Ik zoek zomerse recepten uit met olijven, gevulde knoflook, mediterraan brood en de onmisbare zongedroogde tomaatjes. Ik trek mijn fleurigste zomerkleren aan. En ik doe net alsof ik die grijze lucht niet zie en ga buiten zitten. Halsstarrig probeer ik 'na te zomeren', zoals allerlei tijdschriften vol enthousiasme op hun cover aanbevelen. Maar op de een of andere manier wil het nazomergevoel maar niet neerdalen in mij, laat staan beklijven.
Ik weet heus nog wel dat we in juni en juli fantastisch - om niet te zeggen bloedheet - weer hebben gehad en dat de zomer 2006 dus echt wel van de grond is gekomen. Maar desondanks heb ik het gevoel dat we aan een seizoen begonnen zijn, wat we nooit af hebben kunnen maken. Ik was helemaal klaar voor de zomer, maar het is me toch door de handen geglipt.
De kastanjebomen geloven ook niet meer in de zomer, heb ik gezien. De bladeren zijn al helemaal verdord, aan vruchtvorming zijn ze helemaal niet toegekomen. Binnenkort proberen restaurants en café's ons weer te verlokken met wildschotels, bokbier en paddestoelengerechten, bedenk ik mij.
Brrr nee, ik wil nog geen warme chocolademelk. Er moet eerst een groot gat in de tijd gevuld worden. Eerst nog een warme nazomer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten