Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering - Salvador Dali
Wat zijn er veel herinnerdingen. Haar dagcrème die ik nu op mijn gezicht smeer. Maar ook de posters die het Astmafonds in de abri’s heeft opgehangen om mensen te waarschuwen voor COPD. “Toen snakte ik naar een sigaret, nu hap ik naar adem”, luidt een van de confronterende teksten.
Pas nu realiseer ik me hoe vaak ik in mijn gedachten bezig was met mijn moeder. Ik zat vaak te bedenken wat ik voor haar kon regelen of meenemen om haar leven te veraangenamen. Ze was blij te maken met fruit, chocolaatjes en tekeningen. Ook genoot ze van een salade of zelfgemaakte bouillonsoep. In de loop van de week verzamelde ik een hele tas spullen voor haar. Het mooie was dat ze veel mensen om zich heen had die wisten waarvan ze hield en dat steevast voor haar meebrachten, zoals paling en progressgebak. En bossen bloemen natuurlijk, als er maar geen dahlia's in het boeket zaten. Dat zijn nu ook allemaal herinnerdingen.
Ook bedenken we wat voor dingen van onze beide ouders we willen meenemen om een nieuw plaatsje te geven in ons eigen huis. Straks staan wellicht meubels en schilderijen uit hun appartement in onze woonkamer. Dierbare stukjes 'thuis' die ons laten merken dat ze er niet meer zijn, maar die er ook voor zorgen dat ze op die manier weer heel dichtbij zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten