Vandaag stond er ineens kokosbrood op de lunchtafel. Kokosbrood!! De plakjes zagen er kunstmatig roze en enigszins uitgedroogd uit, maar ik was al verkocht. Door geuren en smaken kunnen gedachten pijlsnel door tijd en ruimte reizen. Verdrongen herinneringen dringen plotseling weer je leven binnen. Zo was ik weer even een meisje van acht, dat een tijd lang helemaal verkikkerd was op dit broodbeleg.
En zo was ik ineens ook aan het mijmeren over al die andere nostalgiegerechten, voedsel en drankjes die je ineens op de snelweg van de herinnering brengen. Wentelteefjes! Het draadjesvlees, de koetjesrepen en de advocaat van oma! Jachtschotel en haché met rode kool van thuis, de onvermijdelijke zalmcocktail en de ananasbavarois metKerstmis. En niet te vergeten het eten dat ik koos als ik jarig was: bouillonsoep, kipfilet met champignonragout, rijst, gebakken plakken ananas en zachte erwtjes uit blik... !
Een heleboel gerechten waren voedingstechnisch absoluut niet verantwoord, realiseer ik me nu. Hete bliksem bijvoorbeeld, en vettige speklapjes. Met als dieptepunt op dit terrein: een boterham besmeerd met uitgebakken vet en bestrooid met suiker.
Toch smaakt in de herinnering al dit weemoedvoedsel nog steeds heerlijk. Het is alsof je de keuken van je kindertijd weer binnenstapt. Waarbij ik me ook afvraag wat onze kinderen in de toekomst als nostalgie-eten zullen bestempelen. Kip tandoori misschien?
1 opmerking:
Die boterham met vet en suiker, die was ik vergeten. Laatst zag ik koetjesrepen in de winkel liggen. Ik heb ze gekocht, maar ze smaakten niet zoals ik me herinnerde van vroeger. Eigenlijk moet je dat ook niet doen, proberen het gevoel van vroeger te herbeleven. Nu zit ik met de weemoed naar de weemoed van vroeger...
Een reactie posten