Berejammer hoor, dat WE bij het Wereldkampioenschap Voetbal verloren hebben van Portugal en dus naar huis moeten. Het was net zo gezellig met al die oranje feestversiering en spandoeken overal.
Jammer ook van al die bijzondere kapsels. Vooral als je net je haren hebt kortgeschoren in de vorm van een voetbalpatroon en het geheel stevig voorzien hebt van oranje verf. Sneu ook voor al het winkelpersoneel, dat nu niet meer met oranje pruiken vakken mag vullen. Al denk ik wel dat die mevrouw met dat serieuze gezicht in de bakkerswinkel het wat minder erg vindt dat ze nu geen oranje-fluoriserende pruik meer op hoeft.
Erg zielig ook voor de kinderen. In hun foeilelijke voetbalplaatjesboek blijft het merendeel van de vakjes voor eeuwig leeg. En dat terwijl ze toch echt met alle liefde hun spaarpot omgekeerd hadden om de benodigde dertig euro voor de bijna 600 plaatjes neer te tellen. Maar helaas, de winkels hebben de felbegeerde portretjes niet meer op voorraad.
En dat terwijl ze met de wuppies ook al achter het net vissen. Ik neem tenminste aan dat deze made-in-china-bolletjes toch voornamelijk bedoeld waren als verzamelobject voor de jeugd. Al ga ik daar soms aan twijfelen als ik volwassen malloten met wuppies op hun auto of schouder zie. Zelfs medewerkers in het museum liepen er mee rond...
Bijzonder jammer is het natuurlijk dat ze hun voetbalhelden niet meer kunnen zien schitteren. Die geweldige goals, dat superieure spel, dat dwingende balbezit en die geweldige fair-play van het Nederlandse team, dat ook in de moeilijkste momenten tegen de Portugezen het hoofd koel weet te houden en het toonbeeld van sportiviteit blijft.
Bovenal is het ook erg betreurenswaardig voor al die producenten van oranje-outfits, versieringen en andere onmisbare gebruiksvoorwerpen. Dat knaloranje vinyltapijt, dat je zo handig over je mooie vloerkleed kon leggen tijdens voetbalwedstrijden - er zal net maar eens iemand een klodderige pizzapunt over de vloer keilen terwijl Nederland alweer een doelpunt scoort - tja, dat blijft nu in de winkel liggen. En die oranje staarten waarmee volwassen mannen zich zo geinig als Nederlandse leeuw konden verkleden, raak je de komende twee jaar ook niet kwijt. Zo loopt de detailhandel miljoenen euro's mis.
Voor mezelf vind ik het eigenlijk ook wel jammer. Ik begon het net leuk te vinden, die heerlijk rustige avonden en dat jaren-zeventig-gevoel op de snelweg (alleen in de verte is er nog een auto te ontwaren). Nog twee jaar wachten op het Europees Kampioenschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten