De ideale boekhouder

Ja hoor, de eerste post ter attentie van de 'directie van Verhaallijnen' is binnen. Mijn inschrijving in het openbare register van de Kamer van Koophandel is dus niet onopgemerkt gebleven.

De vraag is natuurlijk wat bedrijven doen met mijn gegevens en die van andere startende ondernemers. Sturen ze je een massamailing, die direct in de bak met oud papier belandt? Of weten ze je te verrassen met iets origineels? De bank die mijn vermogensbeheer wil gaan regelen en het bureau dat de kredietwaardigheid van mijn leveranciers gaat onderzoeken, behoren tot de eerste categorie. Mijn bedrijfsactiviteiten zijn nog heel pril, dus laat dat vermogensbeheer nog maar even zitten.

Een eigenaar van een klein administratiekantoortje wist mij echter langer te boeien dan ik van te voren ingeschat had. Deze man stuurde me een vlot geformuleerde brief vol heldere tips over boekhouders, accountants en hoe je daarbij een goede keuze maakt.

Het moet goed klikken tussen boekhouder en klant
Als lezer zette ik mij schrap voor de mededeling dat de afzender van de brief in dat licht natuurlijk de ideale boekhouder is. Die mededeling kwam ook wel, maar pas in de laatste twee zinnen. Bovendien legde hij die keuze in handen van mij als lezer, want hij had net betoogd dat het goed moet klikken tussen de boekhouder en zijn klant. Tegen die tijd had hij met zijn bruikbare wetenswaardigheden al zoveel sympathie opgewekt, dat ik zelfs bereid was om dit stukje te schrijven. En dat is opmerkelijk, want eerlijk gezegd had ik al een andere boekhouder op het oog!

Zijn brief maakt me vooral nieuwsgierig naar de vraag wát mij precies zo aantrok. Ook deze brief is immers een massamailing, maar hij weet er toch bovenuit te springen. Het zit 'm in ieder geval in zijn frisse taalgebruik, want administratiekantoren zijn er vooral goed in om je te overdonderen met boekhoudjargon.

Het geheim van de persoonlijke toon
Maar het is toch vooral de persoonlijke aanpak van hem en zijn echtgenote. Na het lezen van dit schrijfsel zie ik onmiddellijk voor me hoe ik bij dit echtpaar aanschuif aan de houten tafel in hun kantoortje aan huis om kennis te maken. Voordat ze me hun werkwijze uit de doeken doen, krijg ik een mok senseo-koffie voorgeschoteld met een koekje erbij. Ze wijzen me op de brievenbus, waar ik gewoon de bonnetjes en de facturen in een envelopje naar binnen kan schuiven. Net voordat ik vertrek, komt er een grote hond kwispelend binnen gewandeld. Da's mooi, want als ze mij naar de voordeur begeleiden, lijnen ze meteen de hond aan voor een wandelingetje.

Laat die aanspreektitel als directie maar zitten. Wie mijn hart wil winnen, moet juist een heel persoonlijke toon aanslaan.