59.000 voortijdig schoolverlaters. Als je de harde cijfers ziet, schrik je je een hoedje. Talrijke rapporten zijn er inmiddels over volgeschreven. En even zoveel oplossingen bedacht.
Toch was het bijzonder dat een groep onderzoekers van de Kafkabrigade in snackbars drie jongens opzocht, die de problemen aan den lijve ondervonden hadden. “Jullie noemen ons voortijdig schoolverlaters”, zei één van hen. “Maar eigenlijk is het andersom: jullie hebben ons verlaten.”
De jongens hadden de school de rug toegekeerd door een reeks van ongelukkige omstandigheden: gezinsproblemen en een ernstige blessure die een sportcarrière blokkeerde. Maar ook het grote aantal keuzemogelijkheden voor een opleiding had één van hen zo onoverzichtelijk gevonden, dat hij uiteindelijk helemaal niets koos.
De Kafkabrigade ontdekte dat alleen al in Amsterdam-west zeven verschillende netwerken van organisaties zich met voortijdig schoolverlaters bezighouden. Het kost de organisaties zoveel moeite om met elkaar in contact te blijven, dat de jongere zelf uit de discussie verdwijnt.
Alle jongens zeiden dat het niet zover had hoeven komen als er één belangstellende leraar of andere professional was geweest, die zich persoonlijk om hen bekommerd had. Iemand die hen geholpen had bij het maken van keuzes of langs instanties geloodst had. Eén leraar kan het verschil maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten