Een woningcorporatie zocht naar een manier om zijn huurders in de Krachtwijk wat meer bij de buurt te betrekken. Hoe meer bewoners zich inzetten voor hun eigen woonomgeving, hoe beter dat is voor de leefbaarheid. Vandaar dat een corporatie een genoeglijke bijeenkomst organiseerde, waarbij bewoners zelf hun ideeën konden inleveren voor een mooiere, schonere en veiliger buurt.
Zowaar, er kwamen veel mensen op de bijeenkomst af, die tientallen ideeën inleverden. Ze wilden hun straat opvrolijken met bloembakken, die ze zelf zouden verzorgen. En ze wilden een ontmoetingspunt in de buurt voor koffiebijeenkomsten, computerlessen en naaiuurtjes. Want die wijk, die was helemaal zo beroerd nog niet, vertelden enkele actieve bewoners. Samen zorgde een groep mannen ervoor dat een paar keer per jaar de straat schoongeveegd werd. Zelfs notoire rotzooischoppers waren er trots op dat 'hun' straat er altijd beter bij lag dan de omliggende straten.
De corporatie regelde dat een van de huurwoningen geschikt gemaakt werd als ontmoetingsruimte. De bewoners waren blij. Eindelijk werd er eens echt wat met de voorstellen gedaan!
Maar de wethouder kreeg lucht van de nieuwe ontmoetingsruimte en ging zich ermee bemoeien. Hij zocht in deze Krachtwijk nog naar een ruimte om allochtone vrouwen te emanciperen. Niks geen algemeen toegankelijke ruimte voor de buurt, het moest een activiteitenplek worden voor niet-westerse meisjes en vrouwen.
Zo helpt het ene idee het andere om zeep.
2 opmerkingen:
nu word ik wel nieuwsgierig, want het kan natuurlijk een verzonnen voorbeeld zijn, maar het is (voor mij) zo herkenbaar dat het zo maar echt waar zou kunnen zijn, maar waar dan ?
groet marion
OK, tipje van de sluier dan. Het voorbeeld komt uit Den Haag... Maar wel tekenend dat je het meteen herkent!
Een reactie posten