Mensen met rare hoeden, felgestreepte beschilderingen, toeters en pruiken begeven zich al joelend naar de plek waar zij zich gezamenlijk achter het televisietoestel opstellen. De massaliteit waarmee Nederlanders zich in het oranje feestgedruis storten, laat zien dat feesten een oerbehoefte is.
Misschien hebben we dit soort nationale verbroederingsfestijnen wel meer nodig dan ooit, nu traditionele feestmomenten rond huwelijken en verjaardagen niet meer verplicht gevierd hoeven te worden. Om mij heen zie ik namelijk dat mensen dit soort persoonlijke mijlpalen steeds minder aanleiding vinden voor een feestje. Stellen die wél trouwen, maar dat niet vieren met vrienden en bekenden. Mensen die hun verjaardag stilletjes voorbij laten gaan. Jubilea die wel aangekondigd worden, maar nooit met een feest kracht bijgezet worden.
Ik snap deze mensen wel, want ik weet uit eigen ervaring dat je jezelf met het organiseren van een feest kwetsbaar opstelt. Niet alleen omdat je jezelf in het middelpunt van de belangstelling plaatst, maar ook omdat je als organisator je ziel en zaligheid legt in het welslagen van het feest. Als gasten voortijdig afhaken of – nog erger – vlak voor het festijn met een onduidelijke smoes afzeggen, voelt dat als een persoonlijk falen.
Toch denk ik dat feesten - en dan zeker de persoonlijke - te belangrijk zijn om te laten schieten. Vorig jaar besprak ik met enkele vriendinnen wat de hoogtepunten waren geweest in onze levens tot nu toe. Sommigen noemden een bijzondere reis, maar enkele anderen noemden één of meerdere gedenkwaardige feesten. Dat is volgens mij niet toevallig. Niet alleen het feest zelf maar ook de gezamenlijke organisatie en voorpret voorafgaand aan het feest, maakten het tot topervaringen.
Voor ons persoonlijk was het besluit om een trouwfeest te geven één van onze beste beslissingen tot nu toe. Het zelf vormgeven aan zo’n feest was op zichzelf al een geweldige ervaring, maar ook bracht het feest onze vriendenkring samen op een voor ons belangrijk moment. Dat heeft onze vriendschappen met al deze afzonderlijke personen niet alleen een belangrijke impuls gegeven, maar ook nieuwe banden geschapen tussen onze vrienden onderling. Achteraf gezien is het trouwfeest een geweldige investering in onderlinge verbondenheid geweest.
Feesten brengen mensen op een krachtige manier samen. Dat gaat wel beter als meerdere mensen betrokken zijn bij het welslagen van het feest. Dat hoeft niet in de rol van organisator, wél als actieve deelnemer. Iedere feestganger kan zijn inbreng leveren in de vorm van een speciale outfit, het meebrengen van een eigen gerecht of het voorbereiden van een gezamenlijk geschenk. Hoe meer mensen op die manier betrokkenheid leveren bij het welslagen van het feest, hoe groter de kick voor iedereen. Flow zelfs. Dat is waarom ik warme herinneringen heb aan de straatfeesten, sinterklaasfeesten, oudejaarsfeesten en al die andere feesten waarbij ik betrokken was. En dat is waarom ik doorga met vieren.
Inspirerend boek over feesten:
Vier je Leven, geschreven door Anne Teunis, 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten