van Afrika rooskleuriger is dan ooit. We moeten volgens hem ophouden met Afrika-bashing, het nodeloos en op geen enkele grond gebaseerd afschrijven van heel continent. Afrika is namelijk niet zielig maar sterk. Afrika overleefde al natuurrampen, hongersnoden, misdadige regimes, aids en zal nog vele andere rampen overleven.

In Afrika zijn echter nauwelijks nog journalisten aanwezig, die lang genoeg in het land verblijven om ons een meer objectief beeld van de werkelijkheid te geven. En zouden zij daar wel zijn, dan komen hun verhalen over positieve ontwikkelingen vrijwel nooit in de publiciteit. Afrika is alleen nieuwswaardig wanneer het getroffen wordt door de zoveelste catastrofe. Met bemoedigende ontwikkelingen valt heel slecht te scoren. Paul Rosenmöller met zijn reportagereeks De Kracht van Afrika was een zeldzame uitzondering.

Al te veel positieve berichtgeving is ook niet in het belang van de ontwikkelingsindustrie. De hulporganisaties weten dat zielige kinderen met hongerbuikjes en vliegen rond hun ogen mensen massaal naar hun portemonnee doen grijpen. Met al hun goede bedoelingen hebben popsterren Bono en Bob Geldolf eraan meegeholpen Afrika als een verloren continent af te schilderen vol angstwekkende verhalen. Successtory's zorgen immers niet voor goedgevigheid, is de gedachte.

Toch is het maar de vraag of dat echt zo is. Als een continent zo somber afgeschilderd wordt als Afrika, heb je het gevoel dat iedere bijdrage totaal hopeloos is. Investeren in Afrikaans succes is wel degelijk positief en energiegevend, zeker als het gaat om mensen met creatieve ideeën of om ondernemers met expertise op hun eigen markt. Het is juist mooi om bemoedigende ontwikkelingen te steunen.

Gelukkig zijn er wel mensen die zich werpen op de onderbelichte kant van Afrika en op websites informatie brengen over ecotoerisme, economie, ecologie, politieke en sociale ontwikkelingen, muziek, mode, de Afrikaanse keuken en cultuur. Toch ontbreekt het Afrika als werelddeel aan een goede marketing. Afrika verdient het een positief merk te worden, professioneel in de markt gezet door marketingdeskundigen op basis van eigenheid, niet op basis van zieligheid. Met een logo dat iedereen herkent en dat staat voor de vernieuwende , duurzame en mensvriendelijke kant van Afrika, zoals de ubuntufilosofie.

Hoog tijd voor de grootste imagocampagne ooit, namelijk voor een heel continent.

zaterdag 12 juli 2008

Testsoep

Toversoep - door Niels (7)


Als je net denkt dat je de voorkeuren van je kinderen kent, zorgen ze voor een radicale ommezwaai. Met kaasfondue kon ik bijvoorbeeld tot voor kort hen totaal niet bekoren. Deze week deed Niels echter plotsklaps het verzoek om dit binnenkort op tafel te zetten.

En ze gaan nog diverse stappen verder. Vers gemalen peper zorgt bij ons wel eens voor betraande ogen, omdat onze pepermolen niet erg fijn maalt. De jongens vinden dat geen probleem. Bij het Indonesische eten willen ze ook sambal eten We raden Niels aan het voorzichtig te proberen. Hij is na een klein hapje zo enthousiast dat hij een hele klodder door zijn eten roert. Hij vertrekt geen spier en beweert vol overtuiging dat het heerlijk is.

Okay, dan zijn ze nu klaar voor de volgende test. Indische Kip Tikka soep. Kinderen moet je gewoon het vertrouwen geven dat ze het lusten, zonder te denken dat ze afhaken, las ik laatst. Jongens, verbaas ons.

Indiase Kip Tikka Soep

400 gram kipfilet
3 eetlepels zonnebloemolie
1 zakje Hollandse roerbakmix (400 g)
1 pakje Pataks Tikka Masala Currypasta Koriander en Citroen
1 pak Naanbrood naturel (Pataks, 280 g)
1 blik tomaatblokjes
2 kippenbouillontabletten
1 blik linzen (400 g, Bonduelle)

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Snijd de kipfilet in blokjes. In soeppan olie verhitten. Kipfilet in circa 5 minuten rondom bruinbakken. Roerbakgroente toevoegen en nog 2 minuten al omscheppend meebakken. Currypasta erdoor mengen en circa 1 minuut zachtjes bakken. Naanbrood in oven bereiden volgens de gebruiksaanwijzing. Tomaatblokjes, een halve liter water en verkruimelde bouillontabletten toevoegen. Aan de kook brengen en circa 5 minuten laten sudderen. Linzen afgieten, door de soep roeren en circa 2 minuten verwarmen.
Serveer de soep met naanbrood.

vrijdag 11 juli 2008

Nieuwsgierige ambtenaren

Raadsels, thrillers of quizzen zijn geliefd. Iets niet weten, met het uitzicht het wel te weten is namelijk een prettige ervaring. Mensen stellen zich daarom graag vrijwillig bloot aan situaties waarbij ze direct of indirect op een gemis aan kennis of ervaring worden gewezen, stelt merkenspecialist Roland van der Vorst in het boek Nieuwsgierigheid.

Mysterieën en geheimen prikkelen mensen om het raadsel op te lossen en vormen dus een krachtig middel om mensen betrokken te maken. Het feit dat ieder mens nieuwsgierig (te maken) is, wordt dan ook gretig uitgebuit door schrijvers, kunstenaars, reclamemakers en alle andere professionals, die hun publiek of consumenten willen verleiden.

Ik ben nieuwsgierig of overheidsinstanties wel voldoende rekening houden met dit soort psychologische aspecten van de menselijke nieuwsgierigheid. Belastingdienst, UWV, Informatiseringsbank, gemeenten en tal van andere instanties koppelen al hun databanken aan elkaar. Zes miljoen mensen maken al gebruik van DigiD, een vast nummer dat uniek is voor elke inwoner van Nederland. Dat heeft voordelen - de burger hoeft niet meer voortdurend al zijn gegevens op te lepelen - maar zorgt er ook voor dat nieuwsgierigen die niets met onze persoonlijke gegevens te maken hebben, geweldig geprikkeld raken door al die mogelijkheden om kennis te vergaren.

Om onze privacy te waarborgen, is het de bedoeling dat ambtenaren alleen die gegevens kunnen inzien die voor hun taak van belang zijn. Maar ja, een garantie is dat niet. Als je de mogelijkheid hebt om de inkomensgegevens van je buurman na te zoeken, dan kan dat vaak gewoon. Het hoort niet, maar het gebeurt wel. Net zoals honderden politieagenten in 2005 via hun interne systeem de gegevens van voetballer Robin van Persie opzochten, toen deze verdacht werd van een verkrachting.

Hoe méér je al weet over een bepaald onderwerp, hoe nieuwsgieriger je bent om de rest van het plaatje ook te weten te komen. Wie twee ministers uit het kabinet kent, is weinig nieuwsgierig naar de overige veertien. Ken je er al veertien, is de kans juist groot dat je de overige twee namen ook te weten wilt komen. Dus juist als je van je buurman al het nodige weet, ben je geprikkeld om ook de resterende informatie op te zoeken. Naar de persoon verderop in de straat die je alleen van gezicht kent, ben je veel minder nieuwsgierig.

Wie ongeoorloofde nieuwsgierigheid wil voorkomen, moet dus vooral zorgen dat we niet te veel weten van elkaar. Maar ja, dat heeft weer andere nadelen.

woensdag 9 juli 2008

Lofzang op België

De nieuwsgierige buurvrouwen van Chateau du Fayt, Ardennen


Veel mensen denken dat België een suf vakantieland is. Laat ze maar denken. Wij weten beter.

1. In de Franse hypermarché's kun je de allerleukste en -lekkerste inkopen doen. Geweldig, wat een keuze aan etenswaren hebben ze daar. De Belgische Delhaize kan er echter ook wat van en is een stuk dichterbij!

2. Over etenswaren gesproken. Het Belgische bier is natuurlijk super, net als de bonbons, de wafels, frieten en nog veel meer. De chocolade uit België is terecht beroemd. In bijna ieder klein dorpje vind je bovendien wel een restaurant dat uitstekende maaltijden serveert voor een heel schappelijke prijs.

3. België heeft fantastische verblijfsmogelijkheden in de vorm van kastelen en landhuizen. Het land heeft ook talrijke mooie terrassen en pleinen. Zeker bij speeltuinen ligt vaak een mooi terras, zodat wensen van jonge ouders en hun kinderen optimaal bediend worden.

4. België heeft heerlijke, gladde snelwegen. Vooral in de Ardennen is het fantastisch heuveltje op, heuveltje af rijden.

5. België is gezegend met kleurrijke cultuur, voor iedere smaak wat wils. Van stripfiguren en Kabouter Plop tot Jacques Brel en prachtige Art Nouveau-architectuur in Brussel.

6. België is lekker dichtbij en biedt toch een compleet ander land en een andere volksaard. Het oversteken van de knoflookgrens maakt dat je een echte buitenlandervaring beleeft, maar dan op korte afstand.

7. België scoort goed op het gebied van ideeënmanagement, creativiteit en innovatie. Volgens het rapport Creative Economy 2008 van de Verenigde Naties speelt het land uitstekend in op de creatieve economie, onder meer met het uitgeven van boeken en muziek. Belgen hebben hun zaakjes sowieso beter voor elkaar als het gaat om regelingen en instanties, schreven Jorrit de Jong en Noortje Huijboom in hun boek Belgen doen het beter.

8. België bestaat uit een bijzonder samenvoegsel van Vlaams- en Franstaligen. Wie deze verbintenis wil beleven moet wel snel zijn, want België valt als land bijna uit elkaar.

9. En natuurlijk de typerende wit-blauwe koeien, die het groene landschap stofferen en je zo doordringend aankijken. Nieuwsgierig als ze zijn, laten ze je niet los. Helemaal op en top België.

dinsdag 8 juli 2008

Intensieve kinderhouderij

Afgelopen jaar zaten onze kinderen met dik twintig leerlingen in één groep. Deze luxe kan onze school zich niet langer permitteren. Gedwongen door dreigende financiële tekorten moeten er volgend jaar meer dan 30 kinderen in de kleine lokalen. Met rugleuning tegen rugleuning, maar het past.

Drie juffen moeten hierdoor weg. Voordat zij de schooldeur achter zich dichttrekken, moeten ze nog wel het hele lokaal soppen. De school heeft schoonmakers ingehuurd, maar die zijn er alleen voor de dagelijkse veegbeurt en andere kleinere klussen.

Net zoals op vrijwel alle andere scholen is de binnenlucht in de klaslokalen ver onder de maat. Het gros van de Nederlandse onderwijzers behelpt zich met het openen van bovenraampjes. Uit GGD-onderzoek blijkt dat hiermee hoogstens de bedompte lucht uit het lokaal te halen is. Zuurstofrijk en gezond is de lucht dan nog steeds niet. Mechanische installaties die dit probleem afdoende verhelpen, zijn er trouwens nauwelijks. Bij de ontwikkeling van nieuwe installaties laten fabrikanten zich inspireren door de installaties die in grote varkensstallen gebruikt worden.

Te volle klassen, nauwelijks geld voor fatsoenlijke schoonmaak en totaal ontoereikende ventilatie: wat een armoede. Ogenschijnlijk lijkt het weinig gevolgen te hebben, want de scholen draaien gewoon door. Jaar na jaar. Ik heb de grootste bewondering voor de juffen en meesters die zo'n volle klas weten te onderwijzen zonder overspannen te raken.

En de kinderen? In het onderwijs is geen radicale actiegroep de leerlingen uit hun benauwde hokken bevrijdt. We accepteren gewoon dat scholieren in september massaal verkouden worden en dat kinderen met astma extra hoge doses medicijnen innemen. Ziekenhuizen weten precies wanneer de zomervakantie afgelopen is, want dan neemt het aantal kinderen met luchtweginfecties ook weer toe.

Lekker gezond, naar school gaan.

In actie voor gezondere lucht in scholen? Klik hier

zondag 6 juli 2008

Laat je stokpaardjes varen


Een hotelbed in een slooppand? Op het eerste oog een raar initiatief, maar in de Haagse wijk Transvaal wisten ze er iets moois van te maken.

In deze wijk moesten 3000 sociale huurwoningen tegen de vlakte. Dat zou jarenlang dichtgetimmerde ramen en braakliggende veldjes betekenen. Iemand kwam op het idee om het idee van 'Verblijf in de tussentijd' letterlijk uit te werken. In slooppanden en in nog niet verkochte nieuwbouwwoningen richtten winkeliers en kunstenaars bijzondere hotelkamers in. Ondernemers in de wijk verzorgen nu het ontbijt, de lunch, het diner en verschillende klussen van het hotel. De gast ontvangt bij de receptie een plattegrond zodat hij zelf de weg kan vinden naar de Turkse bakker, kapper, internetcafé of restaurant. Doordat de kamers van Hotel Transvaal niet gehuisvest zijn in één gebouw maar verspreid liggen over de hele wijk, krijgt de hele wijk de status van hotel.

Doorbraken
Milieujongens die het aanleggen met projectontwikkelaars, ambtenaren die onder zeer gevoelig politiek gesternte tot doorbraken weten te komen en eigenwijze projectleiders die dwars door de bedrijfshiërarchie breken om een taai probleem op te lossen. De afgelopen weken heb ik veel met dit soort mensen gesproken, die net als in Transvaal tot bijzondere vernieuwingen kwamen. Ze moesten vaak inventief door de eigen bedrijfscultuur laveren en hun eigen stokpaardjes laten staan. Bovenal moesten zij daarvoor samenwerken met andere organisaties, die totaal andere belangen hadden.

Rode draad bij al deze verhalen was de verbeelding, die aan de macht kwam. Eerst samen dromen over het toekomstperspectief en daarbij ontdekken dat je het over 90 procent wel eens bent, ook al zit je met zeer uiteenlopende belangenbehartigers aan tafel. Blindstaren op tekortkomingen zit ons blijkbaar in het bloed, terwijl je met een focus op wat wél kan zoveel meer mogelijkheden hebt.

Verder dromen
Bij die verbeelding werden letterlijk veel beelden uit de kast gehaald. Dia’s, mooie boekjes met veel foto’s, films met prachtige muziek: alle visuele middelen werden ingezet. Woorden bereiken mensen in hun hoofd, beelden treffen in het hart. Ook bij de uitwerking van de plannen werd weer volop ruimte gegeven aan verbeelding. Met inspiratiebijeenkomsten, prettige lunches en informele gesprekjes konden de betrokkenen verder dromen. Als het proces toch een beetje dreigde in te zakken, kwam een inspirator van buiten een vlammend betoog houden en werd er weer naar films en foto’s gekeken. Zodat iedereen weer precies wist waar ze het voor deden.

“We moeten af van de houding kan niet, mag niet, te ingewikkeld”, zegt Stadslente, een organisatie die op het gebied van stedelijke ontwikkeling professionals wil aansporen tot creativiteit en onorthodoxe maatregelen. “Verbeeld de mooie, leuke en spannende kanten van de stad in plaats van de problemen.” En dat is precies waar het om draait.

Tegenwind
Bijna alle samenwerkingsprojecten hebben op cruciale momenten ook te maken met tegenwind. De politiek draait 180 graden van inzicht, er komen lijken uit de kast of de geldkraan gaat dicht. Dan blijkt dat er extra veel creativiteit nodig is om het project toch overeind te houden. Bij een van de projecten die in het water dreigde te vallen door hevige maatschappelijke kritiek, werd een groep journalisten uitgenodigd om de meningen van de diverse hoofdrolspelers te horen over de gerezen obstakels. Op een bootje – zo kon niemand weg.

Een verblijf op het water biedt veel gelegenheid tot blikverruiming, nog los van het feit dat al varend iedereen in een welwillende stemming raakt. En dan zetten ook de meest verstokte critici hun stokpaardjes overboord.

woensdag 2 juli 2008

Heksensoep

Heksensoep - door Niels (7)

Binnenkort vieren we het jubileum van onze vakantievriendengroep met een griezelfeest in een griezelkasteel. Daar hoort ook griezelig eten bij. Maar wat dan?

Natuurlijk kunnen spoken, trollen, dracula's en andere engerds interessante bijdragen leveren aan griezeleten. Maar volgens mij kunnen we niet heen om de oermoeders van de enge maaltijden: heksen. Zij zijn immers sinds mensenheugenis bekend (of berucht) om hun soep.

Gek is dat niet, want roeren in soeppannen is op zichzelf al een magisch ritueel. Al borrelend transformeren water, groenten, kruiden en andere substanties in een voedzame of juist hele delicate maaltijd. En dat soep vaak een heilzame werking heeft, is ook algemeen bekend.

Toch valt het niet mee om een smakelijke heksensoep te maken. Want waar vind ik een goed recept? En er doemt nog een ander probleem op. Uit sprookjes begrijp ik dat heksen het liefst kindertjes in de pan stoppen. Hoe los ik dat praktisch op?

Nee, dan kinderheksen. Zij hebben het een stuk gemakkelijker. Ze gaan gewoon het bos in en verzamelen daar allerlei vreemdsoortige ingrediënten, die ze om de beurt in de pan mikken. Deze pan is bij voorkeur een grote ijzeren plantenbak met hengsel, maar teiltjes of emmers volstaan ook. Met hun griezeligste heksenstem vertellen ze wat ze erin gooien: hagedissenogen, veren van de zwarte gier, drollen van een groene draak, enzovoort.

Als iedereen geweest is, moet er goed geroerd worden. Daarna dansen alle heksen om de soep, terwijl ze wilde kreten slaken. Tot slot spreken zij nog een toverspreuk uit, die bijvoorbeeld eindigt met iets onheilspellends als: ‘Laat de soep nog even trekken, totdat zij krijgt groene vlekken...!’

Soepen die ook voor niet-heksen eetbaar zijn, zijn veel moeilijker te vinden. De meeste recepten bevatten voornamelijk pompoenstukjes en ander herfstig voedsel, maar zijn absoluut niet eng. Na lang zoeken vond ik dit recept voor authentieke Spinnensoep. Wonderlijk genoeg niet bij een authentieke heks, maar op een site die zich geruststellend 'Oma's keuken' noemt.

Maar je hoort mij niet klagen. De pompoen speelt wederom de hoofdrol, maar de gehaktbalspinnen verhogen de griezelfactor enorm. Een bruikbaar recept dus voor alle heksen-wannabe's en nog smakelijk ook. Ik denk wel dat de soep bereid moet worden bij volle maan om zijn toverkracht niet te verliezen. Griezel ze!

Toversoepboek
Het Toversoepboek met daarin het recept voor heksensoep is ook te koop!