Hoort wie klopt daar kind'ren?

Niels kan zijn gevoel voorspellen. Op zaterdag kondigt hij aan dat hij zondagmiddag ná de lunch gelukkig zal zijn. Toevallig precies het tijdstip dat Sinterklaas ons huis met een bezoek vereert.


Daar is wel een grondige voorbereiding voor nodig, want geluk komt er niet zomaar. Zorgvuldig regisseert hij hoe onze woonkamer versierd moet worden. Jasper blaast de ballonnen op, ik mag er een knoopje inleggen en hij geeft aanwijzingen waar alles opgehangen moet worden.

Als op zondagmiddag ons huis volstroomt met buren, zit hij rustig te wachten op zijn blauwe kinderstoeltje. Het tumult om hem heen brengt hem op geen enkele manier van de wijs. Hij zit klaar voor het geluk dat hem weldra in alle weldadigheid ten deel zal vallen.

Ondertussen balanceert Jasper tussen geloof en twijfel. Dat rare verhaal over Zwarte Piet die zich door de schoorsteen laat zakken, weigert hij voor zoete koek te slikken. Bij ons zit er een doek in de haard tegen de tocht. En papa en mama vergeten ieder jaar die doek te verwijderen om het verhaal geloofwaardig te houden. Maar ook als ze dat wel zouden doen, is er altijd nog dat kleine pijpje plús dekseltje bovenop de schoorsteen, waar Zwarte Piet onmogelijk doorheen kan (tenzij hij Barbapapa is). Niemand hoeft Jasper te vertellen hoe ons dak er precies uitziet.

De vraag hoe de chocolade muizen en ander verwenspul dan wel in de schoenen belanden, houdt hem zeer bezig. Na uitvoerige discussies met Niels is hij uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat Zwarte Piet een ijzerdraadje moet hebben. Daarmee kan hij alle voordeursloten open peuteren! Hij heeft nog wel even gecheckt bij mij of wij iedere avond de knip op de voordeur dichtdoen. Ja, zei ik argeloos. Dat levert weer een nieuw raadsel op...

De Sint die bij ons thuis op bezoek was, vertoonde grote verschillen met de 'echte' Sinterklaas, die dagelijks in het Sinterklaasjournaal optreedt. Een kritische opmerking van Jasper bleef dan ook niet uit. Zo gek dat deze Sint een bril op heeft. Gelukkig wisten we ons hieruit nog net te redden: die bril heeft Sint nodig om uit het Grote Boek te lezen. Dat Sinterklaas wel precies wist dat hij net met judo begonnen was, maakte weer een hoop goed. En de geloof-bonus in de vorm van cadeautjes natuurlijk ook!

Toch zal hij volgend jaar ongetwijfel tot het leger ''ingewijden" behoren, die het geheim van Sinterklaas kent. Dan kan hij zich verkneukelen om de kleintjes die de verklede man met zijn aanplakbaard nog serieus nemen.

Maar in de directe confrontatie met de goedheiligman geschieden wonderlijke dingen. Diverse papa's en mama's raakten gisteren weer helemaal in de ban van de oude man met zijn anachronistische mijter en tabberd. Vol ontzag haalden we de levende legende in en zongen nog harder dan de kinderen de oude Sinterklaashits. Menige ingewijde viel terug in de goedgelovigheid van zijn kindertijd. En dat niet alleen, omdat we door het wachten licht beneveld waren geraakt door de Glühwein...