Roman zoekt nieuwe lezer

Ik heb het behaaglijke voorkomen van het ideale zomerboek: lekker dik, intrigerende foto op de omslag, de belofte van een intrigerend en literair verantwoord mysterie. En dan ook nog met Barcelona als plaats van alle handelingen: dat smaakt naar zoenerige zon en zalige zwierigheid.

Massa's mensen hebben mij al gelezen - mijn uitgever pronkt met enorme verkoopsuccessen - én van mij genoten (zeggen ze). Dus met mij loop je geen enkel risico als je op je vakantiebestemming een heerlijk meeslepend verhaal met een mediterraan tintje wil lezen.

Je moet natuurlijk niet vies zijn van barok en exorbitant taalgebruik. Voor liefhebbers van een zuivere, afgewogen en eenvoudige stijl ben ik niet geschikt. Je moet trouwens ook niet al te zwaar tillen aan een afgewogen vertelperspectief en interne romanlogica. Mijn hoofdpersoon Daniël kan als ik-persoon best als tienjarig jongetje ingewikkelde metaforen hanteren om het Kerkhof der Vergeten boeken te omschrijven. En natuurlijk kan hij wel een vreemdeling over het hoofd zien om vervolgens toch het naargeestige uiterlijk van deze engerd uit de doeken te doen.

Ik snap dan ook echt niet waarom mijn lafhartige lezeres mij de afgelopen weken niet volledig geïnhaleerd en diep genietend uitgelezen heeft. Ze zei dat ze ondanks haar hikkende aarzelingen bij het allereerste hoofdstuk toch echt haar best gedaan heeft om te ontdekken waarom dat dit zo'n opmerkelijk onhollands boek zou zijn. Maar dat de opeenstapeling van overdreven omschrijvingen na zestig zwaarbeladen bladzijden toch echt ondraaglijk begon te worden.

Zonde natuurlijk, want zo blijft het overgrote deel van mijn geweldige bladzijden ongelezen. Dus, wie mij hebben wil, krijgt mij zo spoedig mogelijk toegespeeld. Redt mij van het Kerkhof der Vergeten boeken!

Wasgetekend,
Schaduw van de wind (geschreven door Carlos Ruiz Zafon)