Onze zoon Niels (9) hoort mij vaak zeggen dat ik iemand ga interviewen en wilde zelf ook wel eens meemaken hoe dat werkt. Omdat hij vaak ideeën heeft, interviewde ik hem voor dit blog.
Je hebt vaak ideeën, bijvoorbeeld voor stukjes voor je kookweblog. Hoe kom je daar aan?
Eerst had ik er niet zoveel, maar toen ik met mijn weblog begon, kreeg ik ze wel. Dat kwam omdat ik de ideeën op kon schrijven. Daarvoor wist ik nog niet waarvoor ik ideeën kon bedenken.
Hoe werkt dat dan bij jou?
Ik krijg geen idee als ik erover na ga denken. Maar als we in een restaurant zitten te eten, komen de ideeën vanzelf. Ik krijg ook vaak ideeën over vragen, die ik wil stellen. Die komen zomaar in mij op. Dan denk ik wel na over het antwoord. Ik denk bijvoorbeeld: wat zijn madeliefjes mooi! En daarna denk ik: waarom worden madeliefjes zo mooi? Ik denk er eerst over na en daarna vraag ik het aan jou.
En, helpt dat?
Ja, want jij weet wel het antwoord. Soms weet je het niet, maar dan wil ik jouw mening weten. Ik vroeg bijvoorbeeld waar een leeuwentemmer naar kijkt, als hij zijn hoofd in de bek van de leeuw steekt. Kijkt hij dan naar zijn keelgat of naar zijn tanden?
Waarom stel jij graag vragen?
Omdat ik meer te weten wil komen. Als een vraag onbeantwoord blijft, voelt het best ongemakkelijk.
Wat gebeurt er dan?
Dan blijf ik net zolang denken totdat ik weet wat het zou kunnen zijn.
Zijn alle vragen te beantwoorden?
Nee, hoe de wereld is ontstaan kan niemand precies zeggen. Sommige dingen hoeven ook niet waar te zijn. Er zijn bijvoorbeeld dino’s, die maar één keer gevonden zijn bij opgravingen. Als er dan een deel van de botten mist, weet je nooit zeker wat voor een dino het was. Alles uit de geschiedenis toen wij er nog niet waren, zullen we nooit zeker weten.
Denk je dat jijzelf bekend blijft in de geschiedenis, bijvoorbeeld over een paar eeuwen?
Als ik bekend word misschien wel. Het lijkt me wel cool om bekend te worden. Ik wil graag chef-kok worden, maar er zijn geen bekende koks. Je hebt natuurlijk wel Jamie Oliver, maar die geeft ook shows en dat wil ik niet. Ik wil graag iets geven aan de wereld, waarmee ik de geschiedenis in ga. Bijvoorbeeld een beeld, dat de Steen der Wonderen heet. Ik kan moeilijk een bordje spaghetti aan de wereld geven, maar een beeld is nooit fout. Ik maak hem van klei en dan kan ik hem in alle kanten vormen. Daarom heet hij ook de Steen der Wonderen.
Waar komt jouw Steen der Wonderen te staan?
Ik dacht aan een plein, maar daarover kan ik niet beslissen als ik er zelf niet meer ben. Hoe schenk je een beeld aan de wereld?
Nou, je hebt in ieder geval iemand nodig die hem wil hebben.
Dan zeg ik wel tegen de gemeente dat ze hem mogen hebben. Maar pas als ik een jaartje of tachtig ben. Ik wil er zelf ook van genieten.
Tijdens dit gesprek kreeg je ineens weer een idee.
Ja, dat gebeurt zomaar. Je kunt het nooit voorspellen!
Verder lezen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten