Deze druilerige dag kon wel wat extra schoonheid gebruiken. Een bezoek aan de tentoonstelling 'Vluchten in schoonheid' in het Haagse Mesdagmuseum lag dus voor de hand. Laven aan elegante 19-eeuwse kunst als tegenwicht voor de maartblues.
De speciale tram met afbeeldingen uit het Mesdag Museum die deze dagen door Den Haag rijdt, had mijn verwachtingen behoorlijk hoog opgevoerd. Daarop zijn veelbelovende portretten te zien van mysterieuze dames met eindeloos lange haren en melancholische blikken. Zoekend naar de spirituele kant van het bestaan, als tegenwicht voor de grauwe industrialisatie van de vorige eeuwwisseling.
Maar misschien moet je tijdens een regenachtige dag juist niet het voormalige onderkomen van de schilder Hendrik Willem Mesdag bezoeken aan de Laan van Meerdervoort. Het donkere museum met de zware groene draperieën wordt er nog somberder van. Zelfs het uitzicht op de royale maar verlaten kale tuin kon die triestigheid vandaag niet goed maken.
En dan die donkerte in de schilderwerken zelf. Sommige schilderijen waren zo duister dat alleen met grote moeite iets van de voorstelling te ontwaren viel. Je zou haast hopen dat die beveiligingsmeneer, die mij uit verveling voortdurend op de hielen zat, een zaklampje had om het een en ander een beetje bij te schijnen. Of dat er wat meer geld gespendeerd was aan het opwerken van de doeken.
Ik vond het wel sneu voor al die suppoosten dat ik hen zo snel weer alleen achterliet. Gelukkig klaarde de lucht net een beetje op toen ik weer buiten stond. Daar ontdekte ik dat het hek voor het Mesdag Museum zeer de moeite waard was. Want hierop stonden de mooiste schilderijen van de expositie nog eens weergegeven, maar nu in een heldere afdruk.
Buiten valt veel meer te genieten van de schoonheid van deze kunstwerken. En anders wel op de tram.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten