Gewaagd: zónder zwemmouwtjesBabyfoons zijn al lang niet meer bedoeld om te waarschuwen voor babygehuil als je een uurtje bij de buren zit. De huidige generatie babyfoons waakt dag en nacht over baby's welzijn. Zo geeft het apparaatje actuele informatie door over de temperatuur van de babykamer en laat - óók in het donker - op het beeldscherm zien of baby echt wel slaapt.
Ik wist niet wat ik zag, toen ik laatst bij ouders met een pasgeboren kindje zo'n afstandsbediening voor de babykamer in de smiezen kreeg. Maar het bleek nog niks, want de kinderbewaakindustrie doet nog veel meer voor bange ouders. Want wie niet vertrouwt dat babylief nog wel ademt, kan ook nog matten met sensoren in het wiegje leggen. Als deze supergevoelige mat 20 seconden lang geen beweging of ademhaling detecteert, gaat het alarm af. Je kunt er trouwens ook voor kiezen bij elke ademhaling een zachte tik te horen door de babyfoon.
Ik benijd jonge ouders niet, want door al deze apparatuur worden ze haast gedwongen 24 uur in de waakstand te staan. En dat is nog maar het begin. Want bij een opgroeiende peuter dient zich weer een wereld vol gevaren aan, die bestreden moet worden met deurstoppers, wc-potklemmen, fornuisrekjes en stopcontactbeveiligers. Nog even en zelfs klimbomen worden voorzien van hekjes en vangnetten.
Wat lijken de jaren zeventig lang geleden. Toen mochten we nog gewoon zonder autogordel op de achterbank zitten en reden we zonder fietshelmpje zomaar over straat. We wandelden zónder begeleiding tien minuten naar school en glibberden onderweg over de gemorste benzineplassen bij het garagebedrijf. We kochten volop zuurtjes bij het sigarenwinkeltje en aten meerdere dagen achter elkaar géén fruit. Later dronken we onze eerste glazen bier op het schoolfeest en we gingen tóch niet over tot comazuipen. En het is allemaal best goedgekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten