Verjaardagsfeestjes zijn een verschrikking. De kennis van je tante stelt op een zeker moment namelijk de onvermijdelijke vraag 'wat doe jij eigenlijk voor je werk?' Als rijksambtenaar, chemicus of politie-agent moet je dan het gevecht tegen allerlei vooroordelen aan. Ambtenaren zijn lui en kunnen best ontslagen worden, bijvoorbeeld. Chemisch fabrieken zijn vies en moeten daarom gesloten worden. En agenten delen onrechtvaardige bekeuringen uit, omdat ze hun 'quotum' moeten halen.
Het is opmerkelijk dat het verschijnsel 'verjaardagsfeestjes' telkens weer genoemd wordt als ik met uiteenlopende mensen over hun werk praat. Zij vertellen dat zij vragen over hun beroep zo veel mogelijk ontwijken op dit soort gelegenheden. Zo zegt de IND-ambtenaar dat hij bij 'Justitie' werkt om van vele lastige vragen af te zijn.
Bij doorvragen blijkt tegelijkertijd ook dat deze professionals geen idee hebben wat ze wél kunnen vertellen aan mensen in hun directe omgeving over hun werk, dat zij zelf meestal met de nodige passie uitvoeren. De politieman- of vrouw is vaak een dienstverlener in hart en nieren. De chemicus zorgt voor producten, die in ons dagelijkse leven niet meer weg te denken zijn, maar weet dat niet in een aansprekend verhaal te vatten.
De beleidsambtenaren op ministeries maar ook managers bij bedrijven hongeren naar inspiratie. Naar een verhaal over de betekenis van hun werk. Naar concrete voorbeelden, die zichtbaar maken wat zij daar nu eigenlijk de hele dag doen. Want als je de hele dag bezig bent met één klein onderdeeltje, verlies je zelf het geheel ook wel eens uit het oog.
Organisaties bieden daarbij hun medewerkers te weinig houvast. Neem een van de ministeries, dat 'burgergericht' wil gaan werken. Een mooi begrip, maar wat betekent dat? En hoe leg je dat uit aan anderen, als je het voor jezelf al nauwelijks concreet kunt maken? "Wat mogen mensen van ons verwachten", zei een rijksambtenaar. "En hoe verhoudt zich dat hoe ik zelf denk dat ik moet functioneren? Ik ben voortdurend op zoek naar antwoorden op die vragen."
Gelukkig mag ik daar een rol in spelen, want het ontwikkelen van bladconcepten voor personeelsbladen en relatiemagazines is toevallig mijn vak. Bladen zijn een prachtig middel om algemene doelstellingen concreet te maken. Om inspirerende persoonlijkheden aan het woord te laten. Om te laten zien waar de organisatie nu eigenlijk naar op weg is. Simpelweg eigenlijk om verhalen te vertellen ter inspiratie.
Waar haal jij je inspiratie uit?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten