Prikkeldingen in de luchtAls goede schrijver zet je iets in het intro van je verhaal dat de nieuwsgierigheid van de lezer opwekt. Alleen, hoe weet je nou of dat ook echt werkt?
Nou, zo dus. Het stellen van een vraag is enorm effectief om de lezer door te laten lezen. De vraag wijst de lezer namelijk fijntjes op een kennistekort. En een mens zit zo in elkaar dat hij zich daar onprettig bij voelt en dat hij graag bereid is tot doorlezen om dat tekort op te heffen.
Maar wat mij betreft is de kous daarmee niet af, dus ik moet nu snel een nieuwe prikkel geven om jou aan te moedigen om verder te lezen. En dat doe ik door een nieuw raadsel te geven, die je nieuwsgierigheid opwekt. Anders dan je misschien zou denken ben jij namelijk helemaal niet geïnteresseerd in concrete oplossingen. Nee, jij wil verleid en verrast worden. Je wilt een houvast, waarmee je kunt gaan spoorzoeken door deze tekst. Om allereerst een antwoord te vinden op de vraag waar dit stukje in hemelsnaam over gaat! En gek genoeg vind je het helemaal niet vervelend om daarbij allerlei zijpaadjes te bewandelen, die je ervan weerhouden rechtstreeks op het doel van dit stukje af te stevenen.
Inmiddels ben ik ook bezig om je mee te laten denken over de bedoeling van dit stuk. Door jou op een indirecte wijze tot deelname te prikkelen, wek ik veel meer jouw aandacht dan rechtstreeks de boodschap van dit stukje te vertellen. Omdat ik je uitnodig om mee te doen, ben je namelijk veel actiever en betrokkener dan wanneer je alleen maar wat informatie tot je neemt. Hoe actiever, hoe groter de kans dat mijn boodschap van dit stukje ook beklijft. Behalve de uitnodiging tot deelname is ook het tussentijds geven van wat extra informatie een belangrijke manier om te zorgen dat jij als lezer nog steeds doorleest. Bij deze dus.
Goed, wat is nu de clou van dit verhaal? Dat mag jij zelf bedenken. Ik bied welbewust een open einde aan. En als het goed is, weet je inmiddels waarom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten