Wachtverzachters

Prorail wil de perrons moderniseren en Leiden Centraal is daarbij het voorportaal. Voorlopig betekent dit dat het station verbouwd wordt en dat mijn favoriete broodjeszaak achter een fraai vormgegeven schutting schuilgaat. Even uitblazen met zo'n verleidelijk glas vruchtensap bij het restaurant La Place kan ook al niet meer, want die gaat eveneens op de schop.

Waar ga ik nu heen als ik mijn trein net misloop? Dan kan ik op het perron hangen, waar het water tijdens een stortbui zo langs het glazen designdak op de reizigers druipt. Op zoek naar een zitplaats kan ik kiezen tussen een ongezellige grauwe wachtruimte of een krap zitplekje tussen een grote pilaar en een afvalbak.

Prorail heeft dat ook in de gaten, lees ik op de site van Proefstation Leiden. Ik zie volop goede ideeën: de stalen vandalismebestendige banken worden vervangen door zachtere houten exemplaren. De kioskdame zit niet meer verscholen achter een gesloten balie, maar komt te zitten in een ruimte waar mensen vrij in- en uit kunnen lopen. Er komt een stukje perron met warme tegels die ook in de winter ijs- en sneeuwvrij zijn. Reizigers kunnen zich zelfs warmen aan een zuil!

Het is ook de bedoeling dat er natuurgeluiden klinken uit boxen. Het doet me denken aan de voorstadstreinen in Barcelona, waar vrolijke klassieke muziek ten gehore werd gebracht. Dat gaf een heel ontspannen sfeer aan de treinritten.

Met geluid, verlichting en een juiste inrichting wil ProRail het ons naar de zin gaan maken. De wachttijd kunnen ze niet verminderen, maar wel de wachttijd zo aangenaam mogelijk maken. Sinds vorige week staan er warempel grote plantenbakken op het perron, die ongetwijfeld ook hun bijdrage moeten leveren aan de aangename aankleding van het station.

Wachtverzachters worden deze maatregelen genoemd. Ik kan niet wachten!