donderdag 22 december 2005

Keuzestress

  • Wel of geen Nederlandse troepen naar Afghanistan?
  • Frank-rijk of Fran-krijk? Ideeënloos of Ideeëloos?
  • Rita Verdonk als Nederlander van het Jaar of toch maar iemand anders?
  • En de beste Sporter van het Jaar? Politicus van het Jaar? Leukste Commercial van het jaar? Veelbelovendste debutant van het jaar? Opvallendste nieuwsfeit van het jaar? Meest ondergewaardeerde film van het jaar? (Domste vraag van het jaar?)
  • Wat kunt u het beste missen: uw werk, uw partner, uw kinderen, uw familie of uw gezondheid? (Gelezen in een enquete onder de lezeressen van een tijdschrift...)
  • Spaarloonverzekering of Levensloopregeling?
  • Zorgverzekering A, zorgverzekering B of een collectieve verzekering?
  • No claim of eigen risico?
  • Compromis of principe?
  • Gratis belminuten, gratis i-pod of gratis Play-station-2? (Gelezen bij aanbiedingen van mobiele telefoons)
  • De Consumentengids of vergelijkingssites?
  • Chocopasta met nootjes of zonder? A-merk, huismerk of prijsvechter?
  • Dictatuur of meerkeuzemaatschappij?
  • In de war raken of gek worden?

dinsdag 20 december 2005

Jozef en Maria II

Niels: Jozef en Maria zijn niet de echte papa en mama van Jezus.
Ik: O, wie zijn dan wel de echte papa en mama?
Niels: God is de echte papa van Jezus.
Ik: En wie is de echte mama?
Niels: Er zijn twéé Goden. De papa-God is de God voor de mensen en de mama-God is de Weergod.
Ik: De Weergod? Wat doet die?
Niels: Die zorgt ervoor dat het iedere dag licht wordt. En dat er iedere dag 'weer' is, dus dat het regent en dat de zon schijnt.
Ik: En wie zijn dan Jozef en Maria?
Niels: Nou de papa-God wordt Jozef genoemd en de mama-God heet Maria!


maandag 19 december 2005

Wonen in een blog

Wonen in een blog, bevalt dat?
Ja, heel goed! Hoezo?

Nou, iedereen leest mee...
Ja, da's waar, maar daar merk ik zelf eigenlijk niet zo veel van. Alleen Maaike reageert op de blogs (bedankt Maaike!!). Meer reacties zou ik wel leuk vinden, maar ik vrees dat de drempel nogal hoog is. Ach ja. Ik bezocht laatst de weblog van Adriaan Jaeggi, toch een redelijk bekende columnist. Nul reacties had-ie...

Hoe kom je eigenlijk aan al die ideeën?
Voor mij geldt eerder het omgekeerde: hoe kom ik er vanaf!

Vertel eens, hoe werkt dat dan?
Ik pik ergens iets op. Dat kan een woord zijn, een gebeurtenis, een stukje dat ik ergens gelezen heb. In mijn gedachten gaat dat een eigen leven leiden. Vooral op de fiets en onder de douche ontstaan in mijn hoofd hele verhalen. En die verhalen moeten er dus uit!

Welke tekstschrijvers inspireren je?
Ik kijk vooral naar columnisten. De miniatuurtjes uit het dagelijks leven van Martin Bril, de hersenspinsels van Camu rond enkele woorden of gedachten. Mijn absolute favoriet is Silvia Witteman, die wekelijks in Volkskrant Magazine haar chaotische gezinsleven ontleedt. Super herkenbaar.

Wat levert de blog je eigenlijk op?
Nu ik een weblog heb, merk ik dat het aantal ideeën alleen maar groeit. Soms meerdere blogs op één dag. Dus op de inspiratie heeft deze weblog een buitengewoon goed effect. Ook kan ik experimenteren met allerlei tekstvormen, illustraties en foto's. Dat heeft ook zijn weerslag op mijn werk. Daarnaast is het leuk om blogs terug te lezen. Je ziet dan een ontwikkeling, en daardoor ontstaan weer nieuwe ideeën. Heel bevredigend!

Wat gebeurt er dan?
Nou, je kunt dan verbanden leggen en lijnen trekken. Dat biedt mogelijkheden voor reflectie en meer diepgang. Ik leef daardoor wat minder van dag tot dag.

Wat wil je nog meer doen op je blog?
Ik wil allerlei genres uitproberen. En ik wil er meer humor in!

zaterdag 17 december 2005

De witte verbindingslijn

Nooit heb ik er bij stilgestaan dat Den Haag een buitengewoon groot aantal witte gebouwen heeft. Verander je focus en je wereldbeeld verandert mee.

Want nu zie ik ze ineens overal: sneeuwwitte, grauwwitte, strandhuiswitte of slagroomwitte exemplaren. En dan zijn er ook nog de vele witte kozijnen en spekstenen in de negentiende-eeuwse herenhuizen.

Op die vele witte gebouwen ben ik geattendeerd door het boekje Kleurroute Den Haag, dat uitgegeven is door de Stichting Kleur Buiten. Met die witte gebouwen blijkt iets fascinerends aan de hand te zijn. De meest opzichtige gebouwen die deze kleur dragen, behoren namelijk grotendeels toe aan de zogeheten residenten: zij die Den Haag als verblijfplaats hebben, niet als woonplaats.

Paleis Noordeinde van de Koningin is daar een duidelijk voorbeeld van, maar ook andere villa's en paleizen van kolonialen en ambassadeurs. Zelfs nieuwkomers kiezen voor een witte zetel, zoals de prominente hagelwitte Koffiezetter nabij de Utrechtsebaan laat zien. In dit voormalige KPN-gebouw zetelt nu het Internationaal Gerechtshof. Inderdaad, alweer een resident.

De Haagse bevolking hanteert daarentegen andere kleuren. De 'eigen' gebouwen zijn vooral grijs, bruin en rood. Ironisch is dat de gemeente Den Haag uitgerekend als stadhuis een ultrawit gebouw liet neerzetten. Dat de bevolking die kleur helemaal niks vond, blijkt wel uit het feit dat het kolossale gebouw al snel de bijnaam IJspaleis gekregen heeft.

De Stichting Kleur Buiten pleit ervoor om de 'Haagse witten' een prominente plaats te geven in het stadsbeeld om zo de losse onderdelen van deze gefragmenteerde stad met elkaar te verbinden. In de open ruimte tegenstellingen zien en met elkaar in verband brengen, dat kan dus ook met zoiets simpels als een witte kleur!

Verder lezen over het kiezen van een focus:

woensdag 14 december 2005

Plakpot-kerstfeest

Als je de vele bladen in de kiosk mag geloven, is kerst het ultieme moment van vredig, intiem en tegelijkertijd ook zo glamourous samenzijn. Dit noem ik het mooie-plaatjes-kerstfeest.

Ik wil niet zeggen dat de werkelijkheid rond kerst banaal en ellendig is, maar in ieder geval wel minder feeëriek en gepolijst. Terugdenkend aan vorige kerst-afleveringen komen bij mij vooral herinneringen boven aan de ongelooflijke drukte in de winkels, de chaos bij de voorbereiding, de veel te grote voorraad ingekochte kerst-etenswaren en het rommelige verloop van de kerstdagen zelf.

De gelikte mooie plaatjes maken dan ook ergernis bij mij los. Die 'plaatjes' lijken namelijk ieder jaar opdringeriger te worden. Nergens kun je rondkijken of je wordt wel geconfronteerd met alweer zo'n stompzinnig lachende kerstman, die dommige rednosed Rudolf of overdreven lachende mensen in glimmende avondkledij. Ook de overdosis aan knipperende en flikkerende kerstversiering begint op mijn zenuwen te werken. Hoezo 'Kerst is rust en vrede'?

In reactie op alle nep-intimiteit, nep-sfeer en nep-versiering pleit ik voor soberheid. Zo min mogelijk kunstmatige franje, smakeloze frutsels en namaak-vrolijkheid dus. Ook geen crostini's met champagnetruffeltapenade en frambozengarnering, maar terug naar de basics. En vooral geen radio deze weken, om de zompige kerstmuziek met instant-belletjes te mijden.

Een boom kan nog net (daar komen we met Jasper en Niels ook absoluut niet onderuit!), maar dan wel met wat zelf in elkaar geknutselde versiering er in. Een plakboek-kerstboom, zeg maar. En misschien kunnen we nog wel meer in elkaar plakken, deze kerst.

Geen mooie-plaatjes-kerst dus, maar zoiets als een plakpot-kerst. Dit woord bestaat nog niet volgens Google. 's Kijken of ik er vorm en inhoud aan kan geven!

Jozef en Maria

Niels: We hebben het vandaag op school gehad over Jozef en Maria.
Ik: Wie waren dat, Jozef en Maria?
Niels: Weet ik niet meer.
Ik: De papa en mama van Jezus.
Niels: O ja!
Ik: Wat vieren we dan, als het kerstfeest is?
Niels: Dat de kerstman kadootjes komt brengen!
Ik
: .... (zucht).

maandag 12 december 2005

Spitsuurgezinsdag

De wekker gaat. Ah, nu al? Het zou slim zijn om meteen op te staan, dan kan ik extra vroeg op mijn werk zijn. Mmm, nog even rustig liggen... Eh, wat? Waar je T-shirt is? Ligt in de wasmand, vandaag maar weer eens een nieuw shirt aan. Moet ik je nu weer helpen met aankleden? Nee, daar ben je nu echt zelf groot genoeg voor. Doe direct ook even de gordijnen open.
Hè, waar zijn mijn sokken? Moet ik weer naar boven lopen om schone uit de droogtrommel te vissen. Ah Niels, wat heb je nou gedaan! De hele chocopastapot ligt helemaal aan gruzelementen! Fijn dat je wil helpen, maar die chocopot staat veel te hoog voor jou. Eerst maar even al die splinters opvegen. Ga eens weg staan, zo meteen sta je er nog met je voetjes in. Moeten we wel een nieuwe pot kopen, want zonder choco... O, de bel gaat. Kom maar binnen meisje. Hier, een nieuwe kleurplaat voor jou.
Nog even een verjaardagskaart schrijven, dan komt ie nog op tijd aan. Moeten de gymtassen mee vandaag? O ja Jasper, straks moeten we nog een verjaardagscadeautje voor je vriendje kopen. Heb je zelf een idee? Nou vraag dan maar even aan hemzelf wat ie graag wil hebben. Maakt niet uit als het maar leuk is? Tja, dan weten we nog niets!
Wanten aan op de fiets, want het zal wel koud zijn. Met een beetje doortrappen kan ik die trein net halen. Jeez, mijn mobiel doet het niet. Vergeten op te laden. Hé, een mailtje over het kerstdiner op het werk! Ik vroeg me al af wanneer het festijn zou beginnen. O, al om 18.00 uur... Lastig, dan is de oppas net binnen. Morgen even vragen of ze ook eerder kan. Hoe werken we ons trouwens rond dat tijdstip door de Randstadspits heen? Nou ja, wat later komen moet ook kunnen.
Ik ben trouwens vergeten om het vlees voor vanavond uit de diepvries te halen. Moet ik direct maar even naar huis mailen. En direct nog even tandpasta halen, want ik zag vanochtend dat die bijna op was. Getsie, waar zijn nou die wanten? Zeker in de trein laten liggen vanochtend. Nog een geluk dat het nu helemaal niet koud is.
Hè, toch vergeten dat vlees uit de vriezer te laten halen. En de pannen die gisteren niet meer in de vaatmachine pasten staan er nog steeds. Jongens, help eens tafel dekken. Nee, laat dat ingestorte Legobouwwerk maar even liggen. Morgen weer verder, jongens. Wanneer je naar de kapper kunt? Geen idee. Binnenkort maar even een afspraak maken. Dan kunnen we ook meteen naar de bieb, ja. Een nieuw kerstliedje geleerd op school? Laat eens horen. O, en je hebt ook een formulier gekregen van je juf. Wat ga je dit jaar meenemen voor het kerstdiner op school. Fruitsalade maar weer? Ja, natuurlijk mag je morgen ook een kaarsje mee nemen naar je juf.
Wat hebben we veel rijst over vandaag. Nou ja, komt eigenlijk wel goed uit. Hebben we alvast wat voor morgen, want dan moeten Jasper en Willem om kwart voor zeven 's avonds al de deur uit. Even die afwasmachine opnieuw vullen, omkleden en dan door naar de yoga. En ook maar even de droogmachine aanzetten. Hé, een sportbroek. Die hoort toch in de gymtas?! Planten water geven doe ik straks wel. ''Niets moet, behalve ontspannen. En zelfs dat niet", las ik laatst.
Nu even niet jongleren, Jasper. Op zo'n dag als vandaag houd ik wel twintig ballen in de lucht.

zondag 11 december 2005

Wereldwandeling van oost naar west...

...en van 'Zuideinde' naar Noordeinde

Een wonderlijke wandelroute dwars door het centrum van Den Haag.


Start route: de Wagenstraat
Chinese kappers, supermarktjes, kruidendokters en uiteraard restaurants. De Wagenstraat is tegenwoordig het hart van het Haagse Chinatown. Op de straatnaamborden staat zelfs de naam in Chinese karakters vermeld. Het Verre Oosten, maar dan vlak om de hoek in Den Haag.
Behalve de Chinezen drijven ook allerlei andere nationaliteiten hier hun nering. Kijk om je heen en zie de Afro-kapper, het Indonesische restaurant en de Amerikaanse pub. De Turkse Mescidi Aksa-moskee is gehuisvest in een gebouw, dat voorheen een joodse synagoge was.
De Wagenstraat heette vroeger Zuideinde en was net als Noordeinde en Westeinde een van de toegangswegen tot het stadscentrum. Door de aanwezigheid van het Hollandsch Eethuis, een ouderwetse sigarenzaak en een postzegelhandel blijft de Wagenstraat ondanks alle exoten ook heel 'Hagenees'.
Al toe aan een pauze? Stap even binnen bij het cafeetje Scallywags en geniet van alles wat typisch Engels is: scones, sandwiches en tea, you name it.

Aangekomen bij de Grote Markstraat, op de hoek met de Bijenkorf: loop rechtdoor, de Venestraat in.
Het oosten gaat over in het westen: geen exotische winkeltjes meer, maar de westerse grootwinkelbedrijven Bijenkorf, P & C, Miss Edith, H & M, en ga zo maar door. Bij het passeren van de Spuistraat steek je de grens tussen 'volks' en sjiek Den Haag over.

Op de Dagelijkse Groenmarkt loop je rechtdoor de Hoogstraat in.
Maison de Bonneterie met zijn grandeur, sjieke boutiques en designzaken: luxe op allerlei terreinen. Pracht en praal in alle opzichten.

Aan het einde van de Hoogstraat loop je rechtdoor naar het Noordeinde.
Galeries, antiquairs, traiteurs, boekhandels en designwinkels bepalen het straatbeeld. En uiteraard Paleis No
ordeinde, het werkpaleis van koningin Beatrix. Koninklijker (en westerser) kan bijna niet.
Van het voormalige 'Zuideinde' zijn we hier op Noordeinde beland (dat feitelijk niet naar het Noorden loopt, maar naar de Noordzee). Door alleen maar dezelfde weg te volgen, beland je daarmee van de oosterse in de westerse wereld.
Maar ook in de wereld van de upper class. Behalve van oost naar west zijn we namelijk ook van de wereld van de Hagenezen naar het gebied van de Hagenaars gelopen. Twee territoria die ondanks de nieuwe bewegwijzering van de gemeente Den Haag nog steeds grotendeels van elkaar gescheiden zijn.

Even bijkomen van de Haagse wereldreis in dit koninklijke buurtschap? Eetcafé Van Buuren op Noordeinde 90 lijkt me wel een toepasselijke plek!


NB. Er moet ook een soort Franse route te maken zijn door Den Haag. Startpunt lijkt me het Anna Paulownaplein, waar je in een zaakje Pain au chocolat kunt eten. Dan van de Laan van Meerdervoort (met het Museum Mesdag met zijn stemmige tuin) naar Noordeinde (in Parijs liggen ook dit soort paleizen, er is hier zelfs een antiekzaakje met het opschrift Antiquitées Royal...), naar Maison de Bonneterie. En dan over de Plaats (de Bistrot de la Place) via het Lange Voorhout (een soort Champs des Elysées) naar Hotel des Indes...!


vrijdag 9 december 2005

Niels "des Bouvrie"


Sinterklaas mag dan amper zijn hielen gelicht hebben, Jasper en Niels kunnen nauwelijks wachten op het nieuwe evenement: het binnenhalen en versieren van een kerstboom. En zo geschiedde vandaag.

We hebben de boom opgetuigd met oranje, rode, paarse en blauwe ballen en nog wat los spul. Maar Niels was niet tevreden. Hij liet zijn blik eens over de boom gaan. "Te veel oranje ballen!", oordeelde hij vastbesloten. Op zijn aanwijzingen hebben we er weer wat ballen uitgehaald. En warempel, de boom was daarna inderdaad veel mooier, moesten Jasper en ik allebei toegeven.

Frappant dat hij dit soort dingen ziet. En dit is niet de eerste keer! Hij heeft regelmatig suggesties om onze woonkamer te versieren, bedenkt nieuwe outfits met zijn verkleedspullen en komt met voorstellen voor de tuin. Als een ware Jamie Oliver levert hij het ene na het andere idee met mais: gegrild of in een salade met kleingesneden appel, komkommer en paprika (Salade Nielcoise).

In Niels schuilt een grote stilist. Als hij geen designer wordt van mode, tuinen of culinaire creaties, dan toch zeker van kerstbomen!

woensdag 7 december 2005

Persoonlijke promotie

Je ringtone, je postzegels, je bureaublad op je computer, je bankpas en uiteraard ook je weblog...: alles kun je tegenwoordig personaliseren. En dat allemaal ter promotie van de BV Ik Vooruit. Wat wordt de volgende stap? Pimp your passport?

Tipperdetips

Grossieren in ideeën, gouden tips en best practices is heerlijk. Ik hou ervan tips te verzamelen en ze door te geven aan mensen die erom verlegen zitten. Ideeën en adviezen sleep ik overal vandaan.

Het grappige is dat je ook tips over tips en ideeën kunt geven. Een Tip Top dus. Een voorzet daarvoor:
  1. Stort je vol overgave in het verzamelen van beproefde ideeën en tips. Het past in de huidige tijdgeest om niet meer zelf het wiel uit te vinden (dat was sowieso meer iets voor geïsoleerd levende stammen in de prehistorie).
  2. Noem het hergebruik van mooie ideeën 'creatief jatwerk'. Of nog mooier: vintage.
  3. Bewaar ideeën in een ID-theek of een Ideeënbank, ook als de ideeën verder niet worden gebruikt. Ze hebben hun waarde als informatie- en inspiratiebron. Of ze kunnen in de toekomst gerecycled worden.
  4. Niet afschieten maar natschieten. Een voorwaarde voor creativiteit is dat goede ideeën niet te snel verworpen worden. Uitstel van oordeel dus. Om dit te bereiken heeft de Belastingdienst een leuke best practice: leg waterpistooltjes neer op de vergadertafel. Wie een idee de grond in boort, kan rekenen op een nat pak!
  5. Voor ideeën zijn weinig regels nodig. Een idee is per definitie spontaan.
  6. Hou een ideeënmarkt, een tipruilbeurs of stel een ID-knooppunt in.
  7. Strooi royaal tips en ideeën rond. En creëer zo een ideeënkringloop!
  8. Stop oude wijn in nieuwe zakken (en noem dat ideeënrecycling).
  9. Geef niet 10 tips, maar 9. Die 9 zijn speciaal verzameld voor dit ene doel. Er is er dus niet één bij de haren bijgesleept om tot een mooi getal te komen.

FAQ's over schrijven

Wanneer ben je begonnen met schrijven?
Nou, zodra ik de pen kon hanteren waarschijnlijk. In de eerste jaren van de basisschool schreef ik liedjesteksten. Wanneer ik met verhalen begonnen ben, weet ik niet precies. Laatst heb ik in ieder geval een verhaal terug gevonden over de wilde avonturen van een sneeuwvlokje, dat ik geschreven heb toen ik een jaar of acht was. Later ben ik begonnen met dagboeken. Tussen mijn 12e en 18e jaar heb ik dagelijks enorme epistels geschreven.


Ben jij ook zo iemand die op de middelbare school al actief was op de redactie van de schoolkrant?
Nee, niet op de middelbare school. Wel heb ik in mijn studententijd in diverse redacties gezeten. Op primitieve wijze plakten en knipten we blaadjes in elkaar. Knutselen met heel veel typex en wrijfletters. En daarna dagenlang achter gammele stencilmachines. Ik wist trouwens al wel vroeg dat ik journalist wilde worden, zo ongeveer op mijn vijftiende. Hoewel ik toen ook nog andere beroepen voor ogen had - uiteenlopende beroepen als arts, biologisch analist en psycholoog - is de journalistiek toch altijd blijven trekken.

Waarom wilde je journalist worden?
Ik hou van schrijven, dat moge duidelijk zijn. Het is heerlijk om op pad te gaan (voor een interview of een reportage) en daarna daar al schrijvende nog eens je gedachten over te laten gaan. Zoeken naar een goede structuur, mooie beelden en verbanden. Op papier komt er ineens een lijn in allerlei losse dingen. Daarnaast koesterde ik allerlei idealen die ik al schrijvende hoopte te realiseren: de bestrijding van het Grote Onrecht.

Waarom is schrijven zo leuk?
Schrijven is ontdekken: wat is de geschiedenis van iets, welke verbanden zijn er te leggen? Schrijven is ook vorm en inhoud bij elkaar brengen. En met schrijven leg je je gedachten en belevenissen vast.


En de bestrijding van het Grote Onrecht?
Tja, misschien heb ik wel wat teweeg gebracht met al mijn interviews, commentaren en analyses voor de krant, maar dat was meestal voor mij niet zichtbaar. Als je de tongen weet los te maken, is dat al heel wat. Hoewel het leuk is om te ontdekken hoe je het gesprek van de dag kunt bepalen, vond ik dat nooit een doel op zich. Als je met schrijven al iets kunt bereiken, dan zijn het hele kleine beetjes. Maar de behoefte om te vertellen hoe de wereld in elkaar zit, waarom mensen doen wat ze doen en hoe ik daar over denk, die behoefte is niet verdwenen.

Kun je schrijven leren?
Voor een deel wel. Als je je ervan bewust bent dat je niet in één keer een perfecte tekst op papier hoeft te zetten, ben je al een heel eind. Een mooi verhaal vloeit nooit in een keer uit de pen, maar is het resultaat van kleine stapjes: een idee, de eerste globale opzet en de uitwerking. En daarna komt het aan op de afwerking: niet alleen mooier maken, maar vooral ook schrappen.
En verder is het vooral een kwestie van heel veel doen. Hoe meer, hoe soepeler je schrijfspieren worden!

dinsdag 6 december 2005

Recycling-sint

De hoogbejaarde man met zijn rode tabberd zit weer op zijn stoomboot richting Spanje. En nu is het de vraag hoe groot de menigte zal zijn die hem volgend jaar weer op de kade zal verwelkomen. Volgens krantenberichten kalft het aantal Sinterklaasvierders ieder jaar verder af; dit jaar voor het eerst minder dan 50 procent.

Ondertussen lacht in Nederland die Amerikaanse fop-klaas steeds harder zijn bloedeloze ho-ho-ho. En dat terwijl Santa Claus een dubbelganger is van de goedgevige heilige, die Hollandse immigranten een paar eeuwen geleden naar Amerika brachten. De kerstman zoals iedereen hem kent - dat mannetje met bolle wangen, dikke buik en een stel vreemdsoortige rendieren - is in feite een ontwerp van Coca Cola. Een tekenaar van de frisdrankgigant liet zich inspireren door verhalen over Santa Claus, maar liet zijn fantasie wel erg de vrije loop. En met dat commerciële bedenksel zit nu het grootste deel van de wereld opgescheept.

Nederland en Vlaanderen zijn momenteel nog de enige landen waar het Sinterklaasfeest op grote schaal gevierd wordt. De oude Nicolaas wordt overigens nog wel in veel landen geëerd. In Griekenland is Nicolaas bijvoorbeeld de grote patroonheilige.
Maar hier in Nederland lijkt nu dus ook de Kerstman het stokje van Sinterklaas over te nemen. Bizar: onze voorvaderen exporteren Sinterklaas naar Amerika en we krijgen er een slap aftreksel voor terug. Laten we er niet aan meedoen, aan Sint-recycling.

maandag 5 december 2005

Wolkenbillen en grappenpieten

Sinds vanavond weten we ...

.... dat Zwarte Piet witte billen heeft (Dat heeft Niels vanochtend zelf gezien, toen een van de pieten voorover bukte... ''Ze waren zo wit als de wolken!")

.... dat de grappenpiet vanavond een zak met kadootjes voor de voordeur heeft gezet (Dat weten we omdat Niels een signalement heeft: hij droeg een groene veer op zijn muts. De kadootjes waren overigens wel écht!)

.... hoe je een zwarte-pietentoetje maakt. Jasper heeft het recept bedacht: eierkoek met een gezichtje van slagroom en pepernoten.

donderdag 1 december 2005

Dansen op het bladritme

Niet alleen geld verdienen, maar ook iets voor de maatschappij betekenen. Vanuit dat oogmerk doet ons bedrijf mee aan activiteiten op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen.

In dit sympathieke kader gaf ik gisteren een workshop voor eindredacteuren van clubblaadjes en magazines. Aan vrijwilligers dus, die in hun vrije tijd tijdschriftjes in elkaar knutselen. Het was prachtig om te zien hoe eenvoudige tips ware eye-openers waren. Wat simpele adviezen als 'zorg voor onderschriften bij foto's' al niet kunnen doen! Dansend op het bladritme - een woord dat ik in de workshop gepresenteerd had - gingen ze de deur uit.

Een andere gouden tip was: schrijf over mensen, niet over producten, procedures of processen. Ook in professionele organisaties is dit trouwens een veel voorkomende communicatiefout. Vandaag interviewde ik een topambtenaar die het voor de verandering eens wel goed deed: voor een interview over de aanstaande reorganisatie nam hij ruim de tijd, bewust als hij was van de impact van een artikel bij de medewerkers. Hij sprak steeds over mensen, zocht naar een balans tussen organisatie- en medewerkersbelangen en wist motiverende woorden te spreken voor medewerkers die met de keerzijden van de reorganisatie te maken krijgen.

Alleen mensen kunnen swingen op een bladritme!

Mooiste plekjes van Den Haag

1. Lange Voorhout
In het voorjaar: het beroemde paars-witte krokustapijt.
In de zomer: de Beeldententoonstelling, de antiekmarkt en de Italiaanse ijscoman (deze plek doet me dan altijd erg aan Frankrijk denken: de houten terrasstoeltjes, hotel Des Indes, de brede avenue, de beelden.
In de herfst: een tapijt van goudgele bladeren (met een doorkijkje naar het al even goudgele hotel Des Indes).


2. De Hoftoren (OCW)

Met zijn 142 meter de hoogste 'skyscraper' van Den Haag. Binnen zijn allerlei aparte ruimten, zoals gebedsruimten, sportzalen en 'woonkamers'. Maar bovenal heb je er een prachtig uitzicht over de stad. De toren van het hoofdkantoor van RWS is trouwens een goede runner-up. Van boven zie je pas echt goed hoe groen Den Haag is. En dat je vanuit de stad een direct uitzicht op zee hebt, is helemaal fantastisch!

3. Klein Zwitserland
Sportvelden die in een duinkom liggen: een verborgen oase midden in de stad.

4. Museum Beelden aan Zee
Een stille plek, vooral bijzonder vanwege het uitzicht op het helmgras en de achterliggende golven (je zou niet zeggen dat je hier vlak bij de drukbezochte boulevard van Scheveningen bent). En de mooie beelden natuurlijk.

5. Park Sorghvliet
De historische tuin die bij het landhuis van Jacob Cats hoorde. Dat huis is nu bekend als het Catshuis, ambtswoning van onze premier, maar Cats noemde het Sorghvliet. Alle zorgen van de dichter vervlogen er kennelijk. En dat is nog steeds zo. Prachtige oude bomen, romantische 17e eeuwse boogbruggetjes over de Haagse Beek, mooie open weiden vol vlinders.

6. Oud Scheveningen

Niet de drukke en verpeste boulevard, maar het oude vissersdorp dat landinwaarts ligt. Nostalgische 19e eeuwse huizen met veranda's (alsof Eline Vere hier ieder moment voorbij komt wandelen). Ook prachtig: het Westbroekpark met de rozentuin en de nabijgelegen villa's, vooral die met de organische architectuur van Rudolf Steiner.

Reality-styling

Mijn interview met de minister wordt volledig voorgekauwd. (''U kent mijn vragen al", zei ik bij mijn inleiding. Daar moest ze om lachen. Met een blik op de stapel antwoorden voor haar neus zei ze: "Maar ik ga me niet aan deze antwoorden houden hoor!" Het ijs was gebroken.)

Als een Bekende Nederlander vis op de markt haalt, heeft een verantwoorde vrijetijds-outfit aan, die uitgezocht is door zijn styliste. (De stylist controleert alles: niet alleen zijn kledij, maar ook zijn gewicht, zijn auto, zijn accessoires, zijn houding, zijn spraak, zijn vrijetijdsbesteding. Alles draagt immers bij aan het uitgekiende imago. Zou er een imago-plan-van-aanpak bestaan?)

Het goede doel dat ons zo sympathiek om steun vraagt, is bedacht en gearrangeerd door marketingspecialisten. (Er zijn uitgebreide studies gedaan wanneer wij ons betrokken voelen bij ontwikkelingslanden en wanneer wij bereid zijn de portemonnee te trekken).

De professionals, kortom, hebben het heft in handen genomen. Zij stylen, managen en verfraaien alles. Hoe weten we nog wat ''echt" is?