donderdag 19 april 2007

Over limoncello-paté en Omega-3

We kopen nieuwe kleren omdat we daarmee heimelijk een vernieuwd leven willen beginnen. We slenteren door het tuincentrum omdat we vrolijkheid willen aanschaffen. We kiezen limoncello-paté bij de slager, omdat we vinden dat we lente-achtige luxe hebben verdiend. We openen een spaarverzekering voor onze pasgeboren baby om het kleintje een welvarend en daardoor hopelijk gelukkig leven te bezorgen.

Bij al dit soort aankopen spelen emoties een grote rol en de handel weet het. Sterker nog, verkopers spelen er ruimhartig op in en wakkeren ze verder aan. Ze peperen ons in dat we onze vrienden pas echt gastvrij ontvangen als we de juiste cappuccino weten te presenteren. Of laten ons schaamteloos weten dat we pas écht onze liefde voor onze kinderen tonen als we ze speciale halvarine met toegevoegde Omega-3 laten eten.

Ook tijdschriften en televisieprogramma's doen een fors beroep op onze emoties. Soms om ons geld te laten geven voor een goed doel, soms om ons op een andere manier in beweging te brengen. Om ons te motiveren om in actie te komen tegen de klimaatverandering bijvoorbeeld. Geen mens die zich realiseert dat hierbij vaak ingrijpende manipulatie aan te pas komt.

Zo worden we de hele dag gevoerd en overvoerd met emoties. Het mag van de marketingdeskundigen, want er wordt geld mee verdiend en is daarmee een belangrijke economische factor. Ontsnappen daaraan is nauwelijks mogelijk, want ook het verlangen naar echtheid en authenticiteit is ingekapseld door de commmercie. Er zijn bladen voor (Seasons), winkels (Fair Tradewinkels, Body Shop) en producten (Rituals). Wie origineel en persoonlijk wil zijn, wordt met half-fabrikaten door bedrijven op zijn wenken bediend, van eigen ringtones tot zelf samengestelde stoommaaltijden.

We leven in een wereld vol voorbewerkte gevoelens, die ons hapklaar voorgeschoteld worden. Je zou er bijna emotioneel van worden.

Geen opmerkingen: