Aardig, die foldertjes en die lunchlezingen. Maar wie serieus aan 'kennismanagement' wil doen in een zogeheten 'kennisintensieve' organisatie, is er dan nog lang niet. Een beleidsplan over het 'managen van kennis' helpt trouwens evenmin. Het gaat er vooral om dat de organisatie bestaat uit nieuwsgierige mensen. Als je die binnen weet te halen, gaat het vanzelf.
Kennisintensieve organisaties, dat zijn alle instellingen en bedrijven waar het belangrijkste werk met het hoofd wordt gedaan. Deze organisaties krijgen te maken met een steeds complexere samenleving, die zich moeilijk laat duiden. Met 'ontembare' problemen, zoals fundamentalisme en het klimaatprobleem.
Veel van deze intensieve kennishouderijen beamen grif dat kennis verwerven en kennis delen erg belangrijk is. Of ze dat in hun hart ook zo vinden, is echter de vraag. Voor echte kennisverwerving is namelijk durf nodig. Kennis binnenhalen levert risico's op, vooral omdat je wel eens zou moeten erkennen dat je veel nog níet weet. Ware kennis bestaat erin te weten dat men niets weet, zei Socrates.
Kennis verwerven gaat ook over fouten maken en daaruit lering trekken. ICT-bedrijfjes zijn er vaak goed in. Zij koesteren een aanpak die gericht is op medewerkers en hun omgeving, werken met zelfsturende teams en staan open voor nieuwe initatieven. Informeel overleg omdat het zo leuk is, leidt tot betrokkenheid, creativiteit en tot innovatie.
En op zijn tijd tot inzichten die dwars tegen alle overtuigingen en waarheden ingaan. Zonder dwarsliggers geen rails.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten