Een klein autovrij dorpje in Zwitserland met uitzicht op groene bergen en sneeuwtoppen was afgelopen zomer één van onze vakantieadressen. Idyllischer en rustgevender kan het bijna niet, zou je denken.
In deze vredige omgeving werden we iedere ochtend al vroeg gewekt door de onverbiddellijke klokken van het dorpskerkje. Daarna hoorden we het eindeloze geklingel van de bellen, die de geiten om hun nek droegen in de nabijgelegen weide. De kinderen, die aan de andere kant van het huisje sliepen, schrokken op hun beurt iedere ochtend wakker van de buurvrouw, die haar verzameling poezen bij elkaar riep voor het ochtendmaal.
Het zou overdreven zijn om deze geluiden tot lawaai te bestempelen, maar we ontdekten wel dat we bepaald niet gewend zijn aan ochtendgeluiden. En dat terwijl we zelf midden in de stad wonen. Of zouden we zo gewend zijn aan de alledaagse geluiden om ons heen, dat we ze niet meer horen?
Nee, dat is toch niet het geval. Deze week bood de nazomer gelegenheid om buiten nog eens goed naar de geluiden om ons heen te luisteren. Hier en daar hoor je een vogeltje. Soms is er een klusser bezig. In de verte zoemt de tram soms voorbij. Maar verder is het er stil.
Den Haag heeft heel veel soorten geluiden, blijkt uit de geluidskaart Hoe hoort Den Haag (hier te beluisteren). Onze ochtendstilte is daarbij nog niet geregistreerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten