Wel snel, niet leuk
Harde kale banken, graffiti en overal krassen: het interieur van de Amsterdamse metro ziet eruit alsof er net een horde supporters heeft huisgehouden. Allemachtig, wat is een ritje door de Amsterdamse bodem een akelige belevenis. De stations zijn saai en grijs, nergens is een greintje fantasie gebruikt om de sfeer iets aangenamer te maken.
De tourniquets werken kennelijk niet, want overal kun je direct doorlopen. In plaats daarvan staan overal bijeengeklonterde controleurs, die door hun strenge zwarte uniforms ronduit intimiderend overkomen.
De gedachte dat buitenlandse bezoekers gebruik maken van de metro en dan hier hun eerste indrukken van Nederland opdoen, is beschamend. Dat doen andere Europese steden heel wat beter. (Hoogtepunt op dit gebied: Barcelona, waar de voorstadstrein met zijn opgewekte klassieke muziek en zijn aangename route direct langs de kust een belevenis op zich is!)
Niet snel, wel leuk
De dubbeldekstrein waarmee ik naar Amsterdam ben gereisd, is knaloranje en voorzien van een zwembad-vloerbedekking. Geinig! De stoelen zijn riant, de coupé heerlijk rustig. De trein glijdt vrijwel geruisloos weg, maar helaas wel flink te laat. "Ik had u graag willen vertellen dat we op tijd zijn, maar we zijn helaas 12 minuten te laat", meldt de conducteur door de luidspreker als we de plaats van bestemming bereiken. Met zo'n opmerking laat je snel alle ergernis daarover varen. Blij van de trein, het kan echt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten