Ga weer knutselen

Waar zijn de soldeerders, figuurzagers en patchworknaaisters eigenlijk gebleven? Wie knutselt of handwerkt er eigenlijk nog?

Op onze zolder staat de poppenkast, die mijn vader zelf maakte voor mijn achtste verjaardag. Niet dat mijn vader zo'n grote knutselaar was, maar het was in mijn jeugd wel heel gewoon om zelf kinderspeelgoed te maken. Bijna iedereen wist hoe je een figuurzaag, breipennen of haaknaalden moest gebruiken.

Tegenwoordig soldeert bijna niemand meer weerstandjes op een printplaatje voor electronica. Op zolders zijn de treinbaantjes, de donkere kamers en de zendamateurbakkies verdwenen. In de huiskamers is geen borduurraam of lapjesmand meer te vinden. Datzelfde geldt ook voor zelfdrogende klei, zelfgemaakte poppen of rietvlechten.

Misschien zijn het modetrends, die tijdelijk van het toneel zijn verdwenen. Zo was er een tijd dat iedereen brooddeegpoppetjes fabriceerde of droogbloemboeketjes maakte. Maar het zou ook kunnen dat er méér aan de hand is. We knutselen thuis bijna niet meer. En als we het wel doen, zijn daar vaak allerlei voorgefabriceerde producten voor, waar we zelf alleen nog de laatste hand aan moeten leggen: plakplaatjes voor paaseieren, mallen voor kaarten, scrapbookproducten, etc.

Als we zelf niet meer het voorbeeld geven van dingen die je zelf in elkaar kunt knutselen, hoe moeten onze kinderen het dan leren? Op veel scholen zijn de ouderwetse handvaardigheidslessen en zeker het klassieke breien, naaien en borduren van het lesrooster verdwenen. De meeste kinderen kunnen geen knoop aannaaien.

Als kinderen zelf gaan knutselen, is het vaak met een voorgeproduceerd pakket, zoals strijkkralen of ballonnen waar je poppetjes van kunt maken. Als ze zelf koekjes willen bakken, krijgen ze niet gewoon zelfrijzend bakmeel en suiker voorgeschoteld, maar een roze kartonnen doos voor prinsessentaart. Bedrijven die van deze producten moeten leven, hebben daar uiteraard een flinke hand in gehad. Ondertussen leren we kinderen op deze manier dat je éérst geld uit moet geven voordat je zelf iets kunt maken en dat knutselen zonder voor- geproduceerde spullen erg ingewikkeld is.

Binnenkort komen er weer diverse feesten aan: Halloween, Sinterklaas en het kerstfeest. Knutsel dit jaar wél een eigen lampion in elkaar. Maak een surprise van papier maché. En hang straks zelfgemaakte ballen van piepschuim in je kerstboom.


Lees meer over het stimuleren van creativiteit:

• Manieren om je kinderen tot creativiteit te stimuleren
• Domweg droedelen
  

Innoveren is snel concrete resultaten boeken

Detail uit de innovatiemethode VOORT van Gijs van Wulfen/Bigtree Marketing Innovators

Bedrijven gaan pas aan de slag met innovatie als ze tegen hun bestaande grenzen aanlopen. Dat zegt innovatieversneller Gijs van Wulfen in het interview op zijn splinternieuwe website over de VOORT-innovatiemethode.

Bedrijven zijn niet bezig met de klanten en trends van morgen als daar geen dringende noodzaak toe is. Geen enkel bedrijf komt bij hem om te 'mogen' innoveren. Pas als de noodzaak zich aandient - en mogen in moeten is veranderd - , willen bedrijven daarmee aan de slag. Dat geldt ook voor grote concerns, zoals telecombedrijven en de voedingsindustrie. Natuurlijk zeggen grote bedrijven dat ze continue bezig zijn met innovatie, is de ervaring van Gijs. "Maar in de echte praktijk is innovatie net het milieu. Je doet er pas echt iets aan als het 'moet'."

Dan moeten er vervolgens ook snel concrete resultaten geboekt worden. Bedrijven willen niet terugkeren met een vaag idee of een mooie moodboard, maar met een concreet businessplan. Het gaat er dus om de ideeën out of the box zo snel mogelijk weer in the box te krijgen. Innovatie is pas 'af' als klanten de nieuwe producten kunnen kopen.

Een moderne manier om snel veel ideeën bij elkaar te krijgen, is crowdsourcing. Gijs van Wulfen heeft er zijn bedenkingen over. "Het zijn allemaal ideeën die aangedragen worden door anderen", vindt hij. "Je moet zelf ook zelf ideeën hebben waar de markt op zit te wachten. Er komen best wel goede ideeën uit, maar het is niet hèt middel om innovatief te worden."

Meer over innovatie:

• De fietsstoeltjesfabrikant en de creatieve consument
• Hoe je een nieuw vrouwenblad bedenkt
• Slimmer omgaan met ideeënmakers

De start van Ideeënmaker

De start van dit blog is te danken aan een pijnlijke opmerking van een voormalige collega-journalist.Ik kreeg te horen dat ik lekker leesbare artikelen schreef, maar ‘dat het wel wat creatiever kon’.

Oef, dat deed zeer. Ik had namelijk altijd gedacht dat ik juist door het creatieve aspect in mijn werk er zoveel plezier in had. De creatieve manier om dingen te verwoorden, dat is waarom ik zo van schrijven houd.

Creativiteit, wat betekent dat dan eigenlijk? Ik schafte een boekje aan om er meer over te weten te komen. Dat was het boek Laat je creativiteit zien van Rob Bevan en Tim Wright. Daarbij bleek al snel dat er over dit onderwerp veel meer te zeggen was dan dat ik tot dat moment gedacht had. Creativiteit vatte ik aanvankelijk op als ‘een leuke vorm kiezen’ en originele woorden of vergelijkingen gebruiken. Verder kon je nog een beetje brainstormen over de aanpak van een artikel en dat was het wel zo’n beetje. Het bleef tenslotte journalistiek werk, waarin de inhoud voorop hoorde te staan.

Eén van de nieuwe dingen die ik over creativiteit leerde, is dat je jezelf welbewust bloot kunt stellen aan nieuwe prikkels en dat daardoor nieuwe ideeën gevormd worden. Ook leerde ik het belang kennen van ideeën vangen en bewaren. Dat kan bijvoorbeeld met een weblog. Ik had op dat moment nog geen idee wat ik op mijn weblog zou gaan schrijven, maar het leek me wel wat om dit uit te proberen. Zo werd Ideeënmaker geboren.

"Het bijhouden van een weblog is niet alleen voor jezelf. Het is goed om je reis te delen met anderen. Niet alleen is het idee dat je een publiek hebt goed om na te denken over de presentatie van je werk, er is ook de mogelijkheid - via commentaar en e-mail - om feedback te krijgen."
- Tim Wright en Rob Bevan in Laat je Creativiteit zien

Ideeënmaker was in het begin vooral bedoeld om mijn eigen ideeën te genereren – vandaar ook de naam. Door ergens over te schrijven, krijg je er vanzelf meer gedachten en ideeën over. Dat wilde ik ook graag aan anderen laten lezen. Dat Ideeënmaker zich uiteindelijk zou ontwikkelen tot een blog over creativiteit zelf, had ik op dat moment niet voor ogen. Dit weblog heeft me ertoe gebracht nog veel meer te lezen en te onderzoeken over creativiteit. Ik onderzoek hoe mensen in een flow komen en hoe ze hun passie kunnen volgen. Ik bestudeer de eigenschappen van beroemde en minder beroemde ideeënmakers.

Dat Ideeënmaker zich ontwikkeld heeft tot een goed gelezen blog over creativiteit, is ondertussen wel een illustratie van wat de schrijvers van Laat je creativiteit zien voor ogen hadden. Door ideeën op te schrijven, worden het er vanzelf meer.

De collega met zijn opmerking over mijn gebrekkige creativiteit in mijn artikelen had achteraf gezien volkomen gelijk. Er is in het schrijfwerk nog zoveel méér dan het zoeken naar een mooie vorm en metaforen. Het bestuderen van creativiteit heeft er bovendien toe geleid dat ik zelf veel duidelijker en welbewust mijn eigen creatieve behoeften volg. Meer dan vroeger durf ik buiten de lijntjes te kleuren.

Verder lezen:

• De beste boeken voor meer creativiteit
• Waar komt de naam IDenmaker vandaan?

Wat levert Twitter nou eigenlijk op?

Twitter is een grote snoepwinkel.

Leuk, dat Twitteren, maar wat levert het jou nou eigenlijk op? Een vraag die ik graag beantwoord voor de twittersceptici onder ons.

Als ik met een groep andere creatievelingen of communicatiespecialisten sta te praten, blijkt keer op keer dat ik vrijwel de enige ben met een Twitteraccount. Al gauw loopt zo'n gesprek dan uit op een enthousiast pleidooi van mijn kant om vooral ook te gaan Twitteren. Want juist hier zijn veel andere creatieve personen te vinden, waarmee je heel laagdrempelig je ideeën kunt uitwisselen. Eén grote snoepwinkel dus.

"Ja maar dat kost toch heel veel tijd", is de vaste tegenwerping. Toegegeven, ik zag Twitter ook als een onzinnig tijdverdrijf, waarbij allerlei ditjes en datjes uitgewisseld worden. Maar dat was voordat ik zelf actief werd. Bij Twitter heb je zelf het stuur in handen, net als bij je eigen e-mailbox of brievenbus. Als ik het niet meer boeiend vind om over de zoveelste paardrijles van een andere Twitteraar te lezen, is niets simpeler dan de knop 'unfollow' in te toetsen. Weg saaie tweets.

"Maar wat levert het je dan op", is de vraag van de hardnekkige gesprekspartner, die nog niet helemaal overtuigd is. Allereerst heel veel boeiende contacten. Enkele mensen die ik via Twitter heb leren kennen, heb ik inmiddels ook 'in real live' ontmoet.Geweldig leuk, want er is direct een klik. Daarnaast heeft het mij een schat aan tips opgeleverd over interessante artikelen, evenementen, gekke tips en antwoorden op vragen.

Wat mij vooral zo charmeert is dat de Twittergemeenschap een vriendenclub is, zonder dat mensen elkaar persoonlijk hoeven te kennen. Voortdurend bevelen mensen elkaar aan of sturen elkaars tweets opnieuw de wereld in. En daar krijg je dan weer bedankjes voor terug. Dus dank @inspiratoo voor het retweeten van mijn blogstukjes. En dank @FrancisNotten dat ik een aanbeveling voor jouw boek mocht schrijven!

Vandaag ontving ik in de brievenbus ook een real-life-bedankje. Schrijfster @KarenRomme had via Twitter een oproep gedaan om een aanbeveling te schrijven voor haar nieuwe boek Calimeromarketing 2.0. Omdat ik erg enthousiast was over de eerste versie van haar boek, voldeed ik graag aan haar verzoek. Als dank kreeg ik haar boek met een persoonlijke noot van de schrijfster thuisgestuurd.

Twitteren dus. Waar wacht je nog op?

Meer lezen over Twitter:

• Creatief met Twitter (en andere sociale media)
• Mijn meest inspirerende weblogs (gevonden dankzij Twitter)
• De P van Persoonlijkheid

De fietsstoeltjesfabrikant en de creatieve consument

Fietsstoeltjesfabrikant Bobike ging op zoek naar de wensen van ouders en ontwikkelde een nieuw product voor de Europese markt. En stuitte op allerlei creatief gedrag van consumenten.

Het transport van kleine kinderen in de stad is per fiets vrij hopeloos. De kinderstoeltjes en fietskarretjes zijn wel in orde, maar waar láát je al die spullen als je geen schuurtje of berging op de begane grond hebt? En waar berg je een forse werktas als je je kind wegbrengt naar de kinderopvang en daarna doorfietst naar je werk? We experimenteerden zelf ooit met rugtassen, maar die waren natuurlijk allerminst ideaal voor het kind dat achter in het fietsstoeltje gegord zat. Voor fietstassen bood het kinderzitje echter geen ruimte.

Consumenten vertonen creatief gedrag om dit soort alledaagse problemen te tackelen, ontdekte fietszitjesfabrikant Bobike. Om een nieuw Europese fietsstoel te ontwikkelen, speurde het bedrijf naar de manieren waarop klanten met het product omgingen. Consumenten knutselden zelf reflectors op de stoeltjes of verwijderden de voetsteuntjes, zodat er wel een fietstas onder paste. Sommige crèches hangen speciale haken aan de muur waar de brengende ouder het fietsstoeltje kan ophangen, zodat de halende ouder het kind én fietsstoeltje weer kan meenemen. Andere ouders hebben een wisselfiets met een vast stoeltje, die bij het kinderdagverblijf gestald wordt.

Jasper Hagedoorn van Bobike presenteerde dinsdag op het inspiratiecongres Nieuwe Producten Bedenken 2009 hoe het bedrijf die resultaten had gebruikt om tot een nieuw product te komen. In de nieuwe modellen Maxi City en Maxi Tour, die binnenkort op de markt komen, zitten in ieder geval veel snufjes die ouders zullen plezieren: een fietslamp, een hoofdsteun zodat kleintjes onbekommerd in slaap kunnen sukkelen én een goede mogelijkheid voor een fietstas. Extra aandachtspuntje van Bobike: de bekleding van de zitjes bestaat niet meer uit Mickey Mouse-prints, maar uit een hip design aan de buitenkant! Daar kunnen designbewuste ouders dan uiteraard weer de print van hun fietstas op afstemmen.

Veiligheid staat in ieder geval voorop in het uiteindelijke product. Ingrijpende veranderingen - 'zet het kind achterstevoren voor meer uitzicht' - haalden het niet bij de consumententesten. Voortaan kunnen kinderen geheel vastgesnoerd worden mét fietshelmpje, zodat ze op lange toertochten solide kunnen meereizen.

Het wachten is nu op luidsprekers in de hoofdsteun en een aansluitingsmogelijkheid op een mp3-speler, zodat de kinderen op de fiets naar vrolijke deuntjes kunnen luisteren. Of meteen maar een videoschermpje, zodat de kleine niet tegen de saaie achterkant van zijn papa of mama hoeft aan te kijken. Want de rugzak mag straks overbodig zijn, voor kinderen is er straks achterop de fiets nog steeds weinig te beleven. Dat vraagt weer om nieuwe creativiteit van de ouders.

Verder lezen over creativiteit met kindertransport:

• Vervoerscentrale mama

Andere blogs over Nieuwe Producten Bedenken 09:

• Hoe je een nieuw vrouwenblad bedenkt
• Ideeën maken met bonbons

Stel je dit artikel op prijs? Abonneer je dan op de nieuwe webposts van Ideeënmaker. Kies linksboven jouw rss-feeder en je ontvangt bericht als ik weer een nieuw artikel geschreven heb.

Hoe je een nieuw vrouwenblad bedenkt

Wat willen vrouwen? In de gebruikelijke lezersonderzoeken komen vooral sociaal wenselijke antwoorden bovendrijven over sporten en aandacht voor gezondheid, ontdekte tijdschriftenconcern Sanoma. Wat vrouwen écht willen is rust. En papiertjes om lekker te knippen en te kleuren.

Je zou zeggen dat de redacties van Margriet en Libelle alles weten van hun lezeressen. Maar nee, de grand old ladies van de tijdschriftenmarkt moeten hard werken om de tijdgeest bij te benen.

Dat geldt ook voor hun moederbedrijf Sanoma, dat een diepgaand online onderzoek verrichtte om een nieuw vrouwenblad op de markt te brengen. De resultaten daarvan presenteerde Anita Mooiweer gisteren op het inspiratiecongres Nieuwe Producten bedenken 2009.

Resultaat van deze diepgaande Sanoma-speurtocht naar wensen en dilemma's van hun doelgroep is een behoorlijk vergaand profiel over de diepere beweegredenen van vrouwen. Een lange reeks online brainstormtechnieken (moodboards maken, plaatjes kiezen en doorassociëren) leidde tot de volgende conclusies over vrouwen tussen de 25 en 45 jaar:

• Het thema gezondheid roept negatieve associaties op met ziektes, witte doktersjassen en nare apparaten in het ziekenhuis. Het is een noodzakelijk kwaad, maar niet iets waar je met plezier over leest.
• Sport is ook al geen populair thema bij de doelgroep. Sporten behoort tot de permanente goede voornemens. Omdat het er meestal niet van komt, kóst het (denken aan) sport vooral energie.
• Vrouwen besteden veel tijd aan anderen (gezin, collega's, partner, vrienden); hun eigen tijd komt daardoor in de knel. Tegelijkertijd is de tijd die met anderen doorgebracht wordt ontzettend belangrijk om een goed gevoel te krijgen. Dilemma, dilemma.
  
• Vrouwen zijn perfectionistisch en willen volop energie hebben om een druk leuk leven aan te kunnen. Tegelijkertijd verlangen ze naar niets moeten, niets kiezen en geen verantwoordelijkheid dragen. Nog zo'n tegenstrijdig gevoel, waar de doelgroepvrouw hevig mee worstelt.
  
• Lezen betekent rust en goed voor jezelf zorgen. Iets moois op papier is voor veel vrouwen iets moois voor zichzelf.

Naar aanleiding van deze conclusies bouwde Sanoma de oorspronkelijke opdracht om. In plaats van een blad over gezondheid lanceerde het concern een blad over 'je lekker voelen': Flow.

 Het magazine onderscheidt zich op de overvolle publieksbladenmarkt onder meer met verschillende soorten mooi papier, uitscheurbare kaartjes en boekjes. Sommige vrouwen kopen zelfs twee nummers: één om te lezen en één om uit te knippen en plakken. Mooier kun je het als bladenmaker niet wensen: je doelgroep doet volop aan co-creatie.

Wat was nu de kern van de innovatieve werkwijze? Om tot dit nieuwe blad te komen, moest Sanoma de gebruikelijke werkwijzes loslaten: geen deadlines, de oorspronkelijke uitgangspunten veranderen, nieuwe onderzoeksmethodes uitproberen.

Men moest wel, want er werden nauwelijks successen meer geboekt met bestaande methodes om een nieuw blad in de markt te zetten, zoals een blad rondom een personality (Oprah) , een buitenlandse licentie (Gala) of een special interestblad (Psychologie Magazine).

Vertrouwen op het buikgevoel bleek een essentiële voorwaarde om tot vernieuwing te komen. Dat buikgevoel moest wel onderbouwd worden met uitgebreid marktonderzoek. Dat dan weer wel.


Verder lezen over het inspiratiecongres Nieuwe Producten bedenken 2009:

• Verslagen van het congres
• Ideeën maken met bonbons
• Fietsstoeltjesfabrikant Bobike en de creatieve consument 

Meer inspiratie?

Sigrid van Iersel (Verhaallijnen, Den Haag) is als schrijver en journalist gespecialiseerd in creatief denken en het gebruik van verhalen in teksten. Zij is auteur van de boeken Lenig Denken en Toverballen voor het Brein.

Tips ontvangen over ideeënontwikkeling en het gebruik van verhalen in teksten? Vul dan hier je e-mailadres in voor de Verhalenmail en ontvang meteen het gratis e-book.

Ideeën maken met bonbons

Je hebt de zaak van je ouders over genomen, maar je ambities reiken veel verder dan een eenvoudig middenstandersbestaan in Groningen. Jos Schlaman bouwt het bonbonatelier stap voor stap uit tot een banketbakkersimperium 2.0.

Jos Schlaman is een ideeënmaker pur sang, die vandaag zijn verhaal deed op het Inspiratiecongres Nieuwe Producten Bedenken 2009. Niks geen poespas over marktonderzoeken of uitgekiende innovatietrajecten, maar gewoon doén.

Allereerst breidde Jos zijn bonbonatelier uit met taarten. Maar zijn assistent hield niet meer zo van taarten maken, dus kwam Jos op het idee om zijn klanten zelf zijn taarten te laten samenstellen. Op zijn website Hoe maak ik een taart kun je alle benodigde onderdelen aanschaffen: bodem, vullingen, toppings, etc. Het gebruik van je eigen slagroom behoort ook tot de keuzemogelijkheden. Virtueel 'gooi' je alle onderdelen in de winkelmand en je krijgt alles thuis afgeleverd. Mèt een heuse handleiding van vier pagina's. "U bedenkt hoe mooi hij moet zijn, ik bedenk hoe hij ook lekker wordt", vat Jos zijn filosofie samen.

De vruchtenmousse van de taart sloeg zo geweldig aan, dat Jos dit ook als een apart pakketje op de markt bracht. Hup, weer een concept erbij: Fenna's jamhouse. Vernoemd naar zijn peuter, die nu enthousiast roept dat ze een eigen jamfabriek heeft.

Geïnspireerd door de mogelijkheden van online verkoop biedt Jos nu ook bonbons per stuk aan. Kun je nèt die ene bonbon kopen, die jij als klant het lekkerst vindt. De verzendkosten zijn wel hoog voor één bonbon, maar dat is niet Jos zijn probleem.

Communiceren doet hij op allerlei manieren: met een forumpje op zijn taartensite, met een nieuwsbrief en op twitter. Sinds kort geeft hij aandoenlijk eenvoudige taartinstructies op zelf gefilmde video's, want niet iedereen is tenslotte een goede lezer. En zo ontstaan er voortdurend nieuwe ideeën. Nu hij geen goede huidzalf voor zijn zoontje kan vinden, maakt hij die gewoon zelf. "Al mijn geld geef ik uit aan mijn concepten", bekende de bonbonmaker eerlijk. "Dat is ook mijn probleem."

Wat het mooie is aan dit verhaal? Een innovator hoeft geen gelikt product of professionele presentatie te hebben om succes te boeken, want een enthousiast verhaal vindt al regelrecht zijn weg naar de harten van de toehoorders. Dit is niet bedacht, dit is echt. De uitgedeelde bonbons van Jos deden de rest.

Verder lezen over spannende dingen met chocola:

• De chocoladereep van de toekomst
• Innoveren met smaakcombinaties

Trends vergaan, tradities blijven bestaan

Trends wisselen elkaar in hoog tempo af en lijken daarmee in de plaats gekomen van tradities. Toch vinden mensen juist in deze tijd het belangrijk om tradities te koesteren.

Dit jaar is uitgeroepen als het Jaar van de Traditie, dus een goed moment om daarbij stil te staan.We hechten aan beschuit met muisjes bij kraamvisites, we houden vast aan vaste gebruiken op verjaardagen en we vieren jaarlijks met overgave Sinterklaasavond. Trendbureaus als Trendslator voorspellen zelfs dat het teruggrijpen op oude gebruiken een belangrijke trend voor de komende jaren zal zijn.

Het woord traditie komt van het Latijnse woord traditio, dat doorgeven betekent. Dat doorgeven doen we voor een groot deel in de vorm van verhalen in familiekring of van ouder op kind. Zo krijgen we van huis uit culturele bagage mee rondom eten en drinken, vakantie, wonen, trouwen, verjaardagen en feestdagen. Maar tradities zijn ook terug te vinden in heel kleine dingen, zoals het koekje dat bij een echte Nederlandse koffievisite nooit zal ontbreken.

Na de Tweede Wereldoorlog zijn veel gebruiken en rituelen over boord gezet. Strikte gebruiken rondom verjaardagen en andere festiviteiten waren behoorlijk stoffig en beklemmend geworden. Het afschaffen van die gebruiken luchtte flink op, maar daarmee zijn ook veel verhalen verloren gegaan. Nu vinden velen van ons het toch belangrijk om te weten uit wat voor nest ze vandaan komen en welke tradities daarbij hoorden.

Waarom we daar zo aan hechten? Nou, als je weet wat je tradities zijn, dan weet je wie je zelf bent. Het is daarom de moeite waard om op zoek te gaan naar die verhalen. Welke gewoonten en gebruiken heb je van je ouders en voorouders en wat heb je van anderen? Waar komen je waarden en normen vandaan? Hoe vieren wij feesten? Dat is niet alleen leuk om te weten, maar het maakt je ook een rijker mens. Het is bijvoorbeeld prachtig om te ontdekken dat de familie van je ouders al net zoveel werk maakt van buffetmaaltijden als jij nu doet als je een feestje viert.

Tradities hoeven helemaal niet stoffig en belegen te zijn. Maar je moet wel eruit pikken wat jou het beste ligt en ze zo nodig in een nieuw jasje steken. Donderdag visdag in plaats van vrijdag? Een eigen variant op het Hindoestaanse lichtjesfeest Diwali? Een hele maand slingers in huis om te vieren dat het leven een feestje is in plaats van alleen op de verjaardag zelf? Het vergt creativiteit om naar nieuwe vormen te zoeken, maar ik vind het mooi om te doen.

Het mooie van tradities is dat ze een bindmiddel zijn tussen generaties. Een traditie kan een oneindig lang verhaal zijn. Het is zelfs de vraag of we zonder onze tradities kunnen. Designer Marcel Wanders zei ooit:

"Nieuw is niet interessant, omdat het geen verbinding heeft met ons leven en met onze geschiedenis. Als ik iets zou kunnen doen wat volstrekt nieuw is, dan is het er niet. Een mens heeft daar geen behoefte aan. We hebben wel behoefte aan het begrijpen van de wereld die we kennen, op een nieuwe manier. Ik vind verbanden zo gaaf. Ongeziene verbanden die er wel zijn, daar kan ik echt kapot van zijn." (Interview in JFK, 2006)

Wat kun je zelf doen om tradities te bewaren en te bevorderen?

• Herlees je oude kinderboeken of lees ze voor aan kinderen. Pippi Langkous. Pietje Bell, Dik Trom en Sjakie van de Chocoladefabriek blijven helden voor jong en oud.
• Houd oude spelletjes en liedjes in ere. En voeg nieuwe spelletjes aan het familierepertoire toe.
  
• Haal in familiekring herinneringen op aan alledaagse tradities, feesten en rituelen. Vraag je ouders eens naar de achtergronden van familiefeesten. Wat vierden zij en op welke manier?
  
• Welke gerechten horen bij de bijeenkomsten in jouw familie? Is daar een familiekookboek van te maken?
• Wat geven jullie elkaar cadeau als iemand in je familie jarig is en een bijzondere leeftijd bereikt? Is daar een traditie van te maken?Ik geef zelf een 18-jarige graag een handboek cadeau om wereldreiziger te worden.
  
• Verdiep je in streekgerechten met de bijbehorende verhalen.
• Vorm nieuwe gebruiken. Hang bijvoorbeeld je geluk buiten: niet alleen de schooltas, maar ook de zwembroek als een kind zijn zwemdiploma behaalt of een voorwerp dat bij je nieuwe baan past.
  
• Roep op je werk een nieuwe traditie in het leven, zoals een gezamenlijk bezoek aan een voorstelling ter afsluiting van het jaar of een etentje bij collega's thuis. Of doop Hemelvaartsdag om tot Hemeltaartdag.
  

Wat doe jij met tradities uit je familie of uit je geboortestreek? Laat het me weten door op het onderstaande woord reacties te klikken!

Vernieuwing draagt alleen vruchten als deze wortelt in traditie.
- Igor Strawinsky

Verder lezen:

• Moderne rituelen
• Uitvaartverhalen
• De heimweekeuken: worstenbroodjes
• 2009: Jaar van de traditie
• Negen sprankelende lessen van Pippi

Dit artikel is ook gepubliceerd op mijn weblog Verhaallijnen.