De vuilnisman hebben we dit jaar getrakteerd op tientallen extra zakken afval, we zijn geregelde bezoekers geworden van het afvaldepot van de gemeente en we hebben grote hoeveelheden oud papier het huis uit gesleept. De kinderen hebben dozen vol klein spul verkocht op Koninginnedag. Ik heb zelfs dik vijftig boeken – toch een deel van mijn intellectueel erfgoedje – weggewerkt. En nog is het Grote Opruimjaar 2007 niet ten einde.
Gisteren stelden de kinderen voor om de vliering onder handen te nemen. Voor hen een opwindend tijdverdrijf, voor ons opnieuw moeilijke beslissingen nemen. De kapotte spullen zijn al eerder de deur uit gedaan, op de vliering staan nu alleen nog Voor Het Geval Dat Spullen. Stel dat er twee families blijven logeren. Stel dat ik ineens weer een naaiwerk onder handen neem. Stel dat we nog een likje terracottakleurige verf nodig hebben. Stel dat… Maar al die spullen vormen bij elkaar toch nog een indrukwekkende verzameling.
Kennelijk lukt opruimen alleen stapsgewijs. Voor de start van de verbouwing hebben we de eerste stap gemaakt: alles wat we drie maanden konden missen, is opgeborgen. De rest hebben we weggegooid of elders een nieuw leven gegeven. Bij het inruimen van de nieuwe keuken en badkamer bleken we opnieuw diverse spullen best te kunnen missen. Als je voorwerpen drie maanden niet nodig hebt gehad, waarom nu dan wel?
Het afscheid nemen van persoonlijke dingen is natuurlijk het moeilijkst. Oude agenda’s bijvoorbeeld. Geen idee of deze dingen ooit nog een praktisch nut hebben – wat zou ik na willen zoeken uit 1997? – maar je weet het nooit. Opruimen is loslaten. Of toch maar liever niet.
We zouden al deze spullen natuurlijk ook gerust op de vliering kunnen laten staan. Veilig uit het zicht, in het dagelijkse leven vormt de troep geen enkele ballast. Maar opruimen heeft ook te maken met ruimte creëren. Met orde scheppen en het leven weer op orde krijgen. Daar hebben we kennelijk nu veel behoefte aan. Een nieuw begin in een opgeruimd huis.
Echt leeg zal ons huis trouwens niet worden. Want als we zelf de overbodige spullen weggewerkt hebben, dient de volgende lading zich aan om een plaats te krijgen in ons huis. Uit het appartement van onze ouders komen namelijk ook heel wat spullen vrij, waarvan we (nog) geen afstand kunnen doen. De oude bril van papa. Haar make-up tasje. Een onderzetter van touw, die ze dertig jaar geleden in grote serie gehaakt heeft. Houten eierdopjes uit hun huwelijksuitzet.
Opruimen is vooral verplaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten