Sinds Niels een piepklein viooltje in zijn handen heeft gehouden en met een strijkstok zomaar wat snaren mocht beroeren, was hij verkocht. De viool fascineert hem bijzonder, echt geen enkel ander instrument kan daar aan tippen. Bij mijn heimelijke test bestempelde hij de vioolconcerten consequent als de mooiste klasieke muziek. Bij zoveel gedrevenheid moet je er als ouders wel aan geloven. Vioolles dus.
Viool is een moeilijk instrument, omdat je ook de klank zelf moet maken. Dat betekent veel oefenen zonder dat er de eerste periode veel resultaat te beluisteren is. Uit eigen jeugdervaringen met pianoles weet ik echter maar al te goed dat regelmatig oefenen bepaald niet meevalt. Iedere dag een half uur was de bedoeling, maar dat heb ik nooit gehaald. Meestal kwam het er op neer dat ik vlak voor de les nog eens achter de piano plaatsnam.
Verrassend genoeg heeft niet Niels, maar ikzelf nu inmiddels de eerste vioolles gehad. Ik heb geleerd hoe je de viool - slechts losjes vastgezet tussen wang en nekholte - zonder verdere armondersteuning kunt laten balanceren. En ik heb geprobeerd om een strijkstok met de juiste vingerhoudingen vast te houden zonder daarbij spieren strak te spannen. Wat nog niet meeviel trouwens.
Om Niels door zijn toekomstige motivatiecrises heen te slepen, krijg ik namelijk een belangrijke rol in het geheel als co-leraar. Deze opzet maakt deel uit van de Suzukimethode, die de ouders inzet om de optimale leeromstandigheden te creëren. De vioollerares heeft mij daarvoor eveneens een hele lijst van pedagogische aanwijzingen gegeven. Zo dien ik Niels net als een klein kind dat zijn eerste woordjes brabbelt bij iedere kleine stap te prijzen. Ik dien geduldig maar tegelijkertijd verwachtingsvol te reageren op zijn muzikale vorderingen. En ik dien hem in het huiselijke leven onder te dompelen met vioolmuziek om zijn muzikale gehoor te prikkelen en te trainen.
Na afloop dringt het pas echt tot mij door. Ik blijk vandaag de eerste stappen gezet te hebben op een lange educatieve weg, die mij behalve alles over vioolmuziek ook veel zal leren over leerprocessen, het motiveren en het coachen van kinderen. Bovendien moet ik ook mijn eigen belabberde ervaringen met lastige muzikale oefeningen van mij af zien te schudden om voor Niels de weg vrij te maken voor een positieve leeromgeving. Niet Niels, maar ikzelf ben de grootste leerling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten