Wanneer ben je begonnen met schrijven?Nou, zodra ik de pen kon hanteren waarschijnlijk. In de eerste jaren van de basisschool schreef ik liedjesteksten. Wanneer ik met verhalen begonnen ben, weet ik niet precies. Laatst heb ik in ieder geval een verhaal terug gevonden over de wilde avonturen van een sneeuwvlokje, dat ik geschreven heb toen ik een jaar of acht was. Later ben ik begonnen met dagboeken. Tussen mijn 12e en 18e jaar heb ik dagelijks enorme epistels geschreven.
Ben jij ook zo iemand die op de middelbare school al actief was op de redactie van de schoolkrant?
Nee, niet op de middelbare school. Wel heb ik in mijn studententijd in diverse redacties gezeten. Op primitieve wijze plakten en knipten we blaadjes in elkaar. Knutselen met heel veel typex en wrijfletters. En daarna dagenlang achter gammele stencilmachines. Ik wist trouwens al wel vroeg dat ik journalist wilde worden, zo ongeveer op mijn vijftiende. Hoewel ik toen ook nog andere beroepen voor ogen had - uiteenlopende beroepen als arts, biologisch analist en psycholoog - is de journalistiek toch altijd blijven trekken.
Waarom wilde je journalist worden?
Ik hou van schrijven, dat moge duidelijk zijn. Het is heerlijk om op pad te gaan (voor een interview of een reportage) en daarna daar al schrijvende nog eens je gedachten over te laten gaan. Zoeken naar een goede structuur, mooie beelden en verbanden. Op papier komt er ineens een lijn in allerlei losse dingen. Daarnaast koesterde ik allerlei idealen die ik al schrijvende hoopte te realiseren: de bestrijding van het Grote Onrecht.
Waarom is schrijven zo leuk?
Schrijven is ontdekken: wat is de geschiedenis van iets, welke verbanden zijn er te leggen? Schrijven is ook vorm en inhoud bij elkaar brengen. En met schrijven leg je je gedachten en belevenissen vast.
En de bestrijding van het Grote Onrecht?
Tja, misschien heb ik wel wat teweeg gebracht met al mijn interviews, commentaren en analyses voor de krant, maar dat was meestal voor mij niet zichtbaar. Als je de tongen weet los te maken, is dat al heel wat. Hoewel het leuk is om te ontdekken hoe je het gesprek van de dag kunt bepalen, vond ik dat nooit een doel op zich. Als je met schrijven al iets kunt bereiken, dan zijn het hele kleine beetjes. Maar de behoefte om te vertellen hoe de wereld in elkaar zit, waarom mensen doen wat ze doen en hoe ik daar over denk, die behoefte is niet verdwenen.
Kun je schrijven leren?
Voor een deel wel. Als je je ervan bewust bent dat je niet in één keer een perfecte tekst op papier hoeft te zetten, ben je al een heel eind. Een mooi verhaal vloeit nooit in een keer uit de pen, maar is het resultaat van kleine stapjes: een idee, de eerste globale opzet en de uitwerking. En daarna komt het aan op de afwerking: niet alleen mooier maken, maar vooral ook schrappen.
En verder is het vooral een kwestie van heel veel doen. Hoe meer, hoe soepeler je schrijfspieren worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten