Musea doen hun best om kinderen te interesseren voor kunst. Speciaal voor mensen die 'jong van geest' zijn, heeft het Gemeentemuseum Den Haag de kelder ingericht tot Wonderkamers en een kinderspeurtocht ontworpen. Werkt dat?
Zoon Niels (8) had zich voorgenomen om deze week het héle Gemeentemuseum te bekijken. Hij hield woord: in drie étappes dwaalden we alle zalen door. Allereerst kreeg hij een kinderspeurtocht over 'kunstdieren' uitgereikt. Hij kreeg ook kleurpotloodjes en een klembordje in een linnen tasje van een aardige mevrouw, dat handig over zijn schouder kon hangen. Daar is over nagedacht.
De dierenspeurtocht leidde ons door een groot deel van het 'gewone' museum, langs het 18e eeuwse poppenhuis van Sara Rothé en uiteraard naar de Wonderkamers. Door de opdrachten bekeek Niels de dierenkaravaan in de vitrine extra nauwkeurig. De bronzen Geit van Luciano Minguzzi was zo zielig, dat hij hem graag echt had geaaid. Opzet geslaagd.
Toch raakte hij vooral gefascineerd door een stuk kunststof buis en twee simpele witte bogen, die zich net buiten de speurroute bevonden. Door de manier waarop deze twee materialen tegen de muur waren bevestigd, zag hij er onmiddellijk een voorstelling in: de slurf en de slagtanden van een olifant. Als dit kunst is, dan was dat heel wat interessanter dan hij altijd had gedacht. Daardoor raakte hij pas echt nieuwsgierig naar de rest van het museum.
Hoewel we door de speurtocht al een behoorlijk stuk afgelegd hadden door de zalen, vond Niels dat we toch helemaal vooraan moesten beginnen. Weer terug naar de glasafdeling dus. Vooral de geslepen glazen met afbeeldingen vond hij knap gemaakt. Ook de aaibare koeien in de wei op de schilderijen van de Haagse School spraken hem aan, net als de pointillistische werken. "Naar kunst kijken, dat is gewoon mooi", zei hij tevreden.
Minder te spreken was hij over een werk met blokjes in primaire kleuren van Bart van der Leck. Dat schilderij was simpelweg nog niet af. Ook met de Victory Boogie Woogie van Mondriaan had hij weinig op. Niet interessant om lang naar te kijken, zei hij over het kostbaarste werk van het Gemeentemuseum. Raar dat die stukjes plaktape er nog op zitten.
Toch trok moderne kunst hem wel degelijk aan. Die kunst hoeft helemaal niet aaibaar of lieflijk te zijn. Hij keek lang naar de geheimzinnige taferelen op het enorme doek Oopsie Daisy van Gé-Karel van der Sterren, waarop hij een vergiftigde rivier, kapotte spullen, rare maanmannetjes en grote wilde planten ontwaarde. De schilder wilde hier duidelijk een verhaal vertellen. Niels vond het een interessante vorm van spoorzoeken.
De meeste museummedewerkers vonden het prachtig dat een jongetje enthousiast de kunstwerken kwam bekijken en de opdrachten van de speurtocht nauwgezet uitvoerde. Al was het wel verwarrend wat kinderen in dit museum wel mogen doen en wat niet.
Zo worden kinderen bij de Wonderkamers aangemoedigd om muziekinstrumenten uit te proberen en zelf te bespelen. Vlak daarna stond een mooi bewerkte piano opgesteld, al even aantrekkelijk om aan te raken. Maar dit was een officieel museumstuk, alleen bedoeld om naar te kijken. De suppoost reageerde ineens onverwacht streng.
Enkele manieren om met een kind naar een schilderij of ander kunstwerk te kijken:
- Laat het kind vanuit zijn eigen perspectief kijken naar een schilderij. Dat betekent dat je als volwassene je op de achtergrond houdt. Geef het kind gelegenheid uit te zoeken wat hij of zij interessant vindt. Neem het kind daarbij serieus.
- Zie een kunstwerk als een verhaal. Met een kunstwerk wil een kunstenaar iets overbrengen. Een gevoel delen bijvoorbeeld, een gedachte verbeelden of een reactie op een ander kunstwerk geven. Blijf voor een schilderij staan en laat de vormen en kleuren op je inwerken. Laat het kind vertellen wat hem opvalt en wat hij ziet of voelt. Het gaat niet om goed of fout, maar om een indruk te verwoorden.
- Stel vragen. Met aanvullende vragen kun je stimuleren om nauwkeuriger naar een kunstwerk te kijken. Waarom denk je dat de kunstenaar dit heeft gemaakt? Wat zie je? Wat probeert de kunstenaar hiermee te zeggen?
Verder lezen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten