...hier in huis zelfs waait de wind.In het kustgebied komen zware tot zeer zware windstoten voor, meldt het KNMI, dat dan ook een weeralarm voor extreme weersomstandigheden heeft afgegeven. Een westerstorm met hagel, natte sneeuw en windstoten tot 120 km/uur.
Toch heb ik me buiten gewaagd, bijna onherkenbaar onder de capuchon. Hagelstenen vliegen je om de oren. In de winkelstraat is bijna geen mens te zien. Maar de bloemen- en groentenkramen hebben gewoon hun spullen uitgestald. En de zwerver zit, weggedoken onder een enorme paraplu, zoals gewoonlijk zijn krantje te lezen.
Bij de bloemenwinkels staan hyacinten opgesteld, die bijna uit de knop komen. En de bakker heeft aardbeientaart in de winkel staan. Er klopt niets meer van de traditionele seizoensindeling.
Om me heen hoor ik mensen vertellen dat ze last hebben van winterdepressies. Het koude jaargetijde dat alleen maar sombere buien oproept en bestreden dient te worden met een winterslaap (of een reisje naar een zonnig eiland).
Ik heb het zelf evenmin begrepen op al die nattigheid en al helemaal niet op koude. Toch vind ik dit hondenweer heimelijk eigenlijk ook wel leuk. Mezelf standhouden in de onverwachte windvlagen, de striemende regen de rug toekeren, de snijdende hagel voelen op mijn dikke jas: ondanks alles je door dit woeste weer niet door uit het veld laten slaan, dat is een heerlijk gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten