Ik zou nog best eens met z'n allen samen willen eten, had ze gezegd. Verrassend, want ze was maandenlang helemaal niet meer geïnteresseerd geweest in lekkere hapjes.
Ze was in de veronderstelling dat zoiets in haar situatie niet meer weggelegd was. Maar dat was het wel. Vanmiddag arriveerde een heerlijke set met wraps, spiesjes, salade, brood en knoflookdip bij het hospice. We dachten daarmee rondom haar bed te gaan zitten. Maar ze zag zelfs het zitten om op deze zonovergoten dag naar buiten te gaan, voor haar weer een nieuwe mijlpaal.
In de tuin vol vogeltjes en madeliefjes hebben we onder de parasol zitten genieten van al het lekkers en van het feit dat we nog een keer samen als familie rondom de tafel zaten. Een gedenkwaardige gebeurtenis, maar tegelijkertijd ook licht en ontspannen. Eten is leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten