Vorige week ontvingen alle vrijwilligers en personeelsleden van het Jacobshospice een verontrustende brief van de coördinator over een uniform. Een brief, waar bij nader inzien een heel verhaal achter bleek te zitten.In de brief kondigde de coördinator aan dat alle personeelsleden inclusief vrijwilligers voortaan een uniform moeten dragen tijdens de dienst. Dat had de Inspecteur van de Volksgezondheid namelijk verordonneerd naar aanleiding van een klacht over de hygiëne. Onder protest zag het hospice zich genoodzaakt aan dit besluit gevolg te geven. Om de huiselijkheid nog een beetje overeind te houden, had het hospice een uniform te laten ontwerpen in de eigen huiskleuren. “Veel sterkte allemaal bij het verwerken van bovenstaand besluit”, besloot de brief.
Het Jacobshospice in Den Haag is een huis waar mensen hun laatste levensdagen doorbrengen in een kleinschalige en huiselijke omgeving. Een klein team van professionals en meer dan zeventig vrijwilligers slagen erin de gastbewoners veel persoonlijke aandacht te geven, zodat het concept van bijna-thuis-huis gestalte krijgt.
Afgelopen vrijdag konden alle vrijwilligers en personeelsleden langskomen om het uniform te passen en een keuze te maken tussen een blouse of hesje. Voor de mensen die daadwerkelijk op de stoep stonden om te passen, stond een stuk taart klaar. Want op deze dag bleek dat het hele verhaal een 1 Aprilgrap was.
Zelf ben ik als vrijwilliger betrokken bij het maken van het magazine en het jaarverslag van het hospice, maar als ik vrijwilliger aan het bed was geweest, was ik er ingetuind. Een goede 1 Aprilgrap zet je aan het denken of het nu wel of niet waar is. Dat was hier zeker het geval. Daarnaast laat deze grap ook zien dat humor heel goed samengaat met verdriet, medeleven en andere ‘zwaardere gevoelens’, die in een hospice sterk aanwezig zijn. Of misschien wel juist op deze plek.
De brief liet ook een mooi voorbeeld van verbindend leiderschap zien. De coördinatoren verkondigden een nare boodschap, maar lieten ook zien hoe ze meeleefden, wat hun eigen emoties waren rondom deze verplichting en welke oplossingen ze hadden bedacht om het besluit nog enigszins dragelijk te maken.
Bovenal benadrukte de grap wat de centrale waarden van deze organisatie zijn: de persoonlijke benadering en het ‘bijna-thuis-huis’ zijn niet te verenigen met de verzakelijkte en in protocollen gegoten ziekenhuismentaliteit, waarvan het uniform een symbool is.
Humor is een creatieve manier om dat verhaal voor het voetlicht te brengen, omdat het ons op een andere manier naar de werkelijkheid laat kijken. Daarom is deze grap zo geslaagd: het zorgt voor een verhaal met plakkracht.
Verder lezen over verhalen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten