Voor het onderwijs is een bedrijfsmodel ingevoerd met een directeur, werknemers, aandeelhouders en een raad van toezicht. Scholen werken met kengetallen, toetsresultaten en onderwijsopbrengsten. Door die bedrijfsmatige benadering zie je bovendien steeds smaller wordende functies, zoals de uitsplitsing in huiswerkbegeleiding, remedial teaching en noem maar op. Daarbij gaat veel informatie verloren. Om dat toch weer te managen is een leerlingvolgsysteem in het leven geroepen, dat iedere leerling op het beeldscherm nauwlettend in de gaten houdt. Het lijkt wel op een industrieel productieproces.
Als je de Thuiszorg opbelt om even te overleggen over de benodigde zorg, krijg je eerst als wedervraag wat je postcode precies is. Anders ben je in het computersysteem niet traceerbaar.
De politie heeft prestatiecontracten afgesloten met het rijk. Volgens die contracten moeten er in het weekeinde een bepaald aantal veroorzakers van overlast staande gehouden worden. Agenten die de overlast weten te voorkomen, zijn in dat licht niet goed bezig, want de prestaties worden niet gehaald. Het daadwerkelijke doel – minder overlast op straat – doet daarbij niet terzake.
De behoefte aan cijfers slaat door. Het gaat om mensen, niet om tuurgetallen. Geef professionals als agenten en onderwijzers gewoon hun vak terug. En geef ze het vertrouwen dat ze dat vak op een goede manier uitoefenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten