Ode aan oma's

Ze delen beschuit met muisjes uit zodra ze een kleinkind hebben gekregen.
Ze weten geheime methodes om huilbaby's weer rustig te krijgen.
Ze hebben altijd nog ergens wantjes liggen voor koude kinderhandjes.
Ze laten hun dochters uitslapen als die een avond de bloemetjes heeft buiten gezet.
Ze laten de kinderen ouderwetse gehaktballetjes draaien.
Ze kopen dichte schoenen en warme jassen voor de kinderen van hun bijstands-dochter.
Ze leren de kleinkinderen ganzenborden en breien.
Ze zijn de steun en toeverlaat van heen- en weer vliegende tweeverdieners.
Ze staan bij het schoolhek te kleumen om de kleinkinderen tijdens de middagpauze op te halen (tussen de bridgeclub en het vrijwilligerswerk door).
Ze hebben altijd wel wat kleurige papieren en versierselen liggen waar de kids mee kunnen knutselen.
Ze werken tijdens het oppassen al het opgestapelde wasgoed weg en schillen alvast de aardappelen.
Ze houden de brokstukken van uiteen gevallen gezinnen bij elkaar (Oma als de enige echte stabiele factor).
Ze hebben hun eigen kinderen nooit verwend met snoep, maar stoppen hun kleinkinderen bij het afscheid graag wat lekkers toe.
Ze hebben altijd wat wijze woorden klaar.
Ze blijven zich altijd zorgen maken (al zijn hun eigen kinderen de veertig dik gepasseerd).
Ze laten zich voor al hun inspanningen royaal belonen met kleffe kinderkusjes en gekreukte tekeningen.

Kortom, ze zijn onmisbaar.