Met foto's kun je zoiets doen, maar wie koestert na onze dood de duizenden digitale opnamen, die wij op onze harde schijf gezet hebben? Of wie kan in de toekomst nog uit de voeten met onze gefilmde herinneringen op videotape? Kortom, hoe technisch houdbaar zijn onze herinneringen?
Er is een groep mensen die ons nageslacht wil verblijden met herinneringen aan ons, de huidige aardebewoners. In een tijdcapsule stoppen ze documenten en andere zaken, die archeologen in de toekomst een compleet beeld geven over ons huidige leven. Maar veelal zal toch papier als informatiedrager dienen, want aan MSN-berichten of Hyves heeft de toekomstige opgraver niet zoveel. (En helemaal interessant wordt de discussie als een of ander buitenaards wezen de tijdcapsule met de papieren en foto's opgraaft. Die denkt vast aan beeltenissen vol afgoderij.)
Optimisten (of moet ik zeggen: lichtzinnigen?) gokken erop dat internet een toekomstvast product blijft. Tja, misschien blijft zélfs e-mail nog wel een jaartje of tien bestaan. In dat geval kun je met e-mail een brief schrijven aan je toekomstige zelf. Op een zelf te kiezen datum wordt de brief in je inbox gedropt. Dan kun je bijvoorbeeld lezen of je verwachtingen van nu over je future me wel uitgekomen zijn. Of je toekomstige ik krijgt van zijn oude ik nog een wijze raad of wat herinneringen toegestopt.
Nee, wie echt een toekomstvaste herinnering wil nalaten, kan beter voor een ster kiezen. Je kunt namelijk een sterretje aan het firmament jouw eigen naam schenken. Die naam kun je online laten vastleggen in een sterrenregister. Wat de toekomstige status van dat register zal zijn staat niet vast, maar de ster zal het vermoedelijk wel overleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten