Expatbuurt

Engelstalige lectuur in één van de boekwinkels

Ons straatfeest werd bevolkt door Serven, Britten, Spanjaarden en een kleine Duitse gemeenschap. Op het concert van Niels waren deelnemers uit China, Japan, Nieuw-Zeeland en IJsland. De wijkkrant en het huis-aan-huisblad verschijnen sinds een jaar voor een deel in het Engels.

De signalen zijn duidelijk: de buitenlanders rukken op in onze wijk. Volgens de wijkvereniging bestaat de buurt op dit moment voor dertig procent uit expats. De gevolgen daarvan worden steeds zichtbaarder. Zo worden de huizenprijzen almaar hoger, al vinden hun regeringen cq. ngo's cq. oliemaatschappijen de Haagse prijzen nog altijd zeer betaalbaar in vergelijking tot Londen, Parijs of Frankfurt. Hun kinderen wijken uit naar internationale scholen, waar onze eigen basisschool de directe gevolgen van ondervindt.

Maar er is ook een andere kant. De viswinkel leidt een florissant bestaan dankzij de Fransen met hun uitgebreide warenkennis van zeevoedsel. Voor maple syrup hoef ik niet meer naar een vage winkel in het havencomplex te fietsen, maar kan ik gewoon terecht in de Britse levensmiddelenwinkel om de hoek. Verse pain au chocolats en écht stokbrood kunnen we halen bij een authentieke Franse patisserie. Ook het aantal Engelstalige koffiehuizen in onze wijk wordt almaar groter. De expatgemeenschap herbergt opvallend veel thuiszittende moeders met kleine kinderen, die het heerlijk vinden om elkaar hier te treffen.

Duits bier en schlagers op het straatfeest, zelfgemaakte sushi bij het buffet na het vioolconcert en winkels met een hoog culinair niveau in onze wijk: het wordt hier almaar exotischer. Ik hoorde laatst dat de gemeente Den Haag van plan is om palmbomen te plaatsen op een aantal markante plaatsen in de stad. Straks hoeven we ook voor de mediterrane stoffering van de stad niet meer weg.