Imagocampagne voor Afrika

Nubische stuurman op een zeilboot op de Nijl

In Kenia zijn duurzame schoenen heel gewoon en het is nog booming business ook. De schoenen worden van gemaakt van autobanden. Ze zitten lekker en gaan lang mee. Voor arme mensen zijn het ideale goedkope sandalen, waarmee ze lastig begaanbare plekken kunnen trotseren. Stedelingen hebben ze ontdekt als hip schoeisel. De makers in de stalletjes verdienen er inmiddels een leuke boterham mee.

Een mooi verhaal dat nauwelijks doordringt tot de westerse media. Deze media berichten liever over kindsoldaten, massamoorden, aidsweesjes en voedselrellen in Afrika. In ons hoofd staat dit continent daardoor gelijk aan een opeenstapeling van ellende, dat er nimmer in slaagt een stap vooruit te boeken.

Niet terecht, want er zijn ook signalen dat Afrika het prima redt. Sterker nog, schrijver Bas Vlugt stelt dat de toekomst van Afrika rooskleuriger is dan ooit. We moeten volgens hem ophouden met Afrika-bashing, het nodeloos en op geen enkele grond gebaseerd afschrijven van heel continent. Afrika is namelijk niet zielig maar sterk. Afrika overleefde al natuurrampen, hongersnoden, misdadige regimes, aids en zal nog vele andere rampen overleven.

In Afrika zijn echter nauwelijks nog journalisten aanwezig, die lang genoeg in het land verblijven om ons een meer objectief beeld van de werkelijkheid te geven. En zouden zij daar wel zijn, dan komen hun verhalen over positieve ontwikkelingen vrijwel nooit in de publiciteit. Afrika is alleen nieuwswaardig wanneer het getroffen wordt door de zoveelste catastrofe. Met bemoedigende ontwikkelingen valt heel slecht te scoren. Paul Rosenmöller met zijn reportagereeks De Kracht van Afrika was een zeldzame uitzondering.

Al te veel positieve berichtgeving is ook niet in het belang van de ontwikkelingsindustrie. De hulporganisaties weten dat zielige kinderen met hongerbuikjes en vliegen rond hun ogen mensen massaal naar hun portemonnee doen grijpen. Met al hun goede bedoelingen hebben popsterren Bono en Bob Geldolf eraan meegeholpen Afrika als een verloren continent af te schilderen vol angstwekkende verhalen. Successtory's zorgen immers niet voor goedgevigheid, is de gedachte.

Toch is het maar de vraag of dat echt zo is. Als een continent zo somber afgeschilderd wordt als Afrika, heb je het gevoel dat iedere bijdrage totaal hopeloos is. Investeren in Afrikaans succes is wel degelijk positief en energiegevend, zeker als het gaat om mensen met creatieve ideeën of om ondernemers met expertise op hun eigen markt. Het is juist mooi om bemoedigende ontwikkelingen te steunen.

Gelukkig zijn er wel mensen die zich werpen op de onderbelichte kant van Afrika en op websites informatie brengen over ecotoerisme, economie, ecologie, politieke en sociale ontwikkelingen, muziek, mode, de Afrikaanse keuken en cultuur. Toch ontbreekt het Afrika als werelddeel aan een goede marketing. Afrika verdient het een positief merk te worden, professioneel in de markt gezet door marketingdeskundigen op basis van eigenheid, niet op basis van zieligheid. Met een logo dat iedereen herkent en dat staat voor de vernieuwende , duurzame en mensvriendelijke kant van Afrika, zoals de ubuntufilosofie.

Hoog tijd voor de grootste imagocampagne ooit, namelijk voor een heel continent.