Nu ze niet lang meer te leven heeft, hoeft ze niets meer van zichzelf. Alleen nog maar te aanvaarden en te genieten, zelfs van niets-doen.Eigenaardig dat we een leven lang bezig kunnen zijn met sjouwen, van de ene plek naar de andere haasten en allerhande drukke activiteiten om in het licht van het einde ineens het niets-doen te ontdekken. Op een of andere manier is niets-doen veel moeilijker dan veel doen. Gevangenen in een cel zonder enige afleiding schijnen er zelfs gek van te worden en in hun hoofd de meest vreemde dingen te bedenken om toch maar op een of andere manier geprikkeld te worden.
In deze tijd, waarin de moderne technologie ons in staat stelt om voortdurend te multi-tasken, is niets-doen zelfs moeilijker dan ooit. Als we ergens moeten wachten, kunnen we immers nog e-mails checken op de blackberry, muziek luisteren, bellen of sms-jes sturen. Zonder een veelheid van activiteiten voelen we ons leeg. Dat vervelende gevoel drukken we snel weg door een vlucht in een heleboel nieuwe activiteiten en vermaak. Alles moet interessant zijn en uitdagend, dus zorgen we overal voor afleiding.
Het gekke is dat als je niets doet, je eigenlijk tóch iets doet, want gedachten krijgen de vrije loop. Niets-doen biedt nieuwe inspiratie. Niets-doen is dan ook plezierig en geestverruimend. En wat ook wonderlijk is: als je veel doet, kun je aan het einde toch het gevoel hebben dat de tijd je door de vingers geglipt is en dat je eigenlijk niets gedaan hebt.
In een bestaan van druk-druk-druk vliegt je leven bovendien aan je voorbij. De enige manier om de tijd langzamer te laten verlopen, is niets-doen. Een dag ongestoord met niets-doen doorbrengen, dat is een dag onsterfelijk zijn, zeggen de Chinezen. Dolce far niente is nog een hele kunst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten