Zeven jaar geleden gingen we voor het laatst op sneeuwvakantie. Achteraf gezien hadden we toen nog een heel verantwoord ski-oord uitgezocht, want we verbleven in een sneeuwzeker én autovrij dorpje in Zwitserland. Daar stonden we toen nog helemaal niet bij stil en dat was wel zo goed voor de gemoedsrust.
Het Oostenrijkse dorp waar we binnenkort naar toe gaan, is niet autovrij. Of er energieslurpende sneeuwkanonnen nodig zijn om de skipiste mooi wit bedekt te houden, valt bovendien nog maar te bezien. Maar nu kunnen we niet meer doen alsof ons dat niet deert, want met het meten van onze persoonlijke vakantievoetafdruk weten we precies waar we aan beginnen.
Voor deze ene vakantie laat ik een voetafdruk achter van 938 (wat voor eenheden eigenlijk?), terwijl mijn verantwoorde quotum voor het hele jaar 1600 bedraagt. Met dit tripje van acht dagen is het quotum voor eerlijk en duurzaam vakantievieren dus al meer dan de helft op.
De toerisme-industrie is zich natuurlijk ook wild geschrokken over het schadelijke karakter van de wintersport. De reisorganisaties Arke, Tui en Kras hebben recent tips gepresenteerd voor groene skivakanties. En daaruit begrijp ik dat ik mijn onverantwoordelijke vakantie toch wel voor een deel kan goedmaken. Lokaal uit eten gaan en de traditionele keuken uitproberen stimuleert de lokale economie en is dus wel weer okay. Eco-schnitzels, bestaan die?
En verder dien ik mij niet bezig te houden met off-piste-skieën en helikopterskiën, maar dat was ik toch al niet van plan. Pfff, daar kom ik goed vanaf. Als toegift beloof ik plechtig dat ik ook geen edelweiss pluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten